We arrived in Wien… the splendid capital of Austria, a city that exuded an undeniable charm. The River Danube flowed through its heart, lending an enchanting aura to this beautiful metropolis. Historically, Vienna had been safeguarded by Roman Emperors, who took great measures to protect it from the onslaught of Germanic tribes. In 1918, Wien officially became the capital of Austria, solidifying its status as the cultural, political, and economic hub of the country.
We moved on slowly enjoying the sights. We saw a lot of Asians including Indians everywhere on the streets. At each traffic point we could see Asians including Indians who were engaged in selling newspapers.
“Oh, my, goodness,” Alex took a deep breath. “We haven’t seen anything like this even in Mumbai.” Alex said awkwardly watching people crowding around the vehicles when they stopped for signals.
I stood there stunned. “What do Austrians think about these people?” I thought.
“Hey, man, let’s leave it.” Alex whistled softly and looked at me. “Better we find an accommodation somewhere here.” Alex was active.
“Yeah, you’re right,” I chuckled, acknowledging his idea. “That would be more convenient for us.” I wholeheartedly supported Alex’s proposal.
Our attention was soon captured by an iron bridge nestled in the heart of the city. We directed our bicycles toward it, eager to bask in the enchanting sights while savoring a refreshing beer. The bridge, an exquisite structure of iron, attracted numerous pedestrians who delighted in the panoramic views of the city and the flowing waters of the Danube. It was truly a delightful experience to soak in the sights from the bridge’s vantage point.
“Michael, how should we go about finding accommodation in this vast city?” Alex pondered, taking a swig of his beer.
“Come on, let’s explore a bit first,” I responded promptly. “We might stumble upon something.”
We continued our unhurried exploration, meandering aimlessly through the streets. Suddenly, we spotted a church surrounded by various buildings and offices.
“Look, Michael, there’s a church. Perhaps we might find some Indian priests there,” Alex exclaimed hopefully, turning to me.
I deliberated for a moment, weighing the possibilities. “Hmm, well, let’s give it a try,” I nodded in agreement.
We entered the church compound and noticed a man standing near the office adjacent to the church.
“Excuse me, sir,” I approached him hesitantly. “Could we meet an Indian priest here?”
He glanced at us, seemingly surprised by the sight of two guys with bicycles and luggage. “Yes, an Indian priest,” he mused, eyeing our bicycles. “Yes, yes, Reverend Father Peter,” he replied.
“Is it possible for us to meet him?” I inquired.
“Of course, just go there and ring the bell,” he pointed toward the door, offering his guidance.
We made our way to the door…
“Father Peter, I’m certain he hails from Kerala,” Alex exclaimed, brimming with excitement.
“Could be,” I concurred as I pressed the doorbell.
A man opened the door without uttering a word, entering inside. Shortly after, another gentleman emerged, dressed in plain attire. I repeated my earlier question.
“Yes, I am Father Peter,” he responded cautiously, his doubtful eyes appraising us.
At a glance we knew that he was from Kerala. We introduced ourselves and made a request for two days stay in Wien.
He observed us silently for a moment and said. “Wait…” He went inside.
“I guess he’ll arrange something for us.” I looked at Alex hopefully.
A couple of minutes later he came back with a packet in his hands.
He observed us for a moment. “Take it.” He extended the packet towards us.
“Father, what’s this!” I looked at him in wonder.
“Yes, some food,” he said lamely.
“But, Father?” Alex swallowed.
“Better you ask somewhere else,” he said and closed the door.
We stood there for a moment lost in thought and walked out slowly.
“Hey, man…” I looked at the food furiously and asked Alex, “Why did you take it?”
“You know, if we wouldn’t get at least this, we’ll be damned,” was Alex’s comment.
Once again, we found ourselves at the familiar bridge. We purchased a can of beer from the nearest shop and leaned against the railings, taking in the panoramic view of the city.
Wien… The streets were teeming with vibrant locals and equally content foreigners. However, our attention was focused on the newspaper vendors.
“Hi,” a young man stood beside us, sporting a pleasant smile. “I believe you ‘re travelers.”
“Yes, we’re from India, touring on bicycles,” I replied with a smile.
He observed us for a moment. “You’re from India?” he asked again.
“Yes,” I affirmed.
He beamed at us. “Oh, that’s wonderful! I’ve been to India a couple of times—Goa, Kovalam, Alleppey, Jaipur—I really love India. I have many friends there,” he exclaimed, becoming talkative.
“I’m Erwin Eberle,” he introduced himself.
We engaged in a conversation with Mr. Eberle for a while. In his thirties, he possessed a striking appearance with brown hair and an intelligent countenance. He inquired about our accommodation in Vienna.
I sighed. “We’re still searching,” I replied, my voice tinged with a hint of melancholy.
“I see. Well, you know, I live alone in my apartment. You can stay there; I’d be more than happy to accommodate you. When I was in India, I received a great deal of support, so this is my way of giving back,” Mr. Eberle warmly offered, his smile unwavering.
We accepted his generous offer with heartfelt gratitude, appreciating the unexpected assistance from an Austrian.
Arriving at his apartment, we discovered it to be conveniently located near the city center. It boasted three bedrooms.
That night, we savored an authentic Austrian dinner, courtesy of Mr. Eberle. Afterward, he arranged a room for us and proudly displayed his collection of items from India, treating us to a captivating slideshow of his photographs from his journeys to the subcontinent.
The next morning, after a satisfying breakfast, we set out on our mission. We aimed to meet with the Rotary Club and seek their assistance. Vienna was home to nine Rotary clubs, most of which held their meetings at prestigious five-star hotels.
The Rotary Club of Vienna gathered at the Hotel Bristol, while the Rotary Club of Donau convened at the Hotel Hilton. The Rotary Club of Nafburg chose the Hotel de France as their meeting venue. To our delight, all the clubs warmly welcomed us and offered their wholehearted support.
We had successfully overcome our financial crisis and now possessed enough funds to purchase a tent and sleeping bags.
We spent a week in Vienna, immersing ourselves in the city’s warm embrace. It was difficult to determine whether the natives or the settlers formed the majority. More than half of the population comprised Slavic, Hungarian, Yugoslavian, Turkish, Polish, and German individuals. Asians also constituted a significant portion of the population, alongside Indian and Sri Lankan refugees.
The influx of people from various parts of Europe was a consequence of industrialization. By 1910, approximately twenty million people had migrated to Vienna, making it one of the six largest cities in the world. The majority of these migrants hailed from Czechoslovakia, establishing Vienna as the second home to the largest Czech population after Prague. Among the city’s inhabitants, 49% identified as Catholics, while 25% claimed no religious affiliation.
Vienna, or Wien as it is known, truly lives up to its reputation as the city of churches. The architectural splendor of the churches in Wien left us in awe. The organs within these sacred structures were nothing short of amazing, filling the air with enchanting melodies that transported us to a different world. Among the many stunning churches, St. Stephen’s Cathedral, St. Charles Church, and the Votive Church stood out as shining examples of Vienna’s architectural beauty.
In addition to its religious heritage, Vienna boasted other cultural treasures that added to its allure. The State Opera, the Imperial Court Theatre, and the Kunsthistorisches Museum in Maria Theresa Square were among the city’s cultural gems, further enhancing its reputation as a hub of artistic excellence.
Yet, it was the streets of Wien that truly captivated us. We couldn’t help but notice the charming Austrian ladies, walking arm in arm with their companions. These playful and alluring women seemed more than willing to spend hours in restaurants and pubs, creating an atmosphere of youthful exuberance.
Austrian nights were an absolute delight. We ventured into some lively pubs, indulging in delicious offerings such as hot dogs, pizzas, and the popular Austrian brand of dry white wine. The vibrant nightlife added another layer of enjoyment to our time in Wien.
As we explored the city, we had the opportunity to meet fellow Indians residing in Vienna. Upon seeing our passports, they advised us to consider finding employment and staying in this vibrant city. This advice left us contemplating our next move.
“Michael, what do you think?” I turned to Alex, seeking his perspective.
We found ourselves in a state of confusion, unable to reach a decision. After much contemplation, we finally arrived at a conclusion…
As ambassadors we have proudly represented the Asia Europe Rotary Friendship Mission, which means we can count on the support of European Rotary Clubs. We had the freedom to live wherever we wanted without any worries. Our plan was to explore all of Europe before deciding on the perfect place to settle down.
After spending a week in Wien, we made the decision to continue our journey. As we prepared to leave, Eberle gifted us some used clothes, assuring us, “Don’t feel ashamed… they are necessary for a trip like this.” Grateful for his generosity, we accepted the clothes with pleasure.
Our next destination was Graz, situated in southern Austria. However, considering the long distance to Germany through Graz, we opted to retrace our steps and take the same route we had traveled earlier, as it was the easiest way to reach Germany.
The time is 12:00 p m. Church bells were ringing in all the churches and their sound filled the air of that great city.
“what’s going on?” We inquired of a man who stood by in amazement.
“Yes, yes, it’s the beginning of winter in Europe,” we acknowledged, realizing that we were about to experience European winter for the first time in our lives. Uncertain of what to expect, we adjusted our watches accordingly.
Gradually Vienna faded into the distance as we retraced our familiar route. We reached Linz and our thoughts turned once more to reconnecting with Mr Otto Beurle. We visited him at his residence and he inquired, “Have you got any job in Vienna?”
We spent another pleasant time with Mr. Beurle, reliving the experiences we had shared before. The following day, we bid him farewell and continued our journey towards Germany.
As we left Linz, we turned our attention to the roadside where we decided to buy tents and sleeping bags. Finally, we reached the designated place and bought a tent and two sleeping bags. Now that we are fully equipped, we are ready to face the European winter.
In the evening we moved away from the road and put up the tent on a meadow. The surroundings were filled with fog. For the first time we were prepared for a comfortable sleep outside without worrying about the cold wind or heavy mist.
After put up the tent, we peeped inside. It was spacious enough to accommodate four people. Rain or cold would not affect us.
We took the luggage inside, untied the sleeping bags and stretched them out. I touched mine slowly. It was made of birds’ feathers. Slowly I crept into the sleeping bag; it was warm inside, and as comfortable as sleeping in a soft bed.
“Now, we can face any weather in Europe.” Laying inside the sleeping bag I looked at Alex with a smile. “Even snow falls too,” I said.
I woke up in the morning…
Oh, I had a sound sleep, unaffected by the cold.
I looked around… Alex was still sound asleep; I laid down like that for a while not to disturb him.
After a while I slowly got up and came out of the tent.
“Was it raining last night?” I thought.
I looked around. The earth was damp and the tent was drenched. I couldn’t make out what had happened.
I stayed outside the tent and observed the nature. I felt very comfortable; the cold breeze rushed inside my nose. I stretched my hands up and took a deep breath. “Oh… what a cozy…”
“Hi, good morning,” Alex’s voice shook me from my reverie.
“Good morning.” I said with a broad smile enjoying the misty nature.
We spent almost one hour outside. Before moving we folded the tent and the sleeping bags and fixed them on the back of the bicycle.
We were getting closer to the German border. The trees lining the road had shed their vibrant leaves, creating a natural carpet. In a few days, these trees would stand tall and barren in the icy winter.
After a hot cup of coffee, we felt energized. Money was no longer a major concern for us, and we no longer felt the need to mentally convert currencies or compare costs. Our financial worries were behind us, and we regained our confidence.
We pedaled onward, heading towards Germany. The scenery was magnificent, with vast meadows, apple and orange orchards, and a variety of trees that captured our hearts. We couldn’t help but think about the support we received from the Austrian Rotary, which had helped us overcome our financial difficulties.
From the distance, we caught glimpse of the German border.
Gradually, it began to appear nearer until we see the cross-beam in the middle and the checking point.
Yes… We were about to enter one of the most powerful countries in Europe.
Approaching the emigration counter, we presented our passports to the officer for inspection and received the entry seal. We had officially entered Germany, our fourth European country, the “Bundesrepublik Deutschland.”
Now we were in a country that had witnessed two World Wars, rising from the ashes like a phoenix. Germany had reclaimed its status as one of the world’s leading economic powers, providing a high standard of living for its citizens.
Our first German city was Passau, located in the Bavaria province in southern Germany. Passau is intersected by three rivers: the Danube, Inn, and Ilz. During the Renaissance period, Passau was renowned for producing swords and shields, and it showcased stunning examples of Baroque architecture.
We noticed the differences in the accents between German spoken in Deutschland and Austrian German. The language’s slang was completely distinct.
“Michael,” Alex said cheerfully, looking at me. “Shall we celebrate our entry to Germany?”
“Yeah, absolutely,” I grinned.
We bought two cans of beer, exchanging our Austrian Schillings for Deutsche Marks. We enjoyed our drinks while exploring the city. St. Stephen’s Cathedral stands as a notable attraction in Passau.
“Shall we go inside?” I suggested with delight.
“Definitely, that sounds wonderful,” Alex agreed, still enjoying his beer.
We entered the Cathedral slowly, immediately sensing its ancient aura. As we explored its interiors, we were captivated by the magnificent paintings and sculptures that adorned the space. A serene tranquility filled the air, drawing us deeper into its ambiance. Our attention was then captured by the Cathedral’s impressive Organ.
“Wow, it’s enormous,” Alex exclaimed in wonder.
After spending some time inside, we stepped out of the Cathedral. A local resident remarked, “That Organ is one of the largest in the world.” Impressed by this fact, we continued our journey, meeting Mr. Econ Lubman, the president of the Rotary Club of Passau, before embarking towards Munich, our destination in southern Germany. We proceeded cautiously along the German roads, appreciating the beauty of nature that surrounded us, which warmed our hearts.
The sight of traditional German houses, vast meadows, grazing cows, and neatly rolled bundles of dried grass near the large farmhouses for the upcoming winter filled us with excitement. The sprawling sunflower fields and the trees standing tall, ready to shed their colorful leaves, added to our joy.
Reflecting on the history of Germany, my mind traveled back centuries. The land was once known as Germania, and over time, various tribes united to form the Germanics. In the 10th century, German provinces were established under the rule of Holy Roman Emperors.
The Reformation movement, led by Martin Luther (1483-1546), challenged the authority of the Roman Catholic Church, resulting in a religious war that lasted for about thirty years. The Protestants gained prominence in most German states. In 1871, these states united to form the modern German nation.
Subsequently, from 1871 to 1918, they were under Prussian rule, and German colonization in Africa took place. Power struggles among European countries eventually led to the outbreak of World War I.
Hitler’s pursuit of a “Pure Aryan Blood” resulted in devastating consequences for the Jewish population. From 1933 to 1945, Hitler’s reign persisted until Britain, France, America, and the Soviet Union collectively brought an end to the Nazi era.
The war inflicted a tremendous toll, with approximately seven million Germans losing their lives. Nazi attacks throughout Europe resulted in the deaths of forty million people, including six million Jews.
After the war, Germany was divided into East and West Germany. East Germany came under the control of Soviet Russia, while the United Allies—Britain, America, and France—formed West Germany. Berlin, the capital city, was divided, with a massive wall separating the two parts. East Germany established a new capital within Berlin, while Bonn became the capital of West Germany. The Berlin Wall stood as a tangible consequence of World War II.
After a two-day journey, we arrived in Munich, the third largest city in Germany. It was a grand and majestic city, serving as the capital of the Bavarian province. As we explored the city, we couldn’t help but notice the River Isar flowing through its heart. Munich is home to approximately ten million people, and interestingly, the name “Munich” is believed to have originated from the word “Monk.”
Our stay in Munich lasted for five days, during which we had the pleasure of meeting some Rotary clubs. They proved to be wonderful hosts, providing us with a room and allowing us to fully enjoy the city.
The central square of Munich, known as Marienplatz, along with the vibrant Viktualienmarkt, the famous Frauenkirche, and the impressive palace complex called The Residenz, were among the notable landmarks we encountered. The Ludwig Street, Bavarian State Library, University of Ludwig Maxmillian, and St. Lovis Church showcased beautiful Italian and Roman architectural influences.
We also had the opportunity to visit the renowned German Museum, one of the oldest science museums in the world. Munich is often referred to as the Green City, and we were delighted to find numerous parks scattered throughout the city.
Another major attraction in Munich is the Oktoberfest, a world-famous Bavarian beer festival. People from all corners of the globe gather here annually to indulge in Bavarian beer, celebrating the festival that dates back to 1810 in honor of Prince Ludwig’s marriage. The festival begins in September and concludes on the first Sunday in October. Visitors carry large mugs of beer, engaging in friendly competition to see who can consume the most, all while enjoying music, entertainment, and the lively atmosphere.
We continued on our journey…
For the first time a spark of disagreement arose between us. I realized that original goal for the bicycle journey was starting to lose focus.
I pondered over the past… like chewing the cud … about the pains which we had taken and the great effort put forth to reach Europe. Now that we are here … we have to put our minds on developing good relations, rather than spoiling them. Now, we have everything… we had gained everything during our journey. So, we have to try to settle in a country which we like most.
I confronted Alex about my concerns, and unfortunately, a shadow of bitterness tainted our interactions.
We traveled from Munich to Ingolstadt, a city situated along the banks of the River Danube and known as the capital of the Audi Car Company. Noteworthy attractions in Ingolstadt included The Church of Our Lady, a stunning example of Gothic architecture built in 1425, and The Kreuztor, the old entrance to the city complex.
Winter was coming hard and so were our differences. We ignored each other’s opinions and our relationship deteriorated day by day.
Our next destination was Nuremberg, the city that witnessed the rise and fall of the Nazi Party. The rivers Regnitz, Rhine and Danube flowed through Nuremberg, which added to the charm of Nuremberg. The town was famous for its traditional gingerbread, sausages and handicrafts, as well as its historical importance in printing and publishing. In fact, the first printing press in Europe was established in 1470 by Anton Koberger in Nuremberg. Also, the city is famous for its charming Christmas market.
As we continued through the eastern part of Germany, our disagreement worsened. The area was sparsely populated and the people depended heavily on agriculture and animal husbandry for their livelihood.
we arrived in Forehheim, and tensions between us reached their climax. The harsh winter seemed to mirror the frostiness between us, with the sun often obscured by thick fog.
Our next stop was Bamberg, a city located on the banks of the River Regnitz. Remarkably, Bamberg had managed to survive World War II with minimal damage. The city boasted a few popular breweries, and notable attractions included the Atle Hofhaltung (Old Palace) bishop house dating back to the sixteenth century, the Bamberg Cathedral built in 1237, and the Church of St. Jacobs.
The next place was Fulda, a city that owed its significance to its location on the eastern border of Germany, serving as a vital trade route between the eastern and western countries. Both the western and eastern countries, including the Soviet Union, recognized its importance. As we traversed through the European winter, we encountered the harshness of the season. Thick fog enveloped everything, and at night, we struggled to find suitable spots on meadows beside the road to set up our tent. Unfortunately, our animosity toward each other continued.
We reached Kassel. This was the city completely destroyed by the Allied forces in 1943. Jerome Bonaparte, brother of Napoleon was born and brought up in this city.
Our disagreement reached its peak, and the arguments grew to a stage of split.
We reached the town of Gottingen…
In Gottingen, the worst thing happened. After a long and intense argument, we decided to break up…
Split… in the midst of our journey, and we decided to move in two separate ways
Chapter-12
ഞങ്ങൾ ഓസ്ട്രിയൻ തലസ്ഥാനമായ വിയന്നയിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .വളരെ ആകർഷകമായ നഗരം .ഡാന്യൂബ് നദി വിയന്നയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുകൂടി ഒഴുകുന്നു .
റോമൻ ചക്രവർത്തിമാർ സംരക്ഷിച്ചുപോന്ന നഗരം .പ്രധാനമായും ജർമൻ ഗോത്രവര്ഗങ്ങളുടെ ആക്രമണങ്ങളിൽ നിന്ന് . 1918 ൽ വിയന്ന ഓസ്ട്രിയയുടെ തലസ്ഥാനമായും സാംസ്കാരിക -രാഷ്ട്രീയ -സാമ്പത്തിക കേന്ദ്രമായും മാറി .
ഞങ്ങൾ വിയന്ന സിറ്റിയിലൂടെ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നീങ്ങി . ഇന്ത്യക്കാർ ഉൾപ്പെടെ ഏഷ്യാക്കാർ ധാരാളം .ഏത് ട്രാഫിക്ക് പോയിന്റിൽ ചെന്നാലും ധാരാളം ഏഷ്യാക്കാർ ന്യൂസ് പേപ്പർ വിൽപന നടത്തുന്നത് കാണാമായിരുന്നു .
“ഇതെന്താടാ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ …!!! നമ്മുടെ മുംബൈയിൽ ചെന്നാൽപോലും ഇങ്ങനെ കാണുവാൻ കഴിയില്ല .” വാഹനങ്ങൾ നിർത്തുമ്പോൾ ന്യൂസ് പേപ്പറുമായി ഓടിച്ചെല്ലുന്ന ഏഷ്യൻ വംശജരെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .
“ഇവരെക്കുറിച്ച് ഓസ്ട്രിയക്കാർ എന്തായിരിക്കും ചിന്തിക്കുന്നത് !!” ഞാൻ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു .
“അത് വിട്…” നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും താമസം ശരിപ്പെടുത്താൻ കഴിയുമോ എന്ന് നോക്കാം.” അലക്സ് കാര്യത്തിലേക്ക് കടന്നു .
“അതെ… അതാണ് നല്ലത്.” ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
വിയന്ന സിറ്റിയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള പാലത്തിന്മേൽ ഞങ്ങൾ കുറച്ചുനേരം നിന്നു .കൈവശമുണ്ടായിരുന്ന ബിയർ നുകർന്നുകൊണ്ട് .രണ്ടു റോഡുകൾ തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ആ മനോഹരമായ ഇരുമ്പുപാലം. വളരെയധികം ആളുകൾ വിയന്ന നഗരത്തെയും ,ഡാന്യൂബ് നദിയെയും നോക്കി ആസ്വദിക്കുന്ന ഇടം . ആ ഇളംവെയിൽ ഏറ്റുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിൽക്കുവാൻ നല്ല ഉന്മേഷം തോന്നി .
“എവിടെയാണ് ഈ മഹാനഗരത്തിൽ താമസ സൗകര്യം ലഭിക്കുക?” അലക്സ് ആരോടെന്നില്ലാതെ പിറുപിറുത്തു .
“വാ… നമുക്കൊന്ന് ചുറ്റിക്കറങ്ങാം.” ഞാൻ പെട്ടെന്ന് അലക്സിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ സൈക്കിൾ എടുത്ത് അങ്ങിനെ നീങ്ങി .ഒരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാതെ… അതിനിടയിൽ ഒരു പള്ളി ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു .പള്ളിയോട് ചേർന്ന് മതപഠന സ്ഥാപനങ്ങളും ,ഓഫിസുകളും കാണാം .
“നമുക്കൊന്ന് അവിടെ കയറി നോക്കിയാലോ? ചിലപ്പോൾ ഏതെങ്കിലും ഒരു ഇന്ത്യൻ വൈദീകനെ കണ്ടേക്കും .” അലക്സ് തെല്ല് പ്രതീക്ഷയോടെ എന്നെ നോക്കി .
“ഹും… അതെ… ഗുഡ് ഐഡിയ…” ഞാൻ തലയാട്ടി.
ഞങ്ങൾ പള്ളിയുടെ കോമ്പൗണ്ടിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .അതിനോട് ചേർന്ന ഓഫിസിന്റെ മുമ്പിൽ ഒരാൾ നിൽക്കുന്നു .
‘’Excuse me…Sir, ഏതെങ്കിലും ഇന്ത്യൻ വൈദികനെ കാണാൻ കഴിയുമോ?” ഞാൻ തെല്ല് പ്രതീക്ഷയോടെ അന്വേഷിച്ചു.
അയാൾ ഞങ്ങളെ തെല്ല് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി .രണ്ടുപേർ… അതും സൈക്കിളും,ലഗേജുമായി നിൽക്കുന്നു .
“Yes, Rev: Father… Peter. അയാൾ ഞങ്ങളെയും, സൈക്കിളിനെയും നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“അദ്ദേഹത്തെ ഒന്ന് കാണാൻ പറ്റുമോ?”ഞാൻ അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചു.
“അതാ… അവിടെ ചെന്ന് കോളിങ് ബെൽ അമർത്തിയാൽ മതി.” ഒരു ഓഫിസ് ചൂണ്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു .
ഞങ്ങൾ ആ ഓഫിസിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു .
“പേര് കേട്ടിട്ട് മലയാളി ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.” അലക്സ് തെല്ല് ഉത്സാഹത്തോടെ എന്നെ നോക്കി .
“അതെ… മലയാളി ആകുവാനാണ് സാധ്യത.” കോളിങ് ബെല്ലിൽ വിരലമർത്തിക്കൊണ്ട് ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .
കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു ഒരാൾ വന്നു ഡോർ തുറന്നു .
‘’Rev: Father… Peter… ഞാൻ അയാളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു.
അയാൾ അകത്തേക്ക് പോയി .കുറച്ചുകഴിഞ്ഞു വേറൊരാൾ സാധാരണ വേഷത്തിൽ വന്നു .
‘’Rev. Father… Peter… ഞാൻ ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു.
“യെസ് … ഒരുതരം സംശയം നിറഞ്ഞ മിഴികളോടെ അയാൾ ഞങ്ങളെ നോക്കി.
ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽത്തന്നെ അയാൾ മലയാളി എന്ന് മനസിലായി .
ഞങ്ങൾ ആഗമന ഉദ്ദേശം അദ്ദേഹത്തെ അറിയിച്ചു. അതിനുശേഷം വിയന്നയിൽ രണ്ടു ദിവസം നിൽക്കുവാൻ സഹായിക്കണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു.
ഫാദർ പീറ്റർ ഞങ്ങളെ കുറച്ചുനേരം ശ്രദ്ധിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.
“Wait …” അദ്ദേഹം അകത്തേക്ക് പോയി.
“എവിടെയെങ്കിലും താമസം ശരിയാക്കുമായിരിക്കും.” ഞാൻ പ്രതീക്ഷയോടെ അലക്സിനെ നോക്കി അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.
കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം ഫാദർ പീറ്റർ മടങ്ങിവന്നു .കൈവശം ഒരു പൊതിയുമുണ്ട് .
“ഇതാ…” പൊതി നീട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഞങ്ങളെ നോക്കി.
“ഇതെന്താണ്?” ഞാൻ ഫാദർ പീറ്ററെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .
“കുറച്ചു ഭക്ഷണം.”
“ഫാദർ… താമസ…” അലക്സ് വിക്കി വിക്കികൊണ്ട് ഫാദർ പീറ്ററിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“വേറെ എവിടെയെങ്കിലും നോക്കൂ.” വാതിൽ അടച്ചുകൊണ്ട് ഫാദർ പീറ്റർ പറഞ്ഞു.
ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
“അലക്സ്… നീ എന്തിനാണ് ആ ഫുഡ് വാങ്ങിയത്!!” ഞാൻ തെല്ല് ദേഷ്യത്തോടെ അലക്സിനെ നോക്കി.
“ഹോ… ഫുഡ് എങ്കിൽ ഫുഡ്. അയാളുടെ അടുക്കൽ നിന്ന് ഏതെങ്കിലും വാങ്ങിയില്ലെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ വിഡ്ഢികളായി പോകും.” അലക്സിന്റെ ദേഷ്യത്തോടെയുള്ള കോമൻറ്റ്.
ഞങ്ങൾ വീണ്ടും വിയന്ന നഗരത്തിലൂടെ കറങ്ങി .എത്തിച്ചേർന്നത് ആദ്യം നിന്ന അതെ ബ്രിഡ്ജിന്റെ സമീപത്തു തന്നെ .സമീപത്തുള്ള ഷോപ്പിൽ നിന്ന് രണ്ട് ക്യാൻ ബിയർ വാങ്ങിയ ശേഷം ബ്രിഡ്ജിന്റെ റയിലിൽ ചാരി ബിയർ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു.
വേനൽക്കാലം… വിയന്ന ശരിക്കും ലൈവ് ആണെന്ന് തോന്നി .സ്വദേശികളും ,വിദേശികളും … എല്ലാവരും തെരുവിൽ ഇടകലർന്ന് ഉല്ലാസത്തോടെ നടക്കുന്നു .ഏതായാലും ഞങ്ങളുടെ പ്രധാന ശ്രദ്ധ ഏഷ്യാക്കാരുടെ ന്യൂസ് പേപ്പർ വിൽപ്പനയിലായിരുന്നു .
“ഹായ്… തൊട്ടടുത്തുനിന്ന യുവാവ് ഞങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു. ഞങ്ങളും യുവാവിനെ ശ്രദ്ധിച്ചു .
“ട്രാവലേഴ്സ് ആണോ?” അയാൾ ഞങ്ങളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .
“അതെ… ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന്… ഒരു സൈക്കിൾ യാത്ര.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഫ്രം ഇന്ത്യ…?” അയാൾ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ എടുത്തുചോദിച്ചു.
“യെസ്… ഇന്ത്യ… ” ഞാനും അതെ രീതിയിൽ പ്രതികരിച്ചു.
“ഹോ… ഗ്രേറ്റ്… ഞാൻ പലതവണ ഇന്ത്യയിൽ വന്നിട്ടുണ്ട്. ഗോവ, കോവളം, ആലപ്പി, I love India very much… എനിക്ക് അവിടെ ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട്.”
‘’I’m Erwin Eberle… അയാൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.
ഞങ്ങൾ ഞങ്ങളെയും പരിചയപ്പെടുത്തി.
ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ എബെർലി യുമായി കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു .ഏകദെശം 30 വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന സുമുഖനായ ബ്രൗൺ തലമുടിക്കാരൻ .സംസാരത്തിനിടയിൽ അദ്ദേഹം വിയന്നയിലെ താമസത്തെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു.
“ഹോ… ഒന്നും ശരിയായിട്ടില്ല. ഞാൻ തെല്ല് നിരാശയോടെ മിസ്റ്റർ എബെർളിയെ നോക്കി.
“ഓക്കെ… ഞാൻ ഒറ്റക്കാണ് താമസം. എന്റെ കൂടെ പോന്നോളൂ . ഇനിക്ക് സന്തോഷമേ ഉള്ളൂ. ഇന്ത്യയിൽ ആയിരുന്നപ്പോൾ എനിക്ക് ധാരാളം ഇന്ത്യൻ ഫ്രണ്ട്സിൻറെ സഹായം ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്.” മിസ്റ്റർ എബെർലി സന്തോഷത്തോടെ ഞങ്ങളെ നോക്കി.
ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ എബെർലിയുടെ ഓഫർ വളരെ സന്തോഷം പകർന്നു .വിചാരിക്കാത്ത നേരത്ത് ഒരു ഓസ്ട്രിയക്കാരൻറെ സഹായസ്തം.
ഞങ്ങളെയും കൊണ്ട് മിസ്റ്റർ എബെർലി താമസസ്ഥലത്തെത്തി. സിറ്റി സെന്ററിൽ നിന്ന് വളരെ അടുത്ത്. ഒരു ഫ്ലാറ്റ് സമുച്ചയം.
അന്ന് രാത്രി ഞങ്ങൾ മിസ്റ്റർ എബെർലിയുടെ ഓസ്ട്രിയൻ ഡിന്നർ ആസ്വദിച്ചു. രണ്ടോ മൂന്നോ ബെഡ്റൂമുള്ള ആ ഫ്ലാറ്റിൽ ഞങ്ങൾക്കായി ഒരു റൂം അദ്ദേഹം ഒരുക്കിതന്നു.
മിസ്റ്റർ എബെർലി ഇന്ത്യയിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച പലതും ഞങ്ങൾക്ക് കാണിച്ചുതന്നു. ഇന്ത്യയിലെ അനുഭവങ്ങളും ഞങ്ങളോട് വാ തോരാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനുശേഷം കുറെ സ്ലൈഡുകൾ പ്രൊജക്ടറിലിട്ട് കാണിച്ചുതന്നു. എല്ലാം ഇന്ത്യയിൽ നിന്നെടുത്തത്.
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ പ്രഭാത ഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം ഞാനും അലക്സും പുറത്തേക്കിറങ്ങി .റോട്ടറി ക്ലബ്ബുമായി ബന്ധപ്പെടണം … അവരിൽനിന്ന് സഹായങ്ങൾ തേടണം…
ഏകദേശം ഒൻപത് റോട്ടറി ക്ലബ്ബുകൾ വിയന്നയിൽ തന്നെ ഉണ്ട് .എല്ലാവരുടെയും മീറ്റിങ്ങ് പ്ലെയ്സ് വലിയ സ്റ്റാർ ഹോട്ടലുകളിൽ ആയിരുന്നു .
ഹോട്ടൽ ബ്രിസ്റ്റോളിൽ… റോട്ടറി ക്ലബ് ഓഫ് വിയന്നയുടെ മീറ്റിങ്ങ് . റോട്ടറി ക്ലബ് ഓഫ് ഡോണാവ് വിൻറെ മീറ്റിംഗ് …ഹോട്ടൽ ഹിൽട്ടൺ നിൽവച്ചും,വിയന്ന നഫ്ബർഗിന്റെ മീറ്റിംഗ്… ഹോട്ടൽ ഡി ഫ്രാൻസിൽ വച്ചും , വിയന്ന റിങ്ങിന്റെ മീറ്റിംഗ്… ഹോട്ടൽ പാലസിൽ വച്ചും , എല്ലാം വിയന്നയിലെ വൻകിട ഹോട്ടലുകൾ …
ഒരു ക്ലബും ഞങ്ങളെ നിരാശരാക്കിയില്ല .അവരിൽനിന്നും അകമഴിഞ്ഞ സാമ്പത്തിക സഹായങ്ങൾ ലഭിച്ചു .ഞങ്ങൾ ശരിക്കും സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിൽ നിന്നു കരകയറി .ഇനി ഒരു ടെന്റും ,സ്ലീപ്പിങ് ബാഗും വാങ്ങുവാൻ യാതൊരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല .
ഒരാഴ്ച വിയന്നയിൽ താമസിച്ചു .ഞങ്ങൾ വിയന്ന എന്ന പട്ടണത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി .എല്ലാറ്റിനും കൂട്ടായി മിസ്റ്റർ എബെർളിയും ഉണ്ടായിരുന്നു .
യഥാർത്ഥത്തിൽ വിയന്നയിൽ സ്വദേശികളാണോ ,വിദേശികളാണോ , കൂടുതലെന്ന് പറയാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ് .പകുതിയിൽ അധികവും സ്ലാവിക്ക് ,ഹംഗറി ,യുഗോസ്ലാവിയ ,ടർക്കി ,പോളിഷ് ,ജർമൻ എന്നിങ്ങനെ നീളുന്നു .അത് കൂടാതെ ഏഷ്യക്കാരും . അഭയാർഥികളായി മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ശ്രീലങ്ക… ഇന്ത്യ … എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരും ധാരാളം .
വ്യവസായവത്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമെന്നോണം യൂറോപ്പിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വമ്പിച്ച കുടിയേറ്റം.1910 ഓടെ ഇരുപത് ലക്ഷം ആളുകൾ കുടിയേറി .ലോകത്തെ അന്നത്തെ ആറു വലിയ നഗരങ്ങളിൽ ഒന്നായി വിയന്ന മാറി .അധികവും ചെക്കോസ്ലാവാക്യ യിൽ നിന്നുള്ളവരായിരുന്നു . അന്ന് പ്രാഗ് കഴിഞ്ഞാൽ ചെക്ക് ജനതയുള്ള ലോകത്തിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ നഗരമായി വിയന്ന മാറി .
ജനസംഖ്യയിൽ 49% കത്തോലിക്കക്കാർ. 25% ഒരു മതത്തിലും വിശ്വസിക്കാത്തവർ .
വളരെയധികം പള്ളികൾ തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്ന നഗരമാണ് വിയന്ന .ആ പള്ളികൾ മാത്രം മതി വിയന്നയുടെ പൂര്വകാലപ്രൗഢി വിളിച്ചറിയിക്കുവാൻ .ആ പള്ളികളിലെ വലിയ ഓർഗണുകൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരു വിസ്മയം തന്നെ ആയിരുന്നു .ആ ഓർഗണുകളിൽ നിന്നുയരുന്ന ശബ്ദ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ മാറ്റൊലികൾ ഞങ്ങളെ ഒരു മാസ്മരീക ലോകത്തിൽ കൊണ്ടെത്തിച്ചു.
സെന്റ് സ്റ്റീഫൻ കത്തീഡ്രൽ, സെന്റ് ചാൾസ് ചർച്ച്, വോൾവിക്ക് കിർച്ച് ,എന്നവ ഇവയിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടതായിരുന്നു.
കൂടാതെ സ്റ്റേറ്റ് ഓപ്പറ ,ഇമ്പിരിയൽ കോർട്ട് തീയേറ്റർ ,മരിയാ തെരേസാ സ്കോയാറിലെ കൃതിസ്സ്റ്റോസിസ് മ്യൂസിയം… അങ്ങിനെ കാഴ്ചകൾ നീളുന്നു.
പക്ഷെ… ഞങ്ങളെ ഏറ്റവും അധികം ആകർഷിച്ചത് വിയന്നയിലെ തെരുവോരങ്ങളായിരുന്നു .
വളരെ സുന്ദരികളായ ഓസ്ട്രിയൻ തരുണികൾ…യുവാക്കളുടെ കൈയിൽ തൂങ്ങിനടക്കുന്ന കാഴ്ച്ച… ഇളം വെയിൽ കാഞ്ഞു പബ്ബിന്റെയും റസ്റോറന്റിന്റെയും മുമ്പിലുള്ള കസേരകളിൽ മണിക്കൂറുകൾ ചിലവിടുന്ന അവരുടെ കേളികൾ കാണാൻതന്നെ ഒരു രസമായിരുന്നു.
ഓസ്ട്രിയൻ രാത്രികൾ വളരെ ഹൃദ്യമായി തോന്നി .ചില പബ്ബുകളിൽ ഞങ്ങൾ ചുറ്റിക്കറങ്ങി “ഹോട്ട് ഡോഗ്” “പിസ്സ’ ഓസ്ട്രിയയുടെ പ്രധാന ബ്രാൻഡായ “ഡ്രൈ വൈറ്റ് വൈൻ” എന്നിവ നുകർന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ കറങ്ങി നടന്നു.
അതിനിടയിൽ ചില ഇന്ത്യക്കാരുമായി പരിചയപ്പെടുവാൻ അവസരം ലഭിച്ചു .ചിലർ ഞങ്ങളുടെ പാസ്സ്പോർട്ടിലെ ഓസ്ട്രിയൻ വിസ കണ്ട് അവിടെ നിൽക്കുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.” ഒരു ജോലി കണ്ടെത്തിയാൽ മതി … അല്ലെങ്കിൽ വിസ കാലാവധി കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു രാഷ്ട്രീയ അഭയാർത്ഥി എന്ന് അപേക്ഷിച്ചാൽ മതി.” ചിലർ ഉപദേശിച്ചു.
“എന്താണ് ചെയേണ്ടത്?” ഞങ്ങൾ ആലോചനയിലാണ്ടു. അവസാനം തീരുമാനിച്ചു…
“ഞങ്ങൾ ഏഷ്യ -യൂറോപ്പ് ഫ്രണ്ട്ഷിപ്പ് യാത്ര നടത്തുന്നവരാണ്. നമുക്ക് യൂറോപ്യൻ റോട്ടറിയിൽ നിന്ന് എല്ലാവിധ സഹായങ്ങളും പ്രതീക്ഷിക്കാം .എവിടെ വേണമെങ്കിലും നിൽക്കാം .ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാകില്ല .ആദ്യം എല്ലാം ഒന്ന് കാണുക. അതിനുശേഷം ഇഷ്ടപെട്ട സ്ഥലത്ത് നിൽക്കുക.”
ഒരാഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ വിയന്നയിൽ നിന്ന് യാത്ര തുടരുവാൻ തീരുമാനിച്ചു .പുറപ്പെടാൻ നേരം മിസ്റ്റർ എബെർലി ഞങ്ങൾക്ക് കുറച്ചു ഉപയോഗിച്ച ഡ്രസ്സ് തന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .
“ഇത് ഉപയോഗിക്കാം. മടി ഒന്നും വിചാരിക്കേണ്ട. ഇതുപോലുള്ള യാത്രയിൽ ഇതൊക്കെ അത്യാവശ്യമാണെന്ന് കരുതിയാൽ മതി.”
ഞങ്ങൾ അതെല്ലാം സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിച്ചു.
ഓസ്ട്രിയയുടെ തെക്ക് ഭാഗത്ത് കിടക്കുന്ന ഗ്രാസ് എന്ന സിറ്റി ആയിരുന്നു ലക്ഷ്യം . ആ വഴി ചുറ്റിക്കറങ്ങി ജർമനിയിൽ പ്രവേശിക്കുക.
പക്ഷെ… ഗ്രസ്സിലേക്കുള്ള യാത്ര വളരെ ചുറ്റിക്കറങ്ങലായിരിക്കും എന്ന ചിന്ത ഞങ്ങളെ അതിൽനിന്നും പിന്തിരിപ്പിക്കുവാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
ഉച്ചനേരം…പന്ത്രണ്ടുമണി …പള്ളികളിൽ കൂട്ടമണി അടിക്കുന്നതിന്റെ ശബ്ദം എല്ലായിടത്തും മാറ്റൊലി കൊണ്ടിരുന്നു .
“എന്തായിരിക്കും കാരണം.” ഞങ്ങൾ അന്വേഷിച്ചു .
“യൂറോപ്പിൽ തണുപ്പുകാലത്തിന്റെ തുടക്കം കുറിക്കുന്ന ദിവസത്തിന്റെ ആരംഭം …
എല്ലാവരും പറയുന്നത് കേട്ടു .
“ജി. എം .ടി .സമയം ഒരു മണിക്കൂർ പിറകോട്ട് സജ്ജീകരിക്കണം.”
“അതെ … യൂറോപ്പിൽ വിന്ററിന്റെ ആരംഭം.”
ആദ്യമായി ഞങ്ങൾ യൂറോപ്യൻ വിന്റർ അഭിമുഘീകരിക്കാൻ പോകുന്നു .
എങ്ങിനെയായിരിക്കും യൂറോപ്യൻ തണുപ്പുകാലം… ഒരു ഐഡിയയും ഇല്ല .
ഞങ്ങൾ വാച്ചിൽ ഒരു മണിക്കൂർ പിറകോട്ടായി സെറ്റ് ചെയ്തു .
വിയന്ന ഞങ്ങളുടെ പിറകിലേക്ക് മാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു .സഞ്ചരിച്ച വഴികളിലൂടെ വീണ്ടും ഒരു യാത്ര .ഞങ്ങൾ ലിൻസിൽ വീണ്ടും എത്തിച്ചേർന്നു .മിസ്റ്റർ Otto Beurle യെ ഒന്നുകൂടി കാണണം എന്ന് ഒരു മോഹം .
ഞങ്ങളെ കണ്ട അദ്ദേഹത്തിനും വളരെ സന്തോഷം .
“വിയന്നയിൽ ജോലി ഒന്നും കിട്ടിയില്ലേ?” അദ്ദേഹത്തിന്റെ അന്വേഷണം .
ഞങ്ങൾ അന്നും അദ്ദേഹത്തോടൊപ്പം താമസിച്ചു .വളരെ ആനന്ദകരമായ ഒരു ദിനം കൂടി. ആദ്യത്തെ അനുഭവത്തിന്റെ ആവർത്തനം. പിറ്റേന്ന് അദ്ദേഹത്തോട് ഒരിക്കൽക്കൂടി യാത്ര പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ജർമ്മനി ലക്ഷ്യമാക്കി ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു.
ലിൻസ് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ ഞങ്ങളുടെ ചിന്ത അന്ന് റോഡ് സൈഡിൽ പ്രദർശിപ്പിച്ചിരുന്ന ടെന്റിനെ കുറിച്ചായിരുന്നു.
ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു… അവസാനം അന്ന് ടെന്റ് കണ്ട സ്ഥലത്ത് എത്തിച്ചേർന്നു. ഒരു ടെന്റും രണ്ടു സ്ലീപ്പിങ് ബാഗും വാങ്ങിച്ചു.
ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമായ എല്ലാ സാധനങ്ങളും ആയിരിക്കുന്നു. ഇനി തണുപ്പുകാലത്തെ ധൈര്യമായി നേരിടാം.
ഓസ്ട്രിയൻ പ്രകൃതി ഭംഗി നുകർന്നുകൊണ്ടുള്ള യാത്ര… ശൈത്യകാലത്തിന്റെ ആരംഭം പ്രകൃതിയിൽ കണ്ടുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയെ വര്ണപ്പകിട്ടാർന്ന പുതപ്പ് പുതപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇലകൾ പൊഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു.
വൈകീട്ട് റോഡിൽ നിന്ന് കുറച്ചുമാറി പുൽത്തകിടിയിൽ ടെന്റ് കെട്ടി .ചുറ്റിനും കോട നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന പ്രകൃതി. ആദ്യമായാണ് സുഖകരമായ ഒരു ഉറക്കത്തിന് ഞങ്ങൾ തയാറെടുക്കുന്നത്.
ഇനി തണുത്ത കാറ്റോ, മഞ്ഞുവീഴ്ചയോ, ഞങ്ങളുടെ നിദ്രയെ അലോസരപ്പെടുത്തില്ല.
ടെന്റ് കെട്ടിക്കഴിഞ്ഞ ശേഷം അകത്ത് പ്രവേശിച്ചു ഒരു നിരീക്ഷണം നടത്തി .ഉൾഭാഗത്ത് നാലഞ്ചു പേർക്ക് സുഖമായി ഉറങ്ങാം. മഴയോ, തണുപ്പോ, ഞങ്ങളെ ഏശില്ല.
ലഗ്ഗേജ് എടുത്ത് ടെന്റിന്റെ അകത്തു വച്ചു. അതിന് ശേഷം സ്ലീപ്പിങ് ബാഗിന്റെ കെട്ടഴിച്ചു നിവർത്തി. ഏതോ ഒരു പക്ഷിയുടെ തൂവലുകളാണ് ഉള്ളിൽ നിറച്ചിരിക്കുന്നത്.
ഞങ്ങൾ ടെന്റിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി .എങ്ങും ഇരുൾ കനത്തുവരുന്നു .എന്നാലും ടെന്റിന്റെ അരികിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ചുറ്റിനും നോക്കിക്കാണുവാൻ നല്ല രസം.
രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു, ടെന്റിന്റെ സമീപത്തുതന്നെ സൈക്കിൾ ലോക്ക് ചെയ്തശേഷം നേരെ ടെന്റിന്റെ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.
ടെന്റിന്റെ സിബ്ബ് വലിച്ചു താഴ്ത്തിയ ശേഷം സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗ് നിവർത്തി അതിനുള്ളിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങി.
ഹോ… എന്തൊരു സുഖം… തണുപ്പ് തീരെ അറിയുന്നില്ല. സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗിന്റെ സിബ്ബ് കൂടി വലിച്ചു മുകളിലേക്കിട്ടു.
“വൗ… ഒരു തലയിണക്കുള്ളിൽ കയറികിടന്ന പ്രതീതി. കിടക്കുവാൻ തന്നെ എന്തൊരു സുഖം…” കിടത്തത്തിന്റെ സുഖം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സ് പിറുപിറുത്തു.
“ഇനി നമുക്ക് ഏത് ശൈത്യത്തെയും അതിജീവിക്കാം. പുറത്ത് മഞ്ഞു പൊഴിഞ്ഞാൽ പോലും ഭയപ്പെടേണ്ട.” ഞാൻ ടെന്റിന്റെ മുൻഭാഗം നിരീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് അലക്സിനെ നോക്കി.
ഉറങ്ങാൻ നല്ല സുഖം. യൂറോപ്പിൽ എത്തിയതിന് ശേഷം ലഭിക്കുന്ന വഴിയോരത്തെ സുഖനിദ്ര.
രാവിലെ ഉറക്കമുണർന്നു …
ഹൊ… നല്ലവണ്ണം ഉറങ്ങി .തണുപ്പിന്റെ കാഠിന്യം ഒട്ടും അറിഞ്ഞില്ല .
ഞാൻ കിടന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .അലക്സ് നല്ല ഉറക്കമാണ് .എനിക്കാണെങ്കിൽ സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് പുറത്തുവരുവാൻ തന്നെ തോന്നുന്നില്ല .
നേരം നല്ലവണ്ണം വെളുത്തിരിക്കുന്നു.
ഞാൻ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റ് സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി .ടെന്റിന്റെ സിബ്ബ് വലിച്ച് മുകളിലേക്ക് മാറ്റി പുറത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു .
ശൈത്യകാലത്തെ വരവേൽക്കാൻ എന്നവണ്ണം ചുറ്റിനും കോട മൂടിക്കിടക്കുന്നു .
സാവധാനം പുറത്തേക്കിറങ്ങി ടെന്റിന്റെ മുകൾഭാഗം ശ്രദ്ധിച്ചു .
രാത്രി മഴ പെയ്തിരുന്നോ ? ആകെ നനഞ്ഞിരിക്കുന്നു .പക്ഷെ…ടെന്റിന് ഉള്ളിൽക്കിടക്കുന്ന ഞങ്ങൾ ഒന്നും അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല .
കുറെ നേരം ടെന്റിന് പുറത്ത് ചുറ്റിനും നോക്കികൊണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .ആ ശീതളമായ ഏകാന്തത അനുഭവിക്കാൻ വല്ലാത്തൊരു സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .
അതിനിടയിൽ അലക്സ് ഉറക്കം കഴിഞ്ഞു ടെന്റിൽ നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു .
“ഹായ്… ഗുഡ് മോർണിംഗ്.”
“ഗുഡ് മോർണിംഗ് …”
ഞങ്ങൾ കുറെ നേരം ടെന്റിന്റെ പുറത്ത് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .സ്വന്തം വീടിന്റെ മുമ്പിൽ പ്രഭാതം ആസ്വദിക്കുന്നത് പോലെ .
കുറേ സമയത്തിന് ശേഷം ഞങ്ങൾ യാത്ര പുറപ്പെടുവാൻ ഒരുങ്ങി .ടെന്റും സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗും ചുരുട്ടി സൈക്കിളിന്റെ പിറകിൽ വച്ചു . സൈക്കിളിൽ യാത്ര തുടർന്നു.പ്രഭാതയാത്ര വളരെ ഹൃദ്യമായി അനുഭവപ്പെട്ടു .എങ്ങും മഞ്ഞുമൂടിക്കിടക്കുന്നു .ശൈത്യകാലത്തിന്റെ ആരംഭം ഞങ്ങൾക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു .
ജർമൻ അതിർത്തിയെ ഞങ്ങൾ സമീപിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .റോഡിലെ വലിയ മരങ്ങളിൽ നിന്ന് വിവിധ വർണ്ണത്തിലുള്ള ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു .കുറച്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞാൽ ആ മരങ്ങളെല്ലാം ഇലകൾ പൊഴിഞ്ഞു തണുത്ത് വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കും .
ഒരു ചൂട് കോഫി കഴിച്ചപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .തണുപ്പിൽ നിന്ന് തെല്ല് ആശ്വാസം ലഭിച്ചത് പോലെ .ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണത്തിന്റെ വിലകൾ ഇന്ത്യൻ പണവുമായി തട്ടിച്ചു നോക്കാറില്ല .അതെല്ലാം പഴയ കടംകഥകളായി മാറിയിരിക്കുന്നു .ഇപ്പോൾ കൈവശം ആവശ്യത്തിന് പണമുണ്ട് .നല്ല ആത്മവിശ്വാസമുണ്ട് .ഒന്നും ഭയപ്പെടാനില്ല എന്ന തോന്നൽ .
ആ മനോഹരമായ ഭൂപ്രദേശത്ത് കൂടി യാത്ര തുടർന്നു … വലിയ പുൽമേടുകൾ ,ആപ്പിൾ ,ഓറഞ്ച് ,തുടങ്ങിയ ഫലവൃക്ഷങ്ങൾ … എല്ലാം മനസ്സിന് വളരെ ഹൃദ്യമായി അനുഭവപ്പെട്ടു .
ജർമൻ അതിർത്തി എത്തിയിരിക്കുന്നു .ദൂരെ നിന്നുതന്നെ ഓസ്ട്രിയൻ -ജർമൻ ബോർഡർ ശ്രദ്ധിച്ചു .റോഡിന് കുറുകെ ക്രോസ് ബീം .അതിനടുത്തായി ചെക്കിങ് പോയിൻറ് .
ഞങ്ങൾ യൂറോപ്പിലെ ഏറ്റവും ശക്തമായ ഒരു രാജ്യത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ പോകുകയാണ് .
പാസ്പോര്ട്ട് ചെക്കിങ് പോയിന്റിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ കാണിച്ചു .വിസ ചെക്ക് ചെയ്തശേഷം എൻട്രി ലഭിച്ചു .
ജര്മനിയിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചിരിക്കുന്നു…ഞങ്ങളുടെ നാലാമത്തെ യൂറോപ്യൻ രാജ്യം .’’Bundes Republic of Deutschland.’’
ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾ നിൽക്കുന്നത് രണ്ടു മഹാ യുദ്ധങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിച്ച രാജ്യത്താണ് .ഒരുകാലത്ത് എല്ലാം തകർന്നടിഞ്ഞ രാജ്യം .ഇപ്പോൾ ലോക സമ്പത്ത്വ്യവസ്ഥയിൽ മുൻപന്തിയിൽ നിൽക്കുന്ന രാജ്യം .പൗരൻമാർക്ക് ഏറ്റവും ഉയർന്ന ജീവിതനിലവാരം പ്രധാനം ചെയുന്ന രാജ്യം .
“Passau…ഞങ്ങൾ പ്രവേശിച്ച ആദ്യത്തെ ജർമൻ സിറ്റി. ജർമനിയിലെ തെക്കൻ പ്രവിശ്യ ആയ ബവേറിയയിൽ പെട്ടത് .മൂന്ന് നദികളാൽ അലംകൃതമായ Passau . ഡാന്യൂബ് ഉം ,ഇന്നും , ഇൽസും , Passau ൽ കൂടി ഒഴുകുന്നു .
നവോഥാന കാലത്ത് Passauവാളുകളുടെയും ,കവചങ്ങളുടെയും നിർമാണത്തിന് പ്രസിദ്ധിയാര്ജിച്ച സ്ഥലമായിരുന്നു .ബോറോക്ക് ശില്പകലക്ക് ഉദാഹരണമാണ് Passau ടൗൺ .
ഞങ്ങൾ ജർമൻ സംസാര രീതി ശ്രദ്ധിച്ചു .ഓസ്ട്രിയൻ ജർമനും, ഡോയ്ഷ് ലാൻഡ് ജർമനും സംസാരത്തിൽ തന്നെ വ്യത്യാസമുള്ളതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .
“ജർമനിയിൽ എത്തിയതല്ലേ? നമുക്ക് ഒന്ന് ആഘോഷിക്കാം .” അലക്സ് എന്നെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി .
“പിന്നെയല്ലാതെ …” ഞാൻ തെല്ല് ഉന്മേഷത്തോടെ മറുപടി നൽകി.
അടുത്തുകണ്ട സൂപ്പർമാർക്കറ്റിൽ കയറി രണ്ടു ബിയർ വാങ്ങി .ഷില്ലിംഗ് ൽ നിന്ന് ഡോയ്ഷ് മാർക്കിലേക്കുള്ള മാറ്റം .
ബിയർ നുകർന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ Passau യിലെ കാഴ്ചകൾ ആസ്വദിച്ചു . തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്ന ഒരു വലിയ കത്തീഡ്രൽ … “സെന്റ് സ്റ്റീഫൻ കത്തീഡ്രൽ …”
“നമുക്ക് ഒന്ന് അകത്ത് കയറി നോക്കാം.” കത്തീഡ്രലിന്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അലക്സിനെ നോക്കി .
“പിന്നെന്താ… നോക്കാമല്ലോ !!” ബിയർ നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് അലക്സ് എന്നെ നോക്കി .
ഞങ്ങൾ നടന്നു പള്ളിക്കകത്ത് പ്രവേശിച്ചു .വളരെ പുരാതന പള്ളിയാണെന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽതന്നെ മനസിലായി . ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ പള്ളിയിലെ ഓർഗനിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു .
“വൗ… എന്തൊരു വലിയ ഓർഗൻ !!!”
പള്ളിയിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .പുറത്ത് പരിചയപ്പെട്ട ഒരു ജര്മന്കാരൻ സംസാരത്തിനിടയിൽ പറഞ്ഞു …
“ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ ഓർഗനാണ് ഇവിടെ ഉള്ളത്.”
Passau റോട്ടറി ക്ലബ് പ്രസിഡണ്ട് മിസ്റ്റർ ഐക്കോൺ ലുബ്മാനെ കണ്ട ശേഷം ഞങ്ങൾ Passau ൽ നിന്ന് സൗത്ത് ഭാഗത്തേക്ക് യാത്ര തുടർന്നു. മ്യൂണിക് ആയിരുന്നു ലക്ഷ്യം .മെയിൻ റോഡിന്റെ ഓരത്തുകൂടിയുള്ള സൈക്കിൾ യാത്ര വളരെ രസകരമായ അനുഭവമായിരുന്നു .
തനത് മാതൃകയിലുള്ള ജർമൻ വീടുകൾ … വലിയ പുൽമേടുകൾ …അതിൽ മേഞ്ഞുനടക്കുന്ന പശുക്കൂട്ടങ്ങൾ …പരന്നുകിടക്കുന്ന പുൽമേടുകളിൽ ശൈത്യകാലത്തേക്ക് കരുതിവെക്കുവാൻ ഒരുക്കിവച്ച വൃത്താകൃതിയിലുള്ള വലിയ പുൽകെട്ടുകൾ…സൂര്യകാന്തി പാടങ്ങൾ… ഇലകൊഴിയാൻ ഒരുങ്ങിനിൽക്കുന്ന വിവിധ വർണങ്ങളോടുകൂടിയ മരങ്ങൾ… എല്ലാം ഞങ്ങളിൽ കൗതുകമുണർത്തി.
എന്റെ ചിന്തകൾ ജർമനിയുടെ പൂർവ്വകാലത്തിലേക്ക് നീങ്ങി .പണ്ട് ഈ പ്രദേശം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത് “ജർമാനിയ ” എന്നായിരുന്നു .പല ഗോത്രവര്ഗങ്ങൾ ചേർന്നുള്ള ജർമാനിക്ക് ജനത .10 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഹോളി ജർമൻ ചക്രവർത്തിമാരായിരുന്നു ജർമൻ പ്രവശ്യകൾ നിച്ഛയിച്ചിരുന്നത് .മാർട്ടിൻ ലൂതർ (1483 -1546 ) റോമൻ കത്തോലിക്ക സഭയെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ട് പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റ് വിഭാഗത്തിന് ജർമനിയിൽ അടിത്തറ പാകി .30 വര്ഷം നീണ്ടുനിന്ന “റിലീജിയസ് വാർ “പല ജർമൻ സ്റ്റേറ്റുകളും പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റുകാർ മേധാവിത്വം നേടി .1871 ൽ ജർമ്മനി ഒരു ഏകീകൃത ആധുനിക രാജ്യമായി മാറി .പിന്നീട് 1871 -1918 വരെ പ്രേഷ്യൻ ഭരണത്തിന്റെ കീഴിൽ . തുടർന്ന് ജർമനിയുടെ ആഫ്രിക്കൻ കോളനീകരണം . മറ്റു യൂറോപ്യൻ ശക്തികൾ തമ്മിലുള്ള വടംവലി … ഇതെല്ലാം ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിലേക്ക് നയിച്ച കാരണങ്ങളായിരുന്നു .
28 ജൂൺ 1914 …ഓസ്ട്രിയയിലെ കിരീടാവകാശിയുടെ കൊലപാതകം … ഒന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ ആരംഭം കുറിച്ചു . ബ്രിട്ടനും ഫ്രാൻസും അടങ്ങിയ സഖ്യകക്ഷികളിൽ നിന്നും തോൽവി പിണഞ്ഞ ജർമനിക്ക് വാഴ്സോ ഉടമ്പടിയിൽ നിർബന്ധിതമായി ഒപ്പുവെക്കേണ്ടിവന്നു .ആ വലിയ നിരാശയുടെ ഫലമായി ഹിറ്റ്ലറുടെ കുടക്കിഴിൽ അണിനിരന്ന നാസി ജർമ്മനി .അത് രണ്ടാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന് തിരികൊളുത്തി .ഹിറ്റ്ലറുടെ മോഹമായിരുന്നു ” പുയർ ആര്യൻ ബ്ലഡ് “ജൂതന്മാരുടെ മേൽ ആഞ്ഞടിക്കപ്പെട്ടു ,1933 -1945… ഹിറ്റ്ലറുടെ കാലമായിരുന്നു .അവസാനം ബ്രിട്ടൺ ,ഫ്രാൻസ് ,അമേരിക്ക , സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ ,എന്നിവരാൽ നാസി കാലഘട്ടത്തിന്റെ തിരശ്ശില വീണു .
ഏകദെശം 70 ലക്ഷം ജർമൻകാർക്ക് ജീവഹാനി സംഭവിച്ചു .നാസികൾ കാരണം 400 ലക്ഷം ജീവൻ യൂറോപ്പിൽ ഹോമിക്കപ്പെട്ടു . അതിൽ 60 ലക്ഷം ജൂതന്മാരും ഉൾപെടും .
യുദ്ധാനന്തര ജർമ്മനി വിഭജിക്കപ്പെട്ടു .കിഴക്കൻ ജർമ്മനി സോവിയറ്റ് റഷ്യയുടെ അധീനതയിലായി .ബെർലിൻ വിഭജിക്കപ്പെട്ടു .സഖ്യകക്ഷികളായ ബ്രിട്ടൺ ,അമേരിക്ക ,ഫ്രാൻസ് ,എന്നിവർ ചേർന്ന് പശ്ചിമ ജർമ്മനി രൂപികരിച്ചു. വിഭജിക്കപ്പെട്ട ബെർലിന്റെ ഒരു ഭാഗം കിഴക്കൻ ജർമനിയുടെ ഭാഗമായി. ബോൺ പടിഞ്ഞാറൻ ജർമനിയുടെ തലസ്ഥാനവും. രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധം വിഖ്യാതമായ ബെർലിൻ മതിലിന് കാരണമായി .പിൻകാലത്ത് ബെർലിൻ മതിൽ ബേദിച്ച് ജർമൻ ജനത ഒന്നായത് നാം കണ്ടുവല്ലോ.
രണ്ടു ദിവസത്തെ യാത്ര … ഞങ്ങൾ ജർമനിയുടെ മൂന്നാമത്തെ വലിയ നഗരമായ മ്യൂണിക്കിൽ പ്രവേശിച്ചു .വലിയ നഗരം .ബവേറിയ പ്രൊവിൻസിന്റെ തലസ്ഥാനം .ഞങ്ങൾ മ്യൂണിക്കിലൂടെ അങ്ങിനെ കറങ്ങി നടന്നു .”ഇസ്സാർ” നദി മ്യൂണിക്ക് നഗരത്തിലൂടെ ഒഴുകുന്നു .പത്തു ലക്ഷത്തിലേറെ ജനസദ്രതയുള്ള നഗരം .മ്യൂണിക്ക് എന്ന വാക്ക് “മോങ്ക് ” അഥവാ സന്യാസി എന്നതിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചതാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു .
മ്യൂണിക്കിൽ ഞങ്ങൾ അഞ്ചു ദിവസം തങ്ങി .മ്യൂണിക്കിലെ ചില റോട്ടറി ക്ലബ്ബുകളെയും സമീപിച്ചു .മിക്ക ക്ലബ്ബുകളും ഞങ്ങൾക്ക് സഹായങ്ങൾ നൽകി .ഒരു റോട്ടറാക്കിറ്റിന്റെ റൂമിൽ ഞങ്ങൾക്ക് താമസ സൗകര്യം ലഭിച്ചു .ഈ അഞ്ചു ദിവസം മ്യൂണിക്കിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളും ഞങ്ങൾ ചുറ്റിസഞ്ചരിച്ചു.
മ്യൂണിക്കിലെ പ്രധാന വീഥിയായ മരിയൻ പ്ലാസ് ,പ്രധാനപ്പെട്ട മാർക്കറ്റായ “വിക്ക്നാലിയൻ മാർക്കറ്റ്” മ്യൂണിക്കിലെ പുരാതന ടൗൺ, കൂടാതെ പാലസിസ് പോർഷ്യ, പാലസിസ് പ്രെയ്സിങ് ,പാലസിസ് ഹൊഇൻസ്റ്റിംഗ് ,പ്രിൻസ് കാൾ പെലസിസ്, ഇവയെല്ലാം റെസിഡൻസ് ഇന്റെ തുടർ പരമ്പരയുടെ ഭാഗങ്ങളാണ്. കൂടാതെ ലുഡ്വിക്ക് തെരുവ്, ബവേറിയൻ സ്റ്റേറ്റ് ലൈബ്രററി, ലുഡ്വിക്ക് മാസ്മില്ലിയൻ സർവകലാശാല ,സെന്റ് ലൂയിസ് ചർച്ച്… ഇവയെല്ലാം ഇറ്റാലിയൻ – റോമൻ വാസ്തു ശിൽപ മാതൃകയുടെ മകുടോദാഹരണങ്ങളാണ്.
മ്യൂണിക്കിലെ ജർമൻ മ്യൂസിയം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പുരാതനവും, വലുതുമായ സയൻസ് മ്യൂസിയം. കൂടാതെ മ്യൂണിക്ക് എന്ന ഗ്രീൻ സിറ്റിയിൽ അങ്ങിങ്ങായി പരന്നുകിടക്കുന്ന വിശാലമായ പാർക്കുകൾ, ആ വലിയ ജർമൻ നഗരത്തിൽ കാഴ്ചകൾ കണ്ടുതീരുവാൻ തന്നെ ദിവസങ്ങളെടുക്കും.
മ്യൂണിക്കിലെ പ്രധാന ആകർഷണമാണ് “ഒക്ടോബർ ഫീസ്റ്റ് ” ലോകപ്രസിദ്ധിയാര്ജിച്ച ബവേറിയൻ ബിയർ… അതിന്റെ സ്വാദ് നുകരാൻ ലോകത്തെമ്പാടുമുള്ള ബിയർ പ്രേമികൾ വർഷത്തിലൊരിക്കൽ മ്യൂണിക്കിൽ എത്തിച്ചേരുന്നു .ആ ബിയർ ഉത്സവത്തിന്റെ തുടക്കം 12 ഒക്ടോബർ 1810 ൽ ആയിരുന്നു .ബവേറിയയിലെ കിരീടാവകാശി ലുഡ്വിക്ക് രാജകുമാരനും ,തെരേസാ വാൻ സാക്സെന് ഹൈഡൽ ബർഗ് ഹൗസനും തമ്മിലുള്ള വിവാഹത്തിന്റെ ഓർമക്കായി തുടങ്ങിയ ഒക്ടോബര് ഫീസ്റ്റ് ഇന്നും തുടർന്നുപോരുന്നു .സെപ്റ്റംബറിൽ തുടങ്ങി ഒക്ടോബറിലെ ആദ്യ ഞായറാഴ്ച്ച അവസാനിക്കുന്ന “ബിയർ മഹോത്സവം .”
വലിയ മഗ്ഗുകളിൽ നിറച്ച ബിയർ …ലോകത്തിലെ നാനാ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും എത്തുന്ന ജനലക്ഷങ്ങൾ … ആർത്തുല്ലസിച്ച് മഗ്ഗുകൾ കാലിയാക്കുന്നു .ആരാണ് കൂടുതൽ ബിയർ അകത്താക്കുക എന്ന വാശിയേറിയ മത്സരത്തോടെ …
അതിന് അകമ്പടിയായി വാദ്യമേളങ്ങളും… കലാപരിപാടികളും .
ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു …
ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ആദ്യമായി അഭിപ്രായവ്യത്യാസങ്ങൾ ഉടലെടുക്കുവാൻ തുടങ്ങി … സൈക്കിൾ സഞ്ചാരത്തിന്റെ ലക്ഷ്യം തന്നെ വഴിമാറുന്നത് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു .
വളരെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ സഹിച്ചാണ് യൂറോപ്പിൽ എത്തിച്ചേർന്നത് . അത് ബന്ധങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുവാൻ ഉപയോഗപ്പെടുത്തണം .നഷ്ടപ്പെടുത്തുവാൻ ആവരുത് .ഇപ്പോൾ ഞങ്ങൾക്ക് ഒന്നിനും കുറവില്ല… യാത്ര ചെയ്യുവാൻ വേണ്ടതെല്ലാം നേടിയിരിക്കുന്നു … ഇനി ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു രാജ്യത്ത് നിൽക്കുവാൻ വേണ്ട ശ്രമത്തിലായിരിക്കണം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടത് . ഞാൻ അലക്സും ആയി ഇടഞ്ഞു… ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ പൊരുത്തക്കേടുകളുടെ ഒരു പരമ്പര തന്നെ ഉണ്ടായി .അംനോന്യം വാശി തീർക്കുന്ന വിധത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും ഉടലെടുത്തു .
ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു … മ്യൂണിക്കിൽ നിന്ന് ഇൻഗോൾസ്റ്റുഡ്ഡ്… ഡാന്യൂബ് നദിയുടെ തീരത്തു കിടക്കുന്ന “ഇൻഗോൾസ്റ്റുഡ്ഡ് ” ഔഡി കാര് കമ്പനിയുടെ ആസ്ഥാനമെന്ന് അറിയപ്പെടുന്നു .കൂടാതെ ഗോഥിക്ക് മാതൃകയിലുള്ള 1425 ൽ പണിത ചർച്ച് ഓഫ് ഔർ ലേഡി യും, പഴയ സിറ്റി സമുച്ചയ കവാടമായ “ദി ക്രൂസ്റ്റോർ “ഉം ഇവിടെയാണ് .
ശൈത്യം ദിനംപ്രതി ശക്തിയാര്ജിച്ചു വരുന്നത് ഞങ്ങൾ അറിഞ്ഞു .അതുപോലെ ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ അപസ്വരങ്ങളും .ഞാൻ മുൻകൈ എടുക്കുന്ന തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് അലക്സും , അലക്സ് എടുക്കുന്ന തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് ഞാനും മനഃപൂർവം ഒഴിഞ്ഞുമാറി .ദിനംപ്രതി ഞങ്ങൾക്കിടയിലെ മത്സരം ശക്തിയാർജിച്ചുവന്നു .
ഞങ്ങൾ ന്യൂറംബർഗിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .നാസി പാർട്ടിയുടെ ഉയർച്ചയും ,വീഴ്ചയും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ന്യൂറംബർഗ് .റെഗ്നിറ്റിസ്സ് പുഴയും ,റൈനും , ഡാന്യൂബ് ഉം ന്യൂറംബർഗിനെ തലോടിക്കൊണ്ട് ഒഴുകുന്നു .പരമ്പരാഗതമായ ജിൻജർ ബ്രെഡിനും ,സോസേജ് നിർമാണത്തിനും പേരുകേട്ട ന്യൂറംബർഗ് , കരകൗശല വസ്തുക്കൾക്കും പേരുകേട്ട ഇടമാണ് .അച്ചടി , പുസ്തക പ്രസിദ്ധീകരണം ,എന്നീ മേഖലകളിൽ ഒന്നാം സ്ഥാനം .1470 ൽ എന്റോൺ കൊബെർഗെർ യൂറോപ്പിലെ ആദ്യത്തെ പ്രിന്റിംഗ് ഷോപ്പ് ന്യൂറംബർഗിൽ സ്ഥാപിച്ചു .കൂടാതെ ക്രിസ്മസ് മാർക്കറ്റിനു യൂറോപ്പിൽ പേരുകേട്ട ഇടമാണ് ന്യൂറംബർഗ് .
യാത്രക്കിടയിൽ ഞാനും അലക്സും തമ്മിലുള്ള അകൽച്ചയുടെ വ്യപ്തി വര്ധിച്ചുവന്നു .പരസ്പര മത്സരം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ വര്ധിച്ചുവന്നു .ശൈത്യം ശക്തിപ്രാപിച്ചുവരുന്നു .ജർമനിയുടെ കിഴക്കേ ഓരത്തുകൂടി നോർത്തിലേക്കാണ് ഞങ്ങൾ സഞ്ചരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് .ജനസാദ്രത കുറഞ്ഞ പ്രദേശങ്ങൾ . കൃഷി അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ഇവിടുത്തെ ജനജീവിതം എന്ന് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തന്നെ മനസിലാകും .എവിടെയും ഉരുളക്കിഴങ്ങിന്റെയും ,ചോളം ,സൺഫ്ലവർ തുടങ്ങിയ കൃഷികൾ…കൂടാതെ വലിയ പുൽമേടുകൾ… പശുക്കൾ കൂട്ടംകൂട്ടമായി മേഞ്ഞുനടക്കുന്നതും കാണാമായിരുന്നു.
ന്യൂറംബർഗിൽ നിന്ന് “ഫോർഹെയിം” എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ പല കാര്യങ്ങളിലും പൊരുത്തക്കേടുകൾ വർധിച്ചുവന്നു … പരസ്പര സംസാരം തന്നെ പരിമിതം .മിക്ക സംസാരങ്ങളും പൊരുത്തക്കേടുകളിൽ അവസാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .യൂറോപ്യൻ ശൈത്യം അതിന്റെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ജർമൻ പ്രഭാതങ്ങൾ കോട നിറഞ്ഞതായി …സൂര്യനെ തീരെ കാണുവാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ .
ആ അകൽച്ചയിലും ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .ബംബർഗ് എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .റെഗ്നിറ്റിസ് പുഴയുടെ തീരത്ത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ബംബർഗ് രണ്ടാം ലോകമഹായുദ്ധത്തിൽ പരിക്കേൽക്കാതെ രക്ഷപ്പെട്ട അപൂർവം ജർമൻ സിറ്റികളിൽ ഒന്നായിരുന്നു .വളരെ പേരുകേട്ട ബ്രൂവറീസ് സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന സ്ഥലം .കൂടാതെ ആൾടെ ഹോഫ്ഹാൾട്ന്ഗ (ഓൾഡ് പാലസ് ), 16 ആം നൂറ്റണ്ടിൽ പണിത ബിഷോപ്പിന്റെ കൊട്ടാരം ,1237 ൽ പണിത ബംബര്ഗ് കത്തീഡ്രൽ ,ചർച്ച് ഓഫ് സെന്റ് ജേക്കബ്സ് , എന്നിവ ബാംബുർഗിന്റെ ആകർഷണങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടവയായിരുന്നു .
“ഫുൾഡ ” ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ എത്തിച്ചേർന്ന അടുത്ത സ്ഥലം.
ഫുൾഡ പുഴ സിറ്റിയുടെ ഓരത്തുകൂടി ഒഴുകുന്നു … ജർമനിയുടെ കിഴക്കേ അതിരിൽ സ്ഥിതിചെയ്യുന്ന ഈ നഗരം പടിഞ്ഞാറുനിന്നും കിഴക്കുനിന്നും പല അധിനിവേശങ്ങൾക്കും വഴിതുറന്ന ഇടമായിരുന്നു . പടിഞ്ഞാറൻ യൂറോപ്പും ,സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ അടക്കമുള്ള കിഴക്കൻ യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ വളരെ പ്രാധാന്യം കൽപിച്ചിരുന്ന അതിർത്തി സ്ഥലമായിരുന്നു ഫുൾഡ .
ശൈത്യം അതിന്റെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവത്തിൽ എത്തിയിരിക്കുന്നു .എങ്ങും മൂടിക്കെട്ടികിടക്കുന്ന കാലാവസ്ഥ .രാത്രികാലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ റോഡിൽനിന്ന് മാറി പുൽത്തകിടികളിൽ ടെന്റ് കെട്ടി കിടക്കുവാൻ ഇടം കണ്ടെത്തി .റോട്ടറി സന്ദർശനത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞുമാറി .കൂടാതെ ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ അപസ്വരങ്ങൾ വര്ധിച്ചുവന്നു .യാത്ര വഴി പിരിഞ്ഞാലോ എന്നുപോലും ചിന്തിക്കുന്ന ഘട്ടത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .
ഞങ്ങൾ “കേസ്സൽ ” എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി .1943 ലെ സഖ്യകക്ഷികളാൽ തൊണ്ണൂറു ശതമാനവും നശിപ്പിക്കപ്പെട്ട നഗരം . നെപ്പോളിയൻ ബോണപാർട്ടിന്റെ സഹോദരനായ ജെറോം ബോണപ്പാർട്ട് ജനിച്ചുവളർന്ന സ്ഥലമാണിത് .ഞങ്ങളിലെ അകൽച്ച അതിൻറെ പാരമ്യത്തിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .യാത്രയിൽ ഇപ്പോൾ സാമ്പത്തികമായ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല .അതിനാൽ അന്യോന്യം മത്സരിക്കുന്ന പെരുമാറ്റം ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ വളർന്നുവന്നു .
ഞങ്ങൾ “ഗോട്ടിങ്ങെൻ” എന്ന സ്ഥലത്തെത്തി… അവിടെവച്ചുണ്ടായ സംസാരത്തിനൊടുവിൽ അത് സംഭവിച്ചു…
ഞങ്ങൾ വേർപിരിയാൻ തീരുമാനിച്ചു .രണ്ടുപേരും രണ്ടുവഴിക്ക്…
വളരെക്കാലത്തെ ഒന്നിച്ചുള്ള യാത്രയുടെ അവസാനം ഗോട്ടിങ്ങെന്നിൽ സംഭവിച്ചു.
ഞങ്ങൾ അവിടെനിന്ന് രണ്ടുവഴിക്ക് യാത്രയായി.