I woke up in the morning to find my sleeping bag completely damp. The atmosphere was filled with thick fog, and the weather was freezing. There were only a few people on the road.

“If only I could get a hot coffee,” I thought, looking around.

At 10:00 a.m., I reached Mr. Brouwer’s home. A middle-aged woman opened the door, surprised to see me.

“I’m Jose Michael,” I said, hesitating for a moment as I handed her the Rotary card. “May I meet Mr. Brouwer?”

She read the card and then looked at me. “Please, come in,” she said, leading me into the living room.

“Well, would you like some coffee?” she asked, studying me for a moment before smiling.

“Ah, yes, ma’am,” I replied, smiling humbly.

The hot coffee made me feel much more comfortable.

“Mr. Brouwer isn’t well. He’s on bed rest,” Mrs. Brouwer said, looking at me.

I sighed. “Oh, I’m sorry. I can come back later,” I said, getting to my feet.

“Oh, no, no,” Mrs. Brouwer said hastily. “Please, sit down.”

I sat back down, feeling very warm and cozy inside. I could hear Mrs. Brouwer making some phone calls. After a while, she returned with a piece of paper in her hand.

“Michael, it’s better if you stay here for now. We can decide what to do next afterward,” she said, handing me the paper. “We’ll cover the rent for your stay. I think this place will suit you.”

“Thank you, ma’am,” I said, expressing my gratitude. I felt a deep respect for her.

I left the house and started searching for the address she gave me. After wandering through the city, I finally found a lodge and secured a room there.

____

The next morning, someone came to see me.

“I’m Derik Keijzer,” he said with a smile, offering his hand.

We got acquainted. Derik was a member of the Rotaract Club of Eindhoven. He was about 28 years old, of average build, around six feet tall, with brownish-black hair, and he wore round spectacles that suited his face well. He had a very amiable demeanor and was quite handsome.

We took a short walk and chatted.

“Now that it’s winter, it’ll be very cold from here on out,” Derik said, putting his hands in his pockets and looking at me.

“I like the European winter,” I said, glancing at the surroundings. “This is my first time experiencing such a cold climate.”

“Is it always hot in India?” Derik asked, staring at me.

“You know, each region has different weather. In winter, it’s very cold in the north, but it can be scorching in the summer. I’m from the southwest of India, where the climate is tropical,” I explained.

“Oh, Holland…” he said, taking a deep breath. “We only get about three months of summer. It’s very nice then,” Derik added thoughtfully.

“Michael, shall we get something to warm us up?” Derik asked, nodding toward a nearby pub.

We went inside.

“What would you like to have?” Derik asked, looking around.

“Beer would be fine,” I said pleasantly.

Derik ordered two draught beers.

The atmosphere was superb. In the dim lighting, I saw many young men and women of different ages enjoying their drinks. A thrill began to rise within me.

The girl at the counter served our drinks. The atmosphere was delicate, and I felt a sort of sensation developing inside me as I listened to the soft music flowing from somewhere.

“Oh… Holland,” I thought. I could feel a sense of fulfillment in my heart. It felt like I was living a part of my dream—this was the place I had dreamed of for so long. Yes, at last, I had reached my dreamland.

“Michael, why are you so quiet?” Derik’s voice snapped me out of my reverie.

“Oh, no, it’s nothing,” I said, smiling. “I like this atmosphere,” I added, trying to hide my excitement.

He studied me for a moment. “Most people spend the winter here,” Derik said, enjoying his drink.

I glanced through the glass door outside.

Holland… embraced by the freezing cold. What a nice atmosphere. People were truly enjoying the winter. In India, we can only experience winter in a few places.

“Michael, how is your accommodation?” Derik’s voice once again broke my thoughts.

“Oh, yeah, it’s nice,” I said, taking a big gulp of beer.

“Okay…” Derik finished his drink and looked at me. “We can meet tomorrow. Would you like another?”

“No… no, that’s enough,” I said, placing the glass on the counter.

We walked slowly toward my room, chatting along the way until we reached the lodge.

“Okay, Michael,” Derik said with a mild smile. “See you tomorrow.”

“Nice to meet you, Derik,” I said, shaking his hand. “I’ve found a good friend.”

Derik smiled, and I watched as he walked away.

The next morning, Derik came to my room with a young man.

“Meet Mr. Mesken,” Derik said, introducing him. “He’s the president of the Rotaract Club of Eindhoven.”

“Hi, Michael,” Mr. Mesken said, shaking my hand. “How are you finding the Dutch winter?”

“Yeah, superb,” I replied with a smile. “I like it very much.”

We stepped outside, and our car moved slowly in the direction of the main street of Eindhoven.

“Where are we going?” I asked, glancing around.

“Oh, just roaming around,” Mr. Mesken grinned.

“What’s your next plan, Mike?” Derik asked, glancing at me.

I sighed. “I wish to stay here through the winter months,” I said, looking at both of them. “I need a job.”

“Where can we arrange a job for Michael?” Derik asked, looking at Mr. Mesken.

“Well, we can try somewhere,” Mr. Mesken said, concentrating on his driving. “It might be in a restaurant.”

“Oh, we’re out of gasoline,” Mr. Mesken shrugged. “I forgot to bring my credit card.”

We parked the car and entered a pub.

It was a wonderful atmosphere inside… We looked around and chose an empty corner.

“Yeah, what would you like?” Mr. Mesken asked me. “Beer, wine, soft drinks, or something hot?”

“No, no, no,” I grinned. “I prefer beer.”

Derik and I chose beer—Heineken, the Netherlands’ own beer.

“One cognac, please,” Mr. Mesken ordered.

“Michael, tomorrow I’ll take you to my home,” Derik said, enjoying his beer and looking at me. “My parents will be very happy to meet you.”

“Yes, yes,” I replied happily. “I’m looking forward to it.”

“Oh, I almost forgot,” Derik said, handing me a piece of paper. “Mr. Koning, a member of the Rotary Club of Eindhoven, would like to meet you,” he said mildly.

I sighed. “Of course, I’d like to meet him,” I said, watching some young women enjoying their drinks.

We spent about an hour in the pub. I was very much drawn to the surroundings.

“Oh, Dutch people—they are so nice and friendly,” I thought to myself.

I heard the whispering sound of a song dancing through the air, slowly reaching me…

*Two hearts… living in just one mind…*

The song by Phil Collins filled the air.

—

**The next morning…**

I took my bike and set out, heading toward Mr. Koning’s house. The morning was chilly, but I felt energized as I cycled through the streets. I noticed many cars parked along the sides of the road, and the Dutch buildings and houses, all made of brick with tiled roofs, stood in their typical style.

As I continued, the biting wind grew stronger, intensifying the cold.

“Excuse me, sir, can you help me?” I asked a pedestrian. “Where is Pasturlaan Street?”

“Yeah, it’s just nearby,” he replied, checking the house number. “You can take the left turn.”

I followed his directions and found the house easily. I pressed the doorbell.

A man with a French beard answered the door.

“Mr. Koning?” I asked hesitantly.

“Yes, that’s me,” he said, watching me with surprise.

I introduced myself.

“Oh, yes, I’ve heard about you. I spoke with Derik. Come in, please,” Mr. Koning invited me inside.

“How has your stay been?” he asked, looking at me.

“It’s been very nice, sir,” I replied with a smile, glancing around. “Thank you for your help.”

“Oh, it’s no trouble,” he said, leaning back on the sofa. “Where do you live in India?”

“Kerala, in the southwest of India,” I explained as I sat beside him. “It’s a coastal area.”

“Michael, are you a Christian?”

I smiled softly. “Yes, I’m Catholic.”

“Well, how do you find Holland?”

“Oh, Holland… I like it very much,” I said, looking out at the foggy landscape.

“Winter here… always so cold, always drizzling, and everyone just seems to be waiting for summer,” he remarked warmly.

Our conversation continued, and in the meantime, Mr. Koning prepared coffee for me.

A young man appeared and introduced himself. “I’m Jan Jaap Koning, Mr. Koning’s son.”

“Hi, I’m Michael,” I said, standing up to shake his hand.

“I’ve heard about you,” he said, looking at me with wide eyes. “It’s very interesting,” he added with a solemn smile.

“What are you doing?” I asked, simply making conversation.

“I’m a student at Eindhoven University,” Jan Jaap replied.

A young lady entered the room.

“This is Tenija, my eldest daughter. I have two more daughters—one studying in Amsterdam and the other here in Eindhoven,” Mr. Koning explained.

“So, what’s your next plan?” Mr. Koning inquired.

I sighed and paused for a moment. “I wish to spend the winter in Eindhoven, but I need a job,” I said, looking at everyone. “I discussed it with Mr. Derik, and he promised to arrange something.”

“Well, I worked part-time in a company where pork is processed and exported,” Jan Jaap interjected. “Maybe we can try there.”

“Okay, let’s give it a try,” Mr. Koning suggested. “If that doesn’t work, we’ll look elsewhere.”

“Michael, how is your family?” Mr. Koning asked.

I explained my family background.

“How is Kerala?” Tenija asked. “Is it very hot?”

“No, no… it’s warm and humid. It’s a tropical climate. We have heavy rains and large forests with lots of wild animals, including elephants. Calicut is a well-known place where the Portuguese explorer Vasco da Gama landed in India.”

“Yes, I’ve heard a lot about India,” Tenija said. “There are many religions and languages, and there’s a big difference between the rich and the poor.”

“Yes, that’s right.”

At that moment, a teenage girl entered from outside, looking at me curiously, as if wondering, “Who is this foreigner?”

“This is my youngest sister,” Jan Jaap introduced her with a wide smile. “We call her Ping-Pong because she’s a table tennis player.”

A woman then appeared, and I immediately noticed that she wasn’t Dutch.

“This is my mother,” Jan Jaap introduced her. “She’s originally from Indonesia.”

We quickly grew close. They were all very friendly, and I felt a special connection with the family.

I got ready to leave.

“We’ll go to that company tomorrow,” Jan Jaap reminded me. “Maybe you’ll have a chance to work there.”

I took a deep breath. “Of course, I’ll be there,” I said, smiling warmly.

“Michael, you’re welcome to come here anytime,” Mr. Koning said.

“Thank you, sir. See you soon.”

“You’re welcome.”

—

**Later that day…**

“Hello, Michael, what are you up to this morning?” Derik asked, smiling softly as he stood in front of me.

“Hi, Derik. I visited Mr. Koning’s home yesterday,” I replied with a grin.

“What did he say?” Derik asked, taking a seat.

“Oh, he’s a very nice man. He promised to support me, and Mr. Jan Jaap mentioned a potential job,” I said brightly. “We plan to visit the company tomorrow.”

“Okay, that’s great then…” Derik said, standing up and looking at me. “Let’s go to my house—my parents are waiting to meet you.”

“Oh, that’s wonderful,” I said, smiling at Derik.

I put on my jacket, slipped the gloves into my pocket, and followed him.

The streets were bustling with people, and the atmosphere was foggy. I felt a certain ecstasy from the Dutch winter. It was my first European winter, and as I walked through the streets, I was in bliss.

I heard a song slowly emerging from the foggy air… I listened carefully:

*I’ll die in your arms under the cherry moon…*

It was the famous song by Prince, *Revolution Under the Cherry Moon.*

I walked slowly, lost in the music.

On the streets, young men and women walked hand in hand, seemingly unfazed by the freezing cold.

We arrived at Derik’s house, a typical Dutch home.

Derik pushed open the door and entered, with me following close behind.

A man around sixty years old came out. “I’m Mr. Keijzer,” he introduced himself. He was Derik’s father.

He asked me about everything, including my job.

We continued our conversation…

“Meet my brother, Mr. Derksen Keijzer,” Derik introduced a tall, lean man.

They were eager to learn everything about India from me, and I answered all their questions.

“Michael, you don’t look like an Indian,” Mr. Derksen said in a joking tone.

“Yes,” I replied with a smile. “I’ve heard that before.”

“This is the address of Mr. Teer, the President of the Rotary Club of Eindhoven,” Mr. Keijzer said, handing me a piece of paper. “You should go and meet him. He can help you.”

“Of course, sir,” I said, taking the address and putting it in my pocket. “I’ll definitely meet him.”

“Oh, I almost forgot—what would you like to have, coffee or tea?”

I smiled. “Coffee would be better.”

They were such nice people… very friendly, and I was growing closer to the family.

“You know, Michael,” Mr. Keijzer said, staring at me, “next week is Christmas. How do you celebrate Christmas at home?”

I laughed and paused for a moment, then replied, “We celebrate Christmas in grand style. We put up stars, decorate a Christmas tree, and attend the Holy Mass at church on Christmas Eve. We also have a sumptuous feast and wear new clothes.”

“Well, this Christmas, you’ll be with us,” Mr. Keijzer declared loudly. “Okay?”

When I heard that, I was thrilled.

“Okay, sir,” I said joyfully. “That’s fantastic.”

I felt very excited. It would be my first European Christmas, and I was going to celebrate it with a family I had grown to like very much. I eagerly began counting down the days…

—

**The next day…**

I met Mr. Teer at his residence. We got acquainted—he was in his sixties, bald-headed with some gray hair, and of average height. Having retired from Philips, he still looked very energetic.

He asked me about everything, including my job. I mentioned what Mr. Jan Jaap had told me.

Afterward, he said, “Okay, Michael, I’ll arrange insurance, medical coverage, and other essentials for you. That will be very helpful for your work and stay in Eindhoven.”

He continued, “By the way, the day after tomorrow is Christmas. Mr. Keijzer mentioned that you’re celebrating with them.”

“Yes,” I replied jovially. “Mr. Keijzer has invited me. It’s my first Christmas in Europe.”

“Well, I hope you enjoy it with them. How do you like Holland?” he asked.

“It’s fantastic,” I said, gazing at the landscape. “I like this atmosphere very much.”

“Michael,” Mr. Teer studied me for a moment before asking, “Do you remember seeing me before?”

I looked at him, intrigued. He continued, “Do you recall that night when you were on your bicycle, searching for Mr. Brouwer’s address, and you asked a man for directions while he was repairing a car?”

“Oh, yes, yes, I remember,” I replied, smiling and looking at him in wonder.

“Yes, that was me,” Mr. Teer said, smiling.

After having coffee, I headed back.

—

**December 24th, Night**

Eindhoven was immersed in the spirit of Christmas. I walked with Derik along the main street… Lights and decorations sparkled everywhere, and various Christmas trees stood in front of every shop. People were overflowing in pubs, restaurants, and all around, celebrating Christmas with their loved ones. The air was filled with joy. Fog hung thick, and a mild wind blew, heightening the chill. Everyone, including nature itself, seemed ready to welcome Christmas.

We strolled slowly through the streets.

I glanced at my wristwatch—it was almost time for the midnight mass. I felt a surge of anticipation. The cold was biting, and I shoved my hands deeper into my pants pockets as we walked.

“How is Christmas Eve in India?” Derik’s question pulled me out of my thoughts.

I took a deep breath. “It’s not very cold there,” I said, observing the decorations on the streets. “But Christmas and winter go hand in hand—it gives the celebration its true essence.”

Restaurants were all open, and Eindhoven was glowing brightly. It seemed like no one was at home.

*It’s gonna be a cold… cold… Christmas without you… 

Warm… warm… lazy summer days… 

It’s gonna be a lonely… lonely… Christmas without you…*

Cliff Richard’s song slowly echoed in my ears as I walked with Derik, lost in a realm of unknown ecstasy.

“Michael, we still have time before the midnight mass,” Derik said, snapping me back to reality. “Let’s have a drink—it’ll warm us up.”

We entered a nearby pub, ordered beer, and sat at the counter. The pub was beautifully decorated, and the Christmas spirit was palpable.

*One man came… in the name of love… 

One man came and goes…*

A song sweetly drifted into my ears, making me feel like the Netherlands was an infinite world of music. I looked around… everyone was celebrating Christmas and enjoying their drinks. There was unbounded happiness on their faces.

“Michael, would you like another?” Derik’s voice pulled me back into the real world again.

“Oh, no, no,” I said, finishing my glass. “That’s enough for now.”

We slowly got to our feet. I watched people rushing in and out, most of them young women. The air was full of fun and festivity.

*Jingle bells… jingle bells… 

Jingle all the way… 

Oh! What fun it is to ride… 

In a one-horse open sleigh…*

We walked along the street, and I felt the song “Jingle Bells” lingering in the air. Yes, Eindhoven was in the throes of immeasurable Christmas joy.

“Here we are,” Derik said earnestly as we arrived at the church. “It’s time for mass.”

The atmosphere was fantastic—there was a light snowfall, and I could feel the chill creeping into my bones.

“Yeah, this is Dutch Christmas,” Derik whispered as we entered the church.

It was a spacious church built in typical Dutch architecture. The entire place was adorned with flowers and lights, looking wonderful in the stillness. The surroundings blended perfectly with nature.

I observed the interior—there were two rows of seats. We found a spot in the back row and sat on one side. From there, I had a clear view of the altar.

The altar was beautifully adorned with flowers and lights, and I slowly felt myself reaching a state of bliss.

The mass began, conducted in Dutch. I slowly immersed myself in it.

In the freezing atmosphere, I pondered, “Was it in such cold that the Infant Jesus was born in a cattle shed in Bethlehem?” I felt I could truly grasp that now.

I hung onto the atmosphere, feeling as if I were in an elusive world, with the air full of devotion.

After the service, we stepped out of the church. The reverberations of Christmas were everywhere.

*Christmastime… mistletoe and wine… 

Children singing Christian rhymes… 

With logs on the fire… gifts on the tree… 

Time to rejoice in the good that we see…*

I watched as people exchanged Christmas wishes, hugging, kissing, and celebrating with one another.

We walked slowly down the street… I observed the surroundings. The fog had lifted, revealing a clear sky. The moon shone brightly above us, and in the infinite expanse of the universe, the stars twinkled, as if spreading their wings to celebrate the birth of the divine Infant.

We continued walking silently in the freezing cold, our hands tucked into our pockets. The roads were damp, but nature remained vibrant, and Eindhoven sparkled with colorful lights. We walked slowly, all along the road, in silence.

Even then, a song softly followed us from afar…

*Have yourself… a merry little Christmas… 

Here we are in the olden days… happy golden days… 

And the shining star… upon the highest bough… 

And have yourself… a merry little Christmas…*

—

**December 25th, Christmas Day**

“Hi, Michael, Merry Christmas!” Mr. Keijzer greeted me warmly. “How was last night?”

“Oh, it was great, wonderful,” I replied jovially, sitting on the sofa in the living room. “I really enjoyed experiencing a European Christmas.”

“Hi, Michael, how are you?” Derik asked as he came over. “Did you sleep well?”

I sighed contentedly. “Yeah, I had a sound sleep,” I said with a smile.

“Meet my sister, Monika Keijzer,” Derik introduced his sister, who had come home for the Christmas celebration.

A young lady appeared, wearing a beautifully coordinated green top and skirt.

“Michael, meet my girlfriend, Miss Sherin,” Mr. Derkson introduced another guest.

“Hi…” we greeted each other warmly.

Candles were lit on the dining table, and we all gathered around it. There was a variety of Dutch dishes and drinks.

Mr. Keijzer raised his glass in a toast and wished everyone a Merry Christmas. We all joined in, raising our glasses and sipping our drinks.

Dinner began with soup. There was an array of meats and vegetables, and everything was delicious.

“Michael, how do you like it?” Sherin asked, seeking my opinion on the food.

“Yeah, it’s superb,” I said with a smile.

“What do you have for Christmas in India?” she asked, clearly intrigued.

I laughed. “We go to church, cut a cake, and have bread, meat curry, fruits, vegetables… everything, and we all wear new clothes,” I explained, enjoying the food as I spoke.

“See… Sherin has put on a new dress,” Mr. Derksen said, teasing her.

Everyone laughed.

“Michael, would you like some more yogurt?” Derik asked, holding out the bowl.

“Yes, please,” I replied, taking the yogurt from him.

“We’d love to celebrate Christmas in India one day,” Sherin said with a smile, looking at me.

“You’re always welcome,” I said, beaming at her.

My first European Christmas was truly splendid. I returned to my room filled with happiness, reflecting on how nice and friendly the Dutch people were.

—

**After Christmas…**

I grew closer to the Koning family, though I continued living in my rented room without any worries about the rent. After Christmas, everyone was eagerly anticipating the New Year.

One day, I visited Mr. Koning’s house and found Mr. Jaap searching for something on the shelf. Eventually, he pulled out some books.

“Let’s go to my place,” he said, finishing his search and turning to me. “I have a room where I study. It offers a lot of privacy.”

“Where is this room?” I asked, curious.

“It’s on Gagal Street,” he replied with a soft smile. “It’s about a kilometer from here.” He placed the books back on the shelf and prepared to leave.

We stepped outside.

“Jan… I really enjoy walking in this cold weather,” I said, staring up at the deep sky.

“Is that so?” he asked, looking at me with curiosity.

“I love this climate,” I said, smiling as I tucked my hands into my jacket pockets. “I enjoy it even more when it gets colder.”

“So…” Jan Jaap observed me closely. “You would definitely love the Nordic countries.”

“Yes,” I replied, meeting his gaze. “I would love to go there.”

We continued walking… passing various shops, offices, supermarkets, pubs, restaurants, and beauty parlors, all set in modern style.

“Oh…” I mumbled, looking around in amazement. “There are thousands of bicycles. I’ve never seen so many in one place before.”

“Yes, Holland is the land of bicycles. In fact, the number of bicycles here exceeds the total population.”

“Really?” I asked, incredulous.

“Yes, everyone in the Netherlands uses bicycles. It’s great for health and reduces pollution too.”

He was right. I thought about Kerala, where few people want bicycles—everyone prefers motorbikes.

“That’s Marconi Laan,” Jan Jaap pointed out. “Just turn left, and you’ll find Gagal Street.”

We moved forward…

“Here we are,” Jan Jaap said as we reached a building and began to unlock the door.

We entered the building and saw a staircase on the side.

“Jan… how many people live here?” I asked, looking around.

“We live upstairs. There are two rooms downstairs—one of them is empty,” Jan Jaap said as he began ascending the steps.

We reached the upper floor, and Jan Jaap knocked on one of the doors.

“I have a neighbor. He’ll open the door soon,” Jan Jaap pointed out. “The room opposite is mine.”

Within seconds, the door opened, and a lean, short young man with a square-shaped face, around twenty-five years old, stood before us.

“Hi, Joe,” Jan Jaap greeted him.

“Hi,” he replied, without a smile.

“Meet Mr. Michael from India,” Jan Jaap introduced me. “He’s touring Europe on a bicycle.”

There was a moment of silence. “Touring Europe on a bicycle?” Joe asked, surprised.

“Yes, on a bicycle,” Jan Jaap confirmed as we walked to the dining hall. “Come, Joe. Let’s have coffee.”

I looked around…

There were two rooms on either side of the corridor and a dining room that also served as a kitchen. At the end of the corridor, there was a toilet and a bathtub.

“How do you like our student room?” Jan Jaap asked as we walked toward the dining hall.

“Yeah, it’s very nice,” I replied.

“Joe, what’s your subject?” I asked as part of the conversation.

“Physics,” he said curtly.

I noticed that Joe was reserved and not very talkative, but he was clearly friendly with Jan Jaap.

Jan Jaap made coffee and placed it on the table.

I got up slowly and looked out of the window beside the dining hall.

The trees looked odd without leaves, standing like ghosts. I looked around but couldn’t see anyone outside. The atmosphere was cloudy and foggy.

“Michael, what would you like?” Jan Jaap’s voice brought me back from my thoughts.

“Nothing,” I replied, nodding. “Just coffee.”

“Michael, have some biscuits,” Jan Jaap offered as he got up. “Let me go to my room and grab some books.”

After taking the books and bidding goodbye to Joe, we stepped out. There was a long row of cars on both sides of Gagal Street, covered in layers of snow and water.

We walked until we reached the city center. Suddenly, Jan Jaap stopped in front of an office. He thought for a moment and then slowly went inside.

I read the name of the office:

**D.A. Uitzendteam B.V.** 

**Kleine Berg 52, Eindhoven**

I stood outside, taking in the surroundings. After some time, Jan Jaap emerged.

“I spoke to them about a job for you. This is a job agency that provides workers for companies, and they’ve agreed to arrange something for you.”

I had my doubts. How could they arrange a job for me? Perhaps there was some misunderstanding. Usually, Asians weren’t allowed to work in Europe unless they had a residence permit.

“Thanks a lot, man,” I said, thanking Jan Jaap while concealing my doubts.

—

“Michael, this is for you,” Mr. Teer said as he extended an envelope toward me.

Surprised, I opened the envelope. Inside, I found a printed document and a plastic card resembling a business card.

He observed me for a moment before continuing, “One is your insurance document, and the other is your medical card.”

I looked at the card. My name was printed on it, followed by a ten-digit number, and below that, the name Dr. Muller.

“Dr. Muller is your doctor. If you have any issues, you can consult him. If necessary, he’ll refer you to a hospital,” Mr. Teer explained. After a short pause, he added, “And one more thing… If you’re working in Holland, you’ll need a bank account. Your salary will be deposited directly into that account—you won’t be paid in cash.”

Mr. Teer leaned forward, looking at me intently. “Michael, here’s what you need to do. Go and meet Mr. Geluk at ABN Bank. He’ll take care of everything.”

I nodded gratefully. “Thank you so much for your help, sir.”

I went to ABN Bank, where I met Mr. Geluk, who promptly set up a bank account for me.

As I left, I found myself deep in thought… They had arranged everything for me in the Netherlands. I was ready to embrace my European adventure.

—

**December 31st, Night**

I spent the day with the Koning family, but as night fell, I went out with Jan Jaap. We walked through the streets of Eindhoven, which were packed with people. Pubs and restaurants were overflowing, and the streets were fully lit up. Eindhoven had truly come alive. Everyone was ready to welcome the New Year. We strolled through the streets in the freezing cold, surrounded by an atmosphere of celebration and joy.

We reached a junction, and suddenly, Jan Jaap opened the door to a nearby building and went inside. I followed, curious.

Loud music filled the air as we entered. The counter was crowded with young people, most of whom seemed to be students, including many young women. The space was so packed that it was hard to move. Most people were buying drinks at the counter, while others danced to the rhythm of the music. The rest stood at their chosen spots, enjoying their drinks.

The New Year celebrations were in full swing.

“How is it?” Jan Jaap asked, finding a spot at the counter and looking at me.

“Wow…! It’s great!” I said, wide-eyed as I took in the scene.

The music was electrifying, and the flashing lights flickered in time with the beat. In the blurred light, I noticed the many young girls dancing to the rhythm.

*I feel the night explode… 

When we are together… 

Emotions overload… 

The art of pleasure…*

I felt as if I had entered a world of infinity, a vibrant, colorful universe where the ups and downs of the drifting waves created a spectacular glow.

“What would you like to have?” Jan Jaap’s voice pulled me back to reality.

“I… I… I’ll have a beer,” I mumbled.

As I looked around, my thoughts drifted back to our New Year celebrations in my hometown—it was an entirely different experience.

“Michael, are you enjoying yourself?” Jan Jaap asked, sipping his beer and eyeing me.

I took a deep breath. “I feel like dancing,” I said, glancing around.

As I continued drinking, I began to feel the effects. I looked over and saw a young lady beside me. I smiled at her, and she smiled back.

The beats reached a high pitch, and the flashing lights scattered everywhere. The air seemed to be exploding with sound, and I could feel it vibrating deep within. The young people around me were like flashes of thunder, full of energy.

The music reached its peak.

*Hey… hey… you… you… 

Get into my car… 

Who’s that lady… coming down the road? 

Who’s that woman… walking to my door? *

My feet began to move slowly.

I looked at Jan Jaap. “I want to dance… Are you joining me?”

“No, no, no,” Jan Jaap replied, shrugging. “I prefer to sit here and enjoy—that’s my style.” He said this while emptying his glass.

I slowly moved toward the dance floor, feeling an overwhelming sensation building inside me. The air was filled with music, and the surroundings were ablaze. My legs moved to the rhythm of the music almost without my control.

Yes… a kind of pulsation started to circle in my brain.

The young ladies danced around me like butterflies.

Slowly, almost too slowly, I became one with them. I could feel the softness of their breath and the sweetness of their scent. I felt as if they were all inviting me to dance.

My first European New Year… once a dream, now a reality.

अध्याय-16

सुबह मैं उठा। मेरा स्लीपिंग बैग पूरी तरह से गीला था। वातावरण घना कोहरा था और मौसम सर्द था।

सड़क पर बस कुछ ही लोग थे।

“क्या मुझे एक गरमागरम कॉफ़ी मिल जाए?” मैंने इधर-उधर देखा।

सुबह 10:00 बजे मैं श्री ब्रूवर के घर पहुँचा।

एक अधेड़ उम्र की महिला ने आश्चर्य से दरवाज़ा खोला।

“मैं जोस माइकल हूँ।” मैं एक पल के लिए झिझका और रोटरी कार्ड दिया। “क्या मैं श्री ब्रूवर से मिल सकता हूँ?”

उन्होंने कार्ड पढ़ा और मेरी तरफ देखा। “कृपया अंदर आइए।” वह मुझे विज़िटिंग रूम में ले गईं।

“अच्छा, क्या आप कॉफ़ी लेंगी?” उन्होंने एक पल के लिए मुझे देखा और मुस्कुराईं।

“हाँ, हाँ महोदया।” मैं विनम्रता से मुस्कुराई।

गरमागरम कॉफ़ी ने मुझे बहुत आराम दिया।

“श्री ब्रूवर, उनकी तबियत ठीक नहीं है। उन्हें बिस्तर पर आराम करना है।” श्रीमती ब्रूवर ने मेरी तरफ देखते हुए कहा।

मैंने आह भरी। “ओह, मुझे माफ़ करना, मैं बाद में आऊँगी।” मैं खड़ी हुई और बोली।

“अरे नहीं, नहीं,” श्रीमती ब्रूवर ने जल्दी से कहा। “कृपया बैठिए।”

मैं वहीं बैठ गई। अंदर बहुत गर्मी थी, और मुझे बहुत आराम महसूस हो रहा था।

मैं श्रीमती ब्रूवर को किसी को फ़ोन करते हुए सुन सकती थी। कुछ देर बाद वह हाथ में एक कागज़ लेकर वापस आईं।

“माइकल, बेहतर होगा कि तुम वहीं रुको और उसके बाद हम तय करेंगे कि आगे क्या करना है।” वह मुझे एक कागज़ दे रही थीं।

उन्होंने आगे कहा… “हम आपके ठहरने का किराया देंगे। मुझे लगता है कि यह जगह आपके लिए अच्छी है।”

“धन्यवाद, महोदया,” मैंने अपना आभार व्यक्त किया।

मुझे उनके प्रति बहुत सम्मान महसूस हुआ।

मैं बाहर आई और पता ढूँढ़ने लगी। मैं शहर में भटकती रही और आखिरकार एक लॉज पहुँच गई; मुझे वहाँ एक कमरा मिल गया।

अगली सुबह, कोई मुझसे मिलने आया।

“मैं डेरिक कीज़र हूँ।” अपना हाथ बढ़ाते हुए उन्होंने मुस्कुराते हुए कहा।

हम एक-दूसरे से परिचित हुए। श्री डेरिक आइंडहोवन के रोटारैक्ट क्लब के सदस्यों में से एक थे।

मैंने श्री डेरिक कीज़र को देखा। वे लगभग 28 वर्ष के थे, औसत कद-काठी के, लगभग छह फुट लंबे, भूरे-काले बाल, और उन्होंने गोल चश्मा पहना हुआ था जो उनके चेहरे पर खूब जंच रहा था। उनका व्यवहार बहुत मिलनसार था और वे बहुत सुंदर लग रहे थे।

हमने थोड़ी देर टहलकर बातें कीं।

“अब, यहाँ सर्दी आ गई है, अब से बहुत ठंड पड़ेगी।” डेरिक जेब में हाथ डालकर मेरी तरफ देख रहे थे।

“मुझे यूरोपीय सर्दी पसंद है।” मैंने माहौल पर नज़र डाली और कहा। “मैं पहली बार इतनी ठंडी जलवायु का अनुभव कर रहा हूँ।”

“क्या भारत में हमेशा गर्मी रहती है?” डेरिक ने मुझे घूरते हुए पूछा।

“तुम्हें पता है, हर जगह का मौसम अलग होता है। सर्दियों में उत्तर में बहुत ठंड होती है, लेकिन साथ ही गर्मियों में बहुत गर्मी होती है। लेकिन मैं भारत के दक्षिण-पश्चिम से हूँ। वहाँ की जलवायु उष्णकटिबंधीय है।” मैंने डेरिक की शंका दूर कर दी।

“ओह, हॉलैंड…” उसने गहरी साँस ली। “हमारे पास गर्मी के सिर्फ़ तीन महीने ही हैं। तब तो बहुत अच्छा है।” डेरिक गहरी सोच में डूबा हुआ बोला।

“माइकल, चलो कुछ खाते हैं?” डेरिक ने पास के पब की तरफ़ देखा और पूछा। “यहाँ गर्मी लग जाएगी।”

हम अंदर गए।

“तुम क्या लोगे?” डेरिक ने इधर-उधर देखा और पूछा।

“बीयर ठीक रहेगी।” मैंने खुशी से कहा।

डेरिक ने दो ड्राफ्ट बियर ऑर्डर कीं।

शानदार माहौल… छज्जे की रोशनी में मैंने अलग-अलग उम्र के कई युवक-युवतियों को अपने पेय पदार्थों का आनंद लेते देखा। मेरे अंदर एक तरह का रोमांच पैदा हुआ।

काउंटर पर बैठी लड़की ने हमें पेय परोसा। यह एक नाज़ुक माहौल था और मुझे अपने अंदर एक तरह की अनुभूति होती हुई महसूस हुई। मैंने कहीं से बहते मधुर संगीत की धुनों को ध्यान से सुना।

ओह… हॉलैंड… मैं अपने दिल में तृप्ति महसूस कर सकता था। मुझे लगा, यह मेरे सपने का हिस्सा था। यह वही जगह है जिसका मैंने बहुत पहले सपना देखा था। हाँ, आखिरकार मैं अपने सपनों की दुनिया में पहुँच ही गया।

“माइकल, तुम इतने चुप क्यों हो?” डेरिक की आवाज़ ने मुझे मेरी कल्पनाओं से जगा दिया।

“अरे नहीं, कुछ नहीं।” मैं बस मुस्कुरा दी। “मुझे यह माहौल पसंद है।” अपनी उत्तेजना छिपाते हुए मैंने कहा।

उसने एक पल के लिए मुझे गौर से देखा। “ज़्यादातर लोग यहीं सर्दियाँ बिताते हैं।” डेरिक ने ड्रिंक का आनंद लिया और मेरी तरफ देखा।

मैंने बाहर काँच के दरवाज़े से झाँका।

हॉलैंड… कड़ाके की ठंड से घिरा, कितना सुहाना माहौल था, लोग सचमुच सर्दियों का मज़ा ले रहे थे। लेकिन भारत में हम सर्दी का अनुभव कुछ ही जगहों पर कर पाते हैं। “माइकल, तुम्हारा आवास कैसा है?” डेरिक की आवाज़ ने मुझे फिर से मेरे विचारों से जगा दिया।

“ओह, हाँ, बढ़िया,” मैंने एक बड़ा घूँट लिया और कहा।

“ठीक है…” डेरिक ने ड्रिंक खत्म की और मेरी तरफ देखा। “हम कल मिल सकते हैं। क्या तुम्हें एक और चाहिए?”

“नहीं… नहीं, बस इतना ही।” मैंने गिलास काउंटर पर रख दिया और कहा।

हम बाहर आए और धीरे-धीरे मेरे कमरे की ओर चल पड़े। बातें करते और चलते हुए हम लॉज पहुँच गए।

“ठीक है, माइकल,” डेरिक हल्के से मुस्कुराया। “कल मिलते हैं।”

“डेरिक, आपसे मिलकर अच्छा लगा,” मैंने उससे हाथ मिलाते हुए कहा। “मुझे एक अच्छा दोस्त मिल गया।”

डेरिक मुस्कुराया और जब वह चला गया तो मैं उसे घूरता रहा।

अगली सुबह…

डेरिक एक युवक के साथ मेरे कमरे में आया।

“मिस्टर मेस्केन से मिलिए।” डेरिक ने उसका परिचय कराया। “वह आइंडहोवन के रोटारैक्ट क्लब के अध्यक्ष हैं।”

“हाय, माइकल,” हमने हाथ मिलाया। “डच सर्दी कैसी है?”

“हाँ, शानदार…” मैंने मुस्कुराते हुए कहा। “मुझे यह बहुत पसंद है।”

हम बाहर आ गए। हमारी कार आइंडहोवन की मुख्य सड़क की ओर धीरे-धीरे बढ़ी।

“हम कहाँ जा रहे हैं?” मैंने इधर-उधर देखा और पूछा।

“ओह, बस घूम रहा हूँ।” मिस्टर मेस्केन मुस्कुराए।

“माइक, तुम्हारा अगला कार्यक्रम क्या है?” डेरिक ने मेरी तरफ देखा।

मैंने आह भरी। “मैं सर्दियों के महीनों में यहीं रहना चाहता हूँ।” मैंने उन दोनों की तरफ देखा। “मुझे नौकरी चाहिए।”

“माइकल के लिए हम नौकरी कहाँ से ढूँढेंगे?” डेरिक ने पूछा और मिस्टर मेस्केन की तरफ देखा।

“ठीक है, हम कहीं कोशिश कर सकते हैं।” मिस्टर मेस्केन ने गाड़ी चलाते हुए ध्यान केंद्रित करते हुए कहा। “शायद किसी रेस्टोरेंट में।”

“ओह, पेट्रोल खत्म हो गया है।” मिस्टर मेस्केन ने कंधे उचका दिए। “मैं अपना क्रेडिट कार्ड लेना भूल गया।”

हमने गाड़ी पार्किंग में लगाई और एक पब में घुस गए।

वहाँ का माहौल बहुत अच्छा था… हमने इधर-उधर देखा और एक खाली कोना चुना।

“हाँ, तुम्हें क्या पसंद है?” मिस्टर मेस्केन ने मेरी तरफ देखा। “बीयर, वाइन, सॉफ्ट ड्रिंक, या कुछ और गरम?”

“नहीं, नहीं, नहीं।” मैं मुस्कुराया। “मुझे बीयर ज़्यादा पसंद है।”

डेरिक और मैंने बीयर चुनी। ‘हेनेकेन, नीदरलैंड की अपनी बीयर।’

“एक कॉन्यैक प्लीज़…” मिस्टर मेस्केन ने ऑर्डर किया।

“माइकल, कल मैं तुम्हें अपने घर ले चलूँगा।” डेरिक ने बीयर का आनंद लिया और मेरी तरफ देखा। “मेरे माता-पिता आपसे मिलकर बहुत खुश होंगे।”

“हाँ, हाँ।” मैंने खुशी से कहा। “मैं इसका बेसब्री से इंतज़ार कर रहा हूँ।”

“ओह, मैं एक बात भूल गया।” सोचते हुए, डेरिक ने एक कागज़ मेरी ओर बढ़ाया। “श्री कोनिंग, वह आइंडहोवन के रोटरी क्लब के सदस्य हैं और आपसे मिलना चाहेंगे।” उन्होंने धीरे से कहा।

मैंने आह भरी। “ज़रूर, मैं उनसे मिलना चाहूँगा।” मैंने कुछ युवतियों को ड्रिंक्स का आनंद लेते देखा और कहा।

हमने पब में एक घंटा बिताया। मैं वहाँ के माहौल से बहुत आकर्षित हुआ।

“ओह, डच लोग, वे बहुत अच्छे और मिलनसार हैं।” मैंने मन ही मन कहा।

मैंने हवा में नाचते हुए एक गीत की फुसफुसाहट सुनी जो धीरे-धीरे मेरी ओर आ रही थी…

When I’m feeling blue… all I have to do…

Is take a look at you… then I’m not so blue…

wouldn’t you agree… baby you and me.

got a groovy kind of love…

फिल कॉलिन्स का गीत…

अगली सुबह…

मैं अपनी साइकिल लेकर निकल पड़ा। निशाना मिस्टर कोनिंग का घर था।

बहुत ठंडी सुबह थी, साइकिल चलाते हुए मैं बहुत ऊर्जावान महसूस कर रहा था। मैंने सड़क के किनारे बहुत सारी कारें खड़ी देखीं। डच इमारतें और घर एक विशिष्ट शैली में थे, सब कुछ ईंटों से बना था और छतें टाइलों से बनी थीं।

मैं आगे बढ़ा, ठंडी हवा तेज़ चल रही थी, और इससे ठंड और बढ़ गई।

“माफ़ कीजिए, महोदय, क्या आप मेरी मदद कर सकते हैं?” मैंने एक पैदल यात्री से पूछा। “पास्टरलान स्ट्रीट कहाँ है?”

“हाँ, यहीं पास में।” उसने घर का नंबर देखा और कहा। “आप बाएँ मुड़ सकते हैं।”

मैं उस दिशा में बढ़ा और घर आसानी से मिल गया। मैंने घंटी बजाई।

एक फ्रांसीसी दाढ़ी वाला आदमी आया और दरवाज़ा खोला।

“श्री कोनिंग?” मैंने झिझकते हुए उसकी ओर देखा।

“हाँ, बिल्कुल सही।” उन्होंने मुझे आश्चर्य से देखते हुए कहा।

मैंने अपना परिचय दिया।

“ओह, हाँ, मैंने आपके बारे में सुना है, मैंने डेरिक से बात की थी। आइए, कृपया अंदर आइए।” श्री कोनिंग ने मुझे आमंत्रित किया।

“आपका प्रवास कैसा है?” उन्होंने मेरी ओर देखा और पूछा।

“बहुत अच्छा है, महोदय।” मैंने इधर-उधर देखा और मुस्कुराया। “मेरी मदद करने के लिए धन्यवाद।”

“ओह, कोई बात नहीं।” वे सोफ़े पर पीछे झुक गए और बोले। “आप भारत में कहाँ रहते हैं?”

“केरल, यह भारत के दक्षिण-पश्चिम में है।” मैं उनके बगल में बैठ गया और कहा। “यह एक तटीय क्षेत्र है।”

“माइकल, क्या आप ईसाई हैं?”

मैं धीरे से मुस्कुराया। “हाँ, मैं कैथोलिक हूँ।”

“अच्छा, हॉलैंड के बारे में आपको कैसा लगता है?”

“ओह, हॉलैंड… मुझे यह बहुत पसंद है।” मैंने धुंधली प्रकृति को देखा और कहा।

“सर्दी… ओह, हमेशा बहुत ठंड, हमेशा बूंदाबांदी, और लगता है हर कोई गर्मियों का इंतज़ार कर रहा है।” उसने गर्मजोशी से कहा।

हमारी बातचीत चलती रही। इसी बीच, मिस्टर कोनिंग ने मेरे लिए कॉफ़ी तैयार की।

एक युवक प्रकट हुआ। वह मेरी ओर आया और अपना परिचय दिया। “मैं जान याप कोनिंग हूँ, कोनिंग का बेटा।”

“नमस्ते, मैं माइकल हूँ।” मैंने उसे एक पल देखा, खड़ा हुआ और हाथ मिलाया।

“मैंने तुम्हारे बारे में सुना है।” उसने आँखें फाड़कर मुझे देखा। “यह बहुत दिलचस्प है।” वह गंभीरता से मुस्कुराया।

“तुम क्या कर रहे हो?” मैंने बातचीत के दौरान ही पूछा।

“मैं एक छात्रा हूँ, आइंडहोवन विश्वविद्यालय में पढ़ रही हूँ।”

बीच में एक युवती आई।

“यह मिस टेनिजा हैं, मेरी सबसे बड़ी बेटी। मेरी दो और बेटियाँ हैं, एक एम्स्टर्डम में पढ़ रही है, और दूसरी यहाँ पढ़ रही है।” श्री कोनिंग ने अपने परिवार के बारे में बताया।

“तो, आपका अगला कार्यक्रम क्या है?” श्री कोनिंग ने पूछा।

मैंने आह भरी और एक पल चुप रहा। “मैं आइंडहोवन में सर्दियाँ बिताना चाहता हूँ। मुझे नौकरी चाहिए।” मैंने सबको देखा और कहा। “मैंने श्री डेरिक से इस बारे में बात की है, और उन्होंने मुझे कुछ इंतज़ाम करने का वादा किया है।”

“देखिए, मैंने एक बूचड़खाने में अंशकालिक कर्मचारी के रूप में काम किया था, जहाँ सूअर का मांस संसाधित करके निर्यात किया जाता था।” जान जाप ने बीच में कहा। “बेहतर होगा, हम वहाँ कोशिश कर सकते हैं।”

“ठीक है, कोशिश करते हैं।” श्री कोनिंग ने सुझाव दिया। “अगर ऐसा नहीं होता है, तो हमें कहीं और कोशिश करनी होगी।”

“माइकल, आपका परिवार कैसा है?” श्री कोनिंग ने पूछा।

मैंने अपनी पारिवारिक पृष्ठभूमि बताई।

“केरल कैसा है?” मिस टेनिजा ने बीच में कहा। “क्या बहुत गर्मी है?”

“नहीं, नहीं.., नहीं।” मैंने हाथ हिलाए। “यह गर्म और आर्द्र है। यह उष्णकटिबंधीय है। हमारे यहाँ भारी बारिश होती है और बड़े-बड़े जंगल हैं, जिनमें हाथियों समेत ढेरों जंगली जानवर हैं। कालीकट एक प्रसिद्ध जगह है जहाँ पुर्तगाली यात्री वास्को डी गामा भारत आए थे।

“हाँ, मैंने भारत के बारे में बहुत कुछ सुना है।” मिस टेनिजा ने कहा। “यहाँ कई धर्म और भाषाएँ हैं और अमीर-गरीब में बहुत अंतर है।”

“हाँ, यह सही है।”

इसी बीच, एक किशोरी बाहर से आई। उसने आश्चर्य से मेरी तरफ देखा, “यह विदेशी कौन है!”

“यह मेरी सबसे छोटी बहन है।” जान जाप ने बड़ी मुस्कान के साथ उसका परिचय कराया। “हम उसे पिंग-पोंग कहते हैं क्योंकि वह टेबल-टेनिस खिलाड़ी है।”

एक महिला आई। पहली नज़र में ही मुझे समझ आ गया कि वह डच नहीं है।

“यह मेरी माँ है।” जान जाप ने अपनी माँ का परिचय कराया। “वह मूल रूप से इंडोनेशिया से हैं।”

हम बहुत तेज़ी से एक-दूसरे के करीब आ रहे थे। वे सभी बहुत मिलनसार थे और मुझे उस परिवार से एक खास लगाव महसूस हुआ।

मैं जाने के लिए तैयार हो गया।

“हमें कल उस कंपनी में जाना चाहिए।” जान जाप ने मुझे याद दिलाया। “शायद तुम्हें वहाँ काम करने का मौका मिले।”

मैंने गहरी साँस ली। “ज़रूर, मैं आऊँगा।” मैं गर्मजोशी से मुस्कुराया।

“माइकल, तुम यहाँ कभी भी आ सकते हो।” मिस्टर कोनिंग ने कहा।

“फिर मिलते हैं, सर।”

“आपका स्वागत है।”

“नमस्ते, माइकल, सुबह क्या कर रहे हो?” डेरिक मेरे सामने खड़ा हो गया और धीरे से मुस्कुराया।

“हाय, डेरिक, कल मैं मिस्टर कोनिंग के घर गया था।” मैं मुस्कुराया।

“उन्होंने क्या कहा?” डेरिक ने कुर्सी संभाली और पूछा।

“ओह, वो बहुत अच्छे इंसान हैं। उन्होंने मुझे पूरा साथ देने का वादा किया है और मिस्टर जान जाप ने नौकरी का ज़िक्र भी किया है।” मैं खिलखिलाकर मुस्कुराई। “हम कल वहाँ जाने वाले हैं।”

“ठीक है, तो फिर कोई बात नहीं…” डेरिक अपने पैरों पर खड़ा हुआ और मेरी तरफ़ देखा। “चलो मेरे घर चलते हैं, मेरे मम्मी-पापा तुम्हारा इंतज़ार कर रहे हैं।”

“ओह, ये तो बहुत बढ़िया है।” मैंने डेरिक की तरफ़ देखा और मुस्कुरा दी।

मैंने जैकेट पहनी, दस्ताने लिए, जेब में रखे और डेरिक के पीछे चल पड़ी।

सड़कें लोगों से खचाखच भरी थीं। चारों तरफ़ कोहरा छाया हुआ था। मुझे लगा जैसे डच सर्दी मुझे एक तरह का आनंद दे रही हो। ये मेरी पहली यूरोपीय सर्दी थी। सड़कों पर चलते हुए, मैं आनंद में डूबी हुई थी।

मुझे कोहरे भरे वातावरण में धीरे-धीरे एक गीत सुनाई दिया… मैंने ध्यान से अपने कान पर ध्यान दिया।

I’ll die in your arms under the cherry moon …

प्रिंस का एक प्रसिद्ध गीत, “चेरी मून के नीचे क्रांति,”

मैं उस गीत में डूबा हुआ धीरे-धीरे चल रहा था।

सड़कों पर, युवक-युवतियाँ हाथ पकड़े चल रहे थे। हर कोई कड़ाके की ठंड की परवाह किए बिना चल रहा था।

मैं डेरिक के घर पहुँचा। यह एक ठेठ डच घर था।

डेरिक ने दरवाज़ा धक्का दिया और अंदर दाखिल हुआ। मैं भी उसके पीछे-पीछे गया।

लगभग साठ साल का एक आदमी बाहर आया। “मैं कीज़र हूँ।” उसने अपना परिचय दिया। वह डेरिक के पिता थे।

उसने मेरे और मेरी नौकरी के बारे में भी सब कुछ पूछा।

हम बातें करते रहे…

“मेरे भाई मिस्टर डर्कसन कीज़र से मिलिए।” डेरिक ने एक लंबे, दुबले-पतले आदमी का परिचय कराया।

वे मुझसे भारत के बारे में सब कुछ जानना चाहते थे। मैं उनके सवालों के जवाब दे रहा था।

“माइकल, तुम भारतीय नहीं लगते।” मिस्टर डर्कसन ने मज़ाकिया लहजे में कहा।

“हाँ।” मैं मिस्टर डर्कसन की तरफ मुस्कुराया। “किसी ने मुझे बताया था।”

“यह आइंडहोवन के रोटरी क्लब के अध्यक्ष मिस्टर टीर का पता है।” मिस्टर कीज़र ने मुझे एक कागज़ दिया और आगे कहा। “तुम्हें उनसे जाकर मिलना चाहिए। वे तुम्हारी मदद करेंगे।”

“ज़रूर, सर,” मैंने पता लिया और उसे अपनी जेब में रख लिया। “मैं उनसे मिलने जाऊँगा।” मैंने कहा।

“ओह, मैं कुछ भूल गया, बातें करते-करते… तुम्हें क्या पसंद है, कॉफ़ी या चाय?”

मैं मुस्कुराया। “कॉफ़ी ज़्यादा अच्छी है।”

बहुत अच्छे लोग… बहुत दोस्ताना व्यवहार, मैं उस परिवार के और करीब आ रहा था।

“तुम्हें पता है, माइकल।” श्री कीजर ने मुझे घूरते हुए कहा, “अगले हफ़्ते क्रिसमस है। आप घर पर क्रिसमस कैसे मनाते हैं?”

मैं हँसा और उन्हें एक पल के लिए देखता रहा। “हम क्रिसमस बड़े ही धूमधाम से मनाते हैं। हम सितारे लगाते हैं, क्रिसमस ट्री लगाते हैं, और रात में चर्च में पवित्र प्रार्थना सभा के लिए जाते हैं। हम एक शानदार दावत करते हैं, और नए कपड़े पहनते हैं।” मैंने समझाया।

तो, इस क्रिसमस पर आप हमारे साथ हैं।” श्री कीजर ने ज़ोर से घोषणा की। “ठीक है?”

यह सुनकर मैं रोमांचित हो गया।

“ठीक है, महोदय।” मैंने खुशी से कहा। “यह तो शानदार है।”

मैं बहुत उत्साहित था। यह मेरा पहला यूरोपीय क्रिसमस है। हाँ, मैं इसे उस परिवार के साथ मनाने वाला था जिसे मैं सबसे ज़्यादा पसंद करता हूँ। मैं उस दिन का बेसब्री से इंतज़ार करने लगा…

अगले दिन…

मैं श्री टीर से उनके घर पर मिला।

हमारी जान-पहचान हुई। वह साठ साल के थे, गंजे थे, उनके बाल थोड़े सफ़ेद थे और कद भी औसत था। वह फिलिप्स से रिटायर हुए थे और बहुत ऊर्जावान लग रहे थे।

उन्होंने मेरे बारे में सब कुछ पूछा और मेरी नौकरी के बारे में भी बात की। मैंने उन्हें बताया कि मिस्टर जान जाप ने क्या कहा था।

उसके बाद उन्होंने कहा, “ठीक है, माइकल, मैं तुम्हारे लिए बीमा, मेडिकल और बाकी चीज़ों का इंतज़ाम कर दूँगा। यह तुम्हारे काम और आइंडहोवन में रहने के लिए बहुत मददगार होगा।”

उन्होंने आगे कहा… “खैर, परसों क्रिसमस है। मिस्टर कीज़र ने मुझे बताया कि तुम उनके साथ क्रिसमस मना रहे हो।”

“हाँ।” मैंने खुशी से सिर हिलाया। “मिस्टर कीज़र ने मुझे बुलाया है। यूरोप में यह मेरा पहला क्रिसमस है।”

“ठीक है, मुझे उम्मीद है कि तुम उनके साथ मज़े कर पाओगे। तुम्हें हॉलैंड कैसा लगा?” उन्होंने पूछा।

“हाँ, यह बहुत बढ़िया है।” मैंने प्रकृति को निहारा और कहा, “मुझे यह माहौल बहुत पसंद है।”

“माइकल,” मिस्टर टीर ने एक पल के लिए मुझे गौर से देखा और पूछा। “क्या तुम्हें याद है कि तुमने मुझे पहले देखा था?”

मैंने एक पल के लिए उत्साह से उसकी ओर देखा। उसने आगे कहा…

“उस रात, क्या तुम्हें याद है जब तुम साइकिल पर मिस्टर ब्रूवर का पता ढूँढ़ रहे थे और तुमने एक कार रिपेयर करने वाले से पता पूछा था?”

“ओह, हाँ, हाँ, मुझे याद है।” मैं मुस्कुराई और आश्चर्य से उसकी ओर देखा।

“हाँ, मैं ही था।” मिस्टर टीर ने मुस्कुराते हुए कहा।

कॉफ़ी पीने के बाद, मैं वापस चली गई।

24 दिसंबर की रात।

आइंडहोवन क्रिसमस के उत्साह में डूबा हुआ था।

मैं डेरिक के साथ मुख्य सड़क पर टहल रही थी… हर जगह रोशनी और सजावट जगमगा रही थी और हर दुकान के सामने तरह-तरह के क्रिसमस ट्री लगे थे। पब, रेस्टोरेंट और हर जगह लोग उमड़ पड़े थे… वे अपने प्रियजनों के साथ क्रिसमस मना रहे थे। हवा खुशियों से भरी थी। चारों तरफ कोहरा था और हल्की हवा चल रही थी जिससे ठंड और बढ़ गई थी। सब और प्रकृति भी क्रिसमस का स्वागत करने के लिए तैयार थी।

हम धीरे-धीरे सड़कों पर चल रहे थे।

मैंने कलाई घड़ी पर नज़र डाली… मध्यरात्रि प्रार्थना सभा का समय हो रहा था।

मेरे अंदर एक तरह की बेचैनी सी छा गई… कड़ाके की ठंड थी। मैंने अपनी पैंट की जेब में हाथ डाला और धीरे-धीरे चलने लगा…

“भारत में क्रिसमस की पूर्व संध्या कैसी होती है?” डेरिक के सवाल ने मुझे मेरे विचारों से जगा दिया।

मैंने गहरी साँस ली। “वहाँ ज़्यादा ठंड नहीं होती।” मैंने सड़कों पर सजावट देखी और कहा। “क्रिसमस को सर्दियों के बराबर मानना ​​चाहिए। इससे ही इसका असली असर होता है।”

रेस्टोरेंट… सब खुले थे। आइंडहोवन जगमगा रहा था। मुझे लगा था कि घर पर कोई नहीं होगा।

It’s gonna be a cold… cold… Christmas without you…

Warm … warm… lazy summer days…

It’s gonna be a lonely… lonely… Christmas without you…

क्लिफ रिचर्ड का गाना धीरे-धीरे मेरे कानों में गूंज रहा था… मैं डेरिक के साथ धीरे-धीरे चल रहा था मानो परमानंद के किसी अनजान लोक में हूँ।

“माइकल, अभी भी मध्यरात्रि प्रार्थना सभा के लिए समय है।” डेरिक मुझे उस आकर्षक दुनिया से दूर ले गया। “चलो कुछ पीते हैं, इससे हमें थोड़ी गर्मी मिलेगी।”

हम पास के पब में गए, बीयर खरीदी और काउंटर पर बैठ गए। पब खूबसूरती से सजाया गया था; क्रिसमस का पूरा करिश्मा वहाँ अंदर ही महसूस किया जा सकता था।

One man came… in the name of love…

One man came and goes…

एक मधुर गीत मेरे कानों में गूंज उठा… मुझे लगा कि नीदरलैंड गीतों की अनंत दुनिया है। मैंने चारों ओर देखा… हर कोई क्रिसमस मना रहा था और अपने पेय का आनंद ले रहा था। मैं उनके चेहरों पर असीम खुशी देख सकता था।

“माइकल, क्या तुम्हें एक और चाहिए?” डेरिक की आवाज़ ने मुझे फिर से असली दुनिया में खींच लिया।

“ओह, नहीं, नहीं,” मैंने गिलास खाली किया और बुदबुदाया। “फिलहाल के लिए बस इतना ही काफी है।”

हम धीरे-धीरे अपने पैरों पर खड़े हुए। मैंने लोगों को अंदर-बाहर भागते देखा। उनमें से ज़्यादातर युवतियाँ थीं; मुझे लगा कि हवा मस्ती से भरी हुई है।

-Jingle bells… jingle bells…

Jingle all the way…

Oh! What fun, it’s to ride…

On a one-horse open sleigh.

हम सड़क पर चल रहे थे… मुझे लगा कि “जिंगल बेल्स” का गाना हवा में गूंज रहा है।

हाँ, आइंडहोवन क्रिसमस के अपार आनंद में था।

“हम यहाँ हैं।” डेरिक चर्च में आया और गंभीरता से बोला। “मास का समय हो गया है।”

शानदार माहौल… हल्की बर्फबारी हो रही थी, और मुझे ठंडक धीरे-धीरे अपने अंदर घुसती हुई महसूस हुई।

“हाँ, यह डच क्रिसमस है।” चर्च में प्रवेश करते हुए डेरिक ने धीरे से फुसफुसाया।

यह एक विशाल चर्च था जो विशिष्ट डच वास्तुकला में बना था। पूरा चर्च फूलों और रोशनियों से सजाया गया था। यह अद्भुत लग रहा था और हर जगह एक शांत सन्नाटा छाया हुआ था। आसपास का वातावरण भी बहुत सुंदर था जो प्रकृति के साथ पूरी तरह से घुल-मिल गया था।

मैंने अंदर का नज़ारा देखा… वहाँ सीटों की दो पंक्तियाँ थीं। हमने पिछली पंक्ति में अपनी जगह ढूँढ़ी और एक तरफ बैठ गए। मैं वहाँ बैठकर पूरी वेदी देख सकता था।

वेदी फूलों और रोशनियों से सजी हुई थी; मैं धीरे-धीरे एक प्रकार के आनंद में पहुँच गया।

मास शुरू हुआ; सेवा डच भाषा में थी।

मैं धीरे-धीरे उसमें डूब गया।

ठंडा वातावरण…

क्या बेथलहम के पशुशाला में शिशु यीशु का जन्म इतने ठंडे वातावरण में हुआ था? मुझे लगा कि अब मैं इस तथ्य को आत्मसात कर सकता हूँ।

मैं उस माहौल में ऐसे खो गया जैसे किसी मायावी दुनिया में हो, और हवा भक्ति से भरी हुई थी।

प्रार्थना सभा के बाद हम चर्च से बाहर आए। हर जगह क्रिसमस की गूँज थी।

Christmastime… mistletoe and wine…

Children singing Christian Rhymes…

With logs on the fire… gifts on the tree…

Time to rejoice in the good that we see…

मैंने देखा; सभी क्रिसमस की शुभकामनाएँ दे रहे थे।

हमने क्रिसमस की शुभकामनाएँ दीं। मैंने लोगों को गले मिलते, चूमते और एक-दूसरे को शुभकामनाएँ देते देखा।

हम सड़क पर धीरे-धीरे चल रहे थे… मैंने आस-पास का नज़ारा देखा… कोहरा छँट चुका था। आसमान साफ़ था। चाँद हमारे सिर के ऊपर चमक रहा था। ब्रह्मांड के अनंत विस्तार में, तारे टिमटिमा रहे थे, अपने पंख फैलाकर दिव्य शिशु के जन्म का उत्सव मना रहे थे।

हम कड़ाके की ठंड में बस चलते रहे। मुझे लगा जैसे मेरे हाथ जम गए हों। सड़कें नम थीं, लेकिन प्रकृति अभी भी जीवंत थी और आइंडहोवन रंग-बिरंगी रोशनियों से जगमगा रहा था। हम सड़क पर धीरे-धीरे, चुपचाप, अपने हाथ जेबों में डाले हुए चल रहे थे।

उस समय भी, एक गीत दूर से चुपचाप हमारा पीछा कर रहा था…

Have yourself … a merry little Christmas…

Here… we are in the olden days… happy golden days…

And the shining star… up on the highest bow…

And have yourself… A merry little Christmas…

“हाय… माइकल, मेरी क्रिसमस।” श्री कीज़र ने मेरा अभिवादन किया। “कल रात कैसी रही?”

“वाह, बहुत बढ़िया, अद्भुत,” मैं विज़िटिंग रूम में सोफ़े पर बैठ गया और खुशी से बोला। “मैंने यूरोपीय क्रिसमस का भरपूर आनंद लिया।”

“हाय, माइकल, कैसे हो?” डेरिक मेरे पास आया और पूछा। “क्या तुम अच्छी नींद सोए?”

मैंने आह भरी। “हाँ,” मैंने डेरिक की तरफ देखा और मुस्कुराया। “मुझे अच्छी नींद आई।”

“मेरी बहन मोनिका कीज़र से मिलिए।” डेरिक ने अपनी बहन का परिचय कराया जो घर पर क्रिसमस मनाने आई थी।

एक युवती आई, उसने हरे रंग का टॉप और स्कर्ट पहना हुआ था, और वह काफी खूबसूरत सजी हुई थी।

“माइकल, मेरी गर्लफ्रेंड मिस शेरिन से मिलिए।” मिस्टर डर्कसन ने परिचय कराया।

“हाय…” हमने एक-दूसरे का अभिवादन किया।

डाइनिंग टेबल पर मोमबत्तियाँ जलाई गईं और हम सब उसके चारों ओर बैठ गए। तरह-तरह के डच व्यंजन और पेय भी थे।

मिस्टर कीज़र ने टोस्ट उठाया और सभी को क्रिसमस की शुभकामनाएँ दीं। सभी ने अपने गिलास उठाए और टोस्ट में हिस्सा लिया और अपने पेय पदार्थों का आनंद लिया।

रात के खाने की शुरुआत सूप से हुई। मांस और सब्जियों के कई तरह के व्यंजन थे; और सब कुछ स्वादिष्ट था।

“माइकल, कैसा है?” शेरिन ने इशारे से खाने के बारे में मेरी राय पूछी।

“हाँ, बढ़िया, यह शानदार है।” मैंने इशारे से कहा।

“भारत में क्रिसमस पर आपके पास क्या है?” वह मुझे छोड़ने को तैयार नहीं थी।

मैं हँसा। “हम चर्च जाते हैं और केक काटते हैं, और हमारे पास ब्रेड, मीट करी, फल, सब्ज़ियाँ… सब कुछ होता है, और हम में से हर कोई नई ड्रेस पहनता है।” मैंने खाने का आनंद लिया और समझाया।

“देखो… शेरिन ने नई ड्रेस पहन ली है।” मिस्टर डर्कसन ने मानो उसका मज़ाक उड़ाते हुए कहा।

सब हँस पड़े।

“माइकल, थोड़ा और दही लोगे?” डेरिक ने दही उठाते हुए पूछा।

“हाँ।” मैंने उससे दही ले लिया। “मुझे थोड़ा चाहिए।”

“हम एक दिन भारत में क्रिसमस मनाना चाहते हैं।” शेरिन ने मुस्कुराते हुए मेरी तरफ देखा।

“आपका हमेशा स्वागत है,” मैंने उस पर मुस्कुराते हुए कहा।

मेरा पहला यूरोपीय क्रिसमस। यह वाकई शानदार था। मैं बेहद खुशी के साथ अपने कमरे में वापस आ गया। मैंने डच लोगों के बारे में सोचा… वे कितने अच्छे और मिलनसार हैं…

मैं कोनिंग परिवार के और करीब आ गया। मैं अब भी किराए के कमरे में रहता था। मुझे कमरे के किराए की कोई चिंता नहीं थी।

क्रिसमस के बाद सब नए साल के स्वागत का इंतज़ार कर रहे थे…

मैं मिस्टर कोनिंग के घर पहुँचा। मैंने देखा… मिस्टर जैप शेल्फ पर कुछ ढूँढ़ रहे थे। आख़िरकार उन्हें कुछ किताबें मिल ही गईं।

“चलो मेरे घर चलते हैं।” उन्होंने अपनी तलाश पूरी की और मेरी तरफ़ देखा। “मैंने पढ़ाई के लिए कमरा लिया था। वहाँ काफ़ी एकांत मिलेगा।”

“यह कमरा कहाँ है?” मैंने पूछते हुए जान जैप की तरफ़ देखा।

“यह गगल स्ट्रीट में है।” उन्होंने मेरी तरफ़ देखा और हल्के से मुस्कुराए। “यह यहाँ से लगभग एक किलोमीटर दूर है।” उन्होंने किताबें शेल्फ पर रखीं और कहा।

उन्होंने अपना काम ख़त्म किया और हम बाहर आ गए।

“जान… इस ठंड में टहलना मुझे बहुत अच्छा लग रहा है।” मैंने गहरे आसमान की ओर देखा और कहा।

“क्या यह कमरा है?” उन्होंने उत्सुकता से मेरी तरफ़ देखा।

“मुझे यह मौसम बहुत पसंद है।” मैंने जैकेट में हाथ डाले और मुस्कुराई। “ठंड बढ़ने पर मुझे और भी अच्छा लगता है।”

“तो…” जान जाप मेरी हरकतें देख रहे थे। “तुम्हें नॉर्डिक देश ज़रूर पसंद आएंगे।” उन्होंने कहा।

“हाँ।” मैंने उनकी तरफ देखते हुए कहा। “मुझे वहाँ जाना बहुत अच्छा लगेगा।”

हम आगे बढ़े… वहाँ तरह-तरह की दुकानें, ऑफिस, सुपरमार्केट, पब, रेस्टोरेंट और ब्यूटी पार्लर थे। सब कुछ आधुनिक शैली में सजा हुआ था।

“ओह…” मैंने इधर-उधर देखा और बुदबुदाई। “हज़ारों साइकिलें हैं, मैंने पहले कहीं ऐसी नहीं देखी।”

“हाँ, हॉलैंड साइकिलों का देश है। तुम्हें पता है, साइकिलों की संख्या कुल आबादी से भी ज़्यादा होगी।”

“सच में?” मैंने अविश्वास से जान जाप की तरफ देखा।

“हाँ, नीदरलैंड में हर कोई साइकिल इस्तेमाल करता है। यह स्वास्थ्य के लिए बहुत अच्छा है और प्रदूषण से भी बचाता है।”

हाँ, वह सही थे। मैंने केरल के बारे में सोचा। कोई भी साइकिल नहीं चाहता। हर कोई मोटरबाइक इस्तेमाल करता है।

“वह मार्कोनी लान है।” जान जाप ने दिशा दिखाई। “बाएँ मुड़ जाओ, वह गगल स्ट्रीट है।”

हम आगे बढ़े…

“हम यहाँ हैं।” जान जाप ने कहा जब हम एक इमारत के पास पहुँचे और दरवाज़ा खोलने लगे।

हमने सामने का दरवाज़ा खोला और अंदर गए। मुझे बगल में एक सीढ़ी दिखाई दी।

“जान… यहाँ कितने लोग रहते हैं?” मैंने अंदर देखा और पूछा।

“हम ऊपर रहते हैं, नीचे दो कमरे हैं और वह खाली है,” जान जाप ने सीढ़ियाँ चढ़ते हुए कहा।

हम ऊपर पहुँचे; जान जाप ने एक दरवाज़ा खटखटाया।

“मेरा एक पड़ोसी है। वह अभी खोल देगा। तुम्हें पता है,” जान जाप ने इशारा किया। “दूसरी तरफ़ वाला कमरा, वह मेरा है।”

कुछ ही सेकंड में दरवाज़ा खुल गया। लगभग पच्चीस साल का एक दुबला-पतला, चौकोर चेहरे वाला नाटा युवक हमारे सामने खड़ा था।

“हाय, जो,” जान जाप ने उसे शुभकामनाएँ दीं।

“हाय।” उसने बिना मुस्कुराए शुभकामनाएँ दीं।

“भारत से मिस्टर माइकल से मिलिए।” जान जाप ने मेरा परिचय कराया। “वह साइकिल से यूरोप घूम रहे हैं।”

वहाँ सन्नाटा छा गया। “वह साइकिल से यूरोप घूम रहे हैं?” जो ने आश्चर्य से मेरी तरफ देखा।

“हाँ, साइकिल।” जान जाप ने डाइनिंग हॉल की ओर चलते हुए सिर हिलाया। “आओ, जो। कॉफ़ी पीते हैं।”

मैंने इधर-उधर देखा…

गलियारे के दोनों ओर दो कमरे और एक डाइनिंग रूम, जिसका इस्तेमाल रसोई के तौर पर भी होता था; गलियारे के आखिर में एक शौचालय और एक बाथटब था।

“हमारा छात्र कक्ष कैसा है?” जान जाप ने डाइनिंग हॉल की ओर चलते हुए पूछा।

“हाँ, बहुत अच्छा,” मैंने कहा।

“जो, तुम्हारा विषय क्या है?” मैंने अभिवादन के तौर पर पूछा।

“भौतिकी,” उन्होंने ठंडे स्वर में कहा।

मैंने जो को देखा। वह संकोची स्वभाव का था, ज़्यादा बातूनी नहीं, लेकिन जान जाप के साथ उसका व्यवहार बहुत दोस्ताना था।

जान जाप ने कॉफ़ी बनाई और मेज़ पर रख दी।

मैं धीरे से उठा और डाइनिंग हॉल के पास वाली खिड़की से झाँका।

बिना पत्तों के पेड़ अजीब लग रहे थे। वे भूतों जैसे खड़े थे। मैंने इधर-उधर देखा… मुझे बाहर कोई दिखाई नहीं दे रहा था। वातावरण बादलों से घिरा था और कोहरा छाया हुआ था।

“माइकल, तुम क्या लोगे?” जान जाप की आवाज़ ने मुझे मेरे विचारों से जगाया।

“कुछ नहीं,” मैंने मना करते हुए सिर हिलाया। मुझे बस एक कॉफ़ी चाहिए।”

“माइकल, कुछ बिस्कुट खा लो।” जान जाप खड़ा हुआ और मेरी तरफ़ देखा। “मुझे अपने कमरे में जाकर कुछ किताबें लेने दो।”

किताबें लेकर और जो को अलविदा कहकर हम बाहर निकले। गगल स्ट्रीट के दोनों ओर कारों की लंबी कतार थी और उन पर मुझे बर्फ और पानी की बिखरी परतें दिखाई दे रही थीं।

हम चलते हुए शहर के केंद्र में पहुँचे। एक दफ़्तर के सामने पहुँचकर अचानक जान याप रुक गए। उन्होंने एक पल सोचा और धीरे-धीरे दफ़्तर के अंदर चले गए।

मैंने दफ़्तर का नाम पढ़ा।

डी.ए.यूटिज़ेंडटीम. बी.वी.

क्लाइन बर्ग-52, आइंडहोवन,

मैं वहाँ खड़ा होकर आस-पास का नज़ारा देख रहा था। कुछ देर बाद, जान याप बाहर आए।

“मैंने उनसे तुम्हारी नौकरी के बारे में बात की थी, यह एक जॉब एजेंसी है, और वे कंपनियों के लिए कामगारों की पेशकश कर रहे हैं; उन्होंने तुम्हारे लिए नौकरी का इंतज़ाम करने पर सहमति जताई है।”

मैं संशय में था। वे मेरे लिए नौकरी का इंतज़ाम कैसे कर सकते थे? शायद उन्हें गलत जानकारी दी गई हो।

आमतौर पर, एशियाई लोगों को यूरोप में काम करने की अनुमति नहीं होती, जब तक कि उनके पास निवास परमिट न हो।

“बहुत-बहुत धन्यवाद, यार।” मैंने अपनी शंकाओं को छिपाते हुए जान जाप का शुक्रिया अदा किया।

“माइकल, यह तुम्हारे लिए है।” श्री टीयर ने एक लिफ़ाफ़ा मेरी ओर बढ़ाया और कहा।

मैंने हैरानी से लिफ़ाफ़ा खोला। उसमें एक छपा हुआ कागज़ और एक प्लास्टिक कार्ड था जो विज़िटिंग कार्ड जैसा दिख रहा था।

उन्होंने एक पल के लिए मुझे गौर से देखा और आगे बोले…“एक तुम्हारा बीमा का कागज़ है और दूसरा तुम्हारा मेडिकल कार्ड।” श्री टीयर ने समझाया।

मैंने कार्ड देखा। नीचे मेरा नाम छपा था, उसके नीचे दस अंकों का एक नंबर था, और नीचे डॉ. मुलर का नाम भी छपा था।

“डॉ. मुलर तुम्हारे डॉक्टर हैं। अगर तुम्हें कोई समस्या हो, तो तुम उनसे सलाह ले सकते हो। ज़रूरत पड़ने पर वे तुम्हें किसी अस्पताल में भेज देंगे।” श्री टीयर ने कहा। थोड़ी देर रुकने के बाद उन्होंने आगे कहा…

“और एक बात… अगर कोई हॉलैंड में काम करता है, तो उसे बैंक खाते की ज़रूरत होती है। वेतन सीधे उसी खाते में जाएगा। तुम्हें सीधे भुगतान नहीं किया जाएगा।”

श्री टीयर आगे झुके और मेरी तरफ़ देखा…“माइकल, तुम एक काम करो। एबीएन बैंक में श्री गेलुक से मिलने जाओ। वह जो ज़रूरी होगा, वह करेंगे।”

मैंने कृतज्ञता से सिर हिलाया। “आपकी मदद के लिए बहुत-बहुत धन्यवाद, सर।”

मैं एबीएन बैंक गया। वहाँ मेरी मुलाक़ात मिस्टर गुलुक से हुई और उन्होंने तुरंत मेरे लिए बैंक खाते का इंतज़ाम कर दिया।

मैं गहरी सोच में डूबा हुआ था… उन्होंने नीदरलैंड में मेरे लिए सब कुछ इंतज़ाम कर दिया था।

मैं अपने यूरोपीय जीवन का आनंद लेने की तैयारी कर रहा था।

31 दिसंबर की रात…

मैं जान जाप के साथ बाहर गया था। दिन में मैं क्रोनिंग परिवार के साथ था।

हम आइंडहोवन की सड़कों पर यूँ ही टहल रहे थे। सड़कें लोगों से खचाखच भरी थीं। पब और रेस्टोरेंट खचाखच भरे थे… सड़कें पूरी तरह जगमगा रही थीं।

आइंडहोवन सचमुच चहल-पहल से भर गया था। हर कोई नए साल का स्वागत करने के लिए तैयार था। हम कड़ाके की ठंड में सड़कों पर टहल रहे थे। हर जगह उत्सव का माहौल था। हवा खुशियों से भरी थी।

हम एक चौराहे पर पहुँचे। अचानक जान जाप ने पास की इमारत का दरवाज़ा खोला और अंदर चले गए। मैं उनके पीछे-पीछे देखता रहा।

अंदर से संगीत की तेज़ आवाज़ें मेरे कानों तक पहुँचीं। मैं उत्सुकता से देख रहा था… काउंटर युवाओं से भरा था; उनमें से ज़्यादातर छात्र लग रहे थे। कई युवतियाँ थीं।

हिलने-डुलने के लिए भी जगह नहीं थी। चारों ओर। ज़्यादातर लोग काउंटर पर ड्रिंक्स खरीदने में व्यस्त थे। कई लोग संगीत की धुन पर नाच रहे थे, और बाकी लोग अपनी-अपनी जगह पर खड़े होकर ड्रिंक्स का आनंद ले रहे थे।

नए साल का जश्न ज़ोरों पर था…

“कैसा चल रहा है?” काउंटर पर जगह पाकर जान जाप ने मेरी तरफ़ देखा।

“वाह…! कमाल…!” मैंने आँखें फाड़कर चारों ओर देखा।

संगीत ज़ोरदार था… धुन के अनुसार फ़्लैश लाइटें टिमटिमा रही थीं… धुंधली रोशनी में मैंने चारों ओर देखा। बहुत सारी युवतियाँ थीं… सभी धुनों की लय पर झूम रही थीं।

-I feel the night Explode…

When we are together…

Emotions over load…

The art of pleasure…

मुझे लगा, मैं अनंत की दुनिया में हूँ। रंगीन ब्रह्मांड से एक विस्फोट का एहसास, और बहती लहरों के उतार-चढ़ाव की शानदार चमक का एक पल…

“तुम क्या पीना चाहोगे?” जान जाप की आवाज़ ने मुझे जगा दिया।

“मुझे… मुझे… मुझे बीयर पसंद है।” मैंने बुदबुदाया।

मैंने चारों ओर देखा। मेरे विचार मेरे गृहनगर में हमारे नए साल के जश्न पर लौट गए। यह बिल्कुल अलग था…

“माइकल, क्या तुम्हें यह पसंद है?” जान जाप ने बीयर का आनंद लिया और मेरी ओर देखा।

मैंने गहरी साँस ली। “मुझे नाचने का मन कर रहा है।” मैंने चारों ओर देखा और कहा।

मेरे पेय पदार्थों की संख्या बढ़ गई; इसने मेरी नसों को प्रभावित किया। मैंने चारों ओर देखा। मैंने अपने बगल में एक युवती को देखा। मैंने बस उसे देखा… वह मुस्कुराई। मैंने भी उसकी मुस्कान का जवाब दिया।

धड़कनें तेज़ हो गईं… फ्लैश लाइटें हर जगह बिखर गईं…

हर जगह हवा फट रही थी… हवा कांपती आवाज़ों से भर गई… और मुझे लगा कि यह उनके खून की गहराइयों में रेंग रही है। मैंने युवाओं को देखा; वे चमकती हुई बिजली की तरह धधक रहे थे।

मुझे पता था… धड़कनें सबसे तेज़ थीं।

–Hey… Hey… You… you…

get into my car…

who’s that lady… coming down the road…

who’s that woman… walking to my door…

मेरे पैर धीरे-धीरे चलने लगे।

मैंने जान जाप की तरफ़ देखा। “मैं नाचना चाहता हूँ… क्या तुम मेरे साथ आओगे?”

“नहीं, नहीं, नहीं।” जान जाप ने कंधे उचका दिए। “मुझे यहाँ बैठकर आनंद लेना पसंद है, यही मेरी पसंद है।” जान जाप ने गिलास खाली करते हुए कहा।

मैं धीरे-धीरे डांसिंग रिंग की ओर बढ़ा। मुझे एक अंतहीन अनुभूति महसूस हुई जो मेरे अंदर फूट रही थी। हवा संगीत से भरी हुई थी और आस-पास का माहौल जगमगा रहा था… मेरे पैर अनजाने में ही संगीत की लय के साथ अपने आप हिलने लगे।

हाँ… मेरे दिमाग में एक तरह की धड़कन दौड़ने लगी…

युवतियाँ मेरे चारों ओर तितलियों की तरह उड़ रही थीं…

धीरे-धीरे, बहुत धीरे-धीरे, मैं भी उनमें से एक बन गई। मैं उनकी साँसों की कोमलता और उनकी खुशबू की कोमलता को महसूस कर सकती थी। और मुझे लगा कि वे सब मुझे नाचने के लिए आमंत्रित कर रही हैं।

मेरा पहला यूरोपीय नववर्ष… कभी मैंने सपना देखा था। अब वह हकीकत बन गया था।

ചാപ്റ്റർ -16

രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു . സ്ലീപിങ്ങ് ബാഗ് നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരിക്കുന്നു . മൂടിയ അന്തരീക്ഷം .എന്തൊരു തണുപ്പ് !! വഴിയിൽ ആളുകൾ വളരെ കുറവ് .

ഒരു ചൂടുചായ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ . ഞാൻ അടുത്ത റസ്റ്റോറെന്റ് തിരയുകയായിരുന്നു .

പത്ത് മണി . ഞാൻ Mr. Brouwer ൻറെ വീട്ടിലെത്തി.

ഒരു മധ്യവയസ്‌ക വന്നു വാതിൽ തുറന്നു .എന്നെ കണ്ട് അവരുടെ മുഖത്ത് തെല്ല് ആച്ഛര്യം .

“ഞാൻ മൈക്കിൾ.” എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് റോട്ടറി കാർഡ് അവർക്ക് നൽകി .

“എനിക്ക് Mr. Brouwerറെ കാണുവാൻ കഴിയുമോ?” അവർ റോട്ടറി കാർഡ് വായിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അന്വേഷിച്ചു .

‘’Please come in… അവർ എന്നെ വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

‘’Do you like some coffee?’’അവർ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“ഉം …” ഞാൻ വിനയത്തോടെ തലയാട്ടി.

ചൂട്‌ കാപ്പി അകത്തു ചെന്നപ്പോൾതന്നെ തണുപ്പിൽനിന്ന് നല്ലൊരു സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .

“Mr. Brouwer…  അദ്ദേഹത്തിന് തീരെ സുഖമില്ല .കിടപ്പിലാണ് .” എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് Mrs. Brouwer പറഞ്ഞു.

‘’Oh, I’m sorry…  എന്നാൽ ഞാൻ പിന്നെ വരാം.” എഴുന്നേൽക്കാൻ ഭാവിച്ചു .

‘’Oh, No… No…’’ അവിടെ ഇരിക്കൂ.” Mrs. Brouwer ധൃതിയിൽ പറഞ്ഞു.

ഞാൻ അവിടെ അങ്ങിനെ ഇരുന്നു . വീടിനകത്ത് വാം ആയതിനാൽ ഇരിക്കുവാൻ നല്ല സുഖം അനുഭവപ്പെട്ടു .

Mrs. Brouwer ടെലിഫോണിൽ ആരോടൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു.

കുറച്ചു സമയത്തിന് ശേഷം ഒരു ലെറ്ററുമായി അവർ എന്റെ അരികിലെത്തി .

“മൈക്കിൾ … ഈ വിലാസത്തിൽ തൽക്കാലം താമസിക്കാം. പിന്നീട് എന്താണ് വേണ്ടതെന്ന്  തീരുമാനിക്കാം . താമസത്തിന്റെ വാടക ഞങ്ങൾ തരും .” ലെറ്റർ എന്നെ  ഏല്പിച്ചുകൊണ്ട് അവർ പറഞ്ഞു .

എനിക്ക് അവരോട് വളരെ ബഹുമാനം തോന്നി .

ഞാൻ ആ ലെറ്ററുമായി താമസം തിരക്കി പുറപ്പെട്ടു . എത്തിച്ചേർന്ന ഇടം ഒരു ലോഡ്‌ജ്‌  ആണെന്ന് മനസ്സിലായി . എനിക്ക് അവിടെ ഒരു റൂം ലഭിച്ചു .

അടുത്ത ദിവസം എന്നെ കാണുവാൻ ഒരാൾ വന്നു .

‘’I’m Derik Keijzer’’ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു .

Derik, Eindhoven റോട്ടറാക്റ്റ് ക്ലബ്ബിലെ ഒരംഗം.

ഞങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിചയക്കാരായി .

ഞാൻ Derik keijzer റെ  ശ്രദ്ധിച്ചു .ഏകദേശം ഇരുപത്തിയേഴ് വയസ് തോന്നിക്കും .അത്യാവശ്യം തടിച്ച പ്രകൃതം .ആറടി ഉയരം . ബ്രൗൺ -ബ്ലാക്കിഷ് മുടി .നീല കണ്ണുകൾ . മുഖത്തിന് യോജിച്ച റൗണ്ട് കണ്ണാട ധരിച്ചിരിക്കുന്നു . വളരെ സൗമ്യമായ പെരുമാറ്റം .കാണുവാൻ സുന്ദരൻ .

ഞങ്ങൾ Eindhoven തെരുവീഥികളിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .

“മൈക്കിൾ … ഇവിടെ ഇപ്പോൾ ശൈത്യം ആയിരിക്കുന്നു. ഇനി നല്ല തണുപ്പായിരിക്കും .” പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിലേക്ക് കൈ തിരുകിക്കൊണ്ട് ഡെറിക്ക്  പറഞ്ഞു .

“I like European winter, ഞാൻ ആദ്യമായി കാണുകയാണ്.” അന്തരീക്ഷത്തിലെ കോടയിലേക്ക്  കണ്ണും നട്ടുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .

“ഇന്ത്യയിൽ എപ്പോഴും നല്ല ചൂട് ആയിരിക്കുമോ?” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  അന്വേഷിച്ചു .

“No… No… പല സ്ഥലത്തും പല കാലാവസ്ഥയാണ് . നോർത്ത് ഇന്ത്യയിൽ നല്ല തണുപ്പായിരിക്കും . ചൂടുകാലത്ത് നല്ല ചൂടും . പക്ഷെ , ഞാൻ വരുന്നത് സൗത്തിൽ നിന്നാണ് . അവിടെ ട്രോപ്പിക്കൽ കാലാവസ്ഥയാണ് .” ഡെറിക്കിന്റെ സംശയം ദൂരീകരിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

‘’Oh, Netherlands… മൂന്നുമാസം മാത്രം സമ്മർ, ആ സമയത്ത് നല്ല രസമായിരിക്കും.” ഡെറിക്ക് തണുപ്പ് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ വിധത്തിൽ തല വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാം, warm ആകും.” അടുത്തുകണ്ട പബ്ബിലേക്ക് ദൃഷ്ടി പായിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ പബ്ബിലേക്ക് കയറി .

“എന്താണ് ഇഷ്ടം.” ഡെറിക്ക് തിരക്കി .

“ഹോ, ബിയർ മതി.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഡെറിക്ക് രണ്ടു ഡ്രോട്ട് ബിയർ പറഞ്ഞു .

ഹൃദ്യമായ അന്തരീഷം , മങ്ങിയ വിളിച്ചതിൽ പല ഭാഗത്തായി യുവതീ -യുവാക്കൾ തുടങ്ങി പല പ്രായക്കാരും ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിക്കുന്നു .

പെൺകുട്ടി ബിയർ കൊണ്ടുവന്നു മുന്നിൽ വച്ചു .അന്തരീക്ഷത്തിൽ എവിടേയോ നിന്ന് ഒരു സംഗീതം ഒഴുകിവരുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു .

ഹോ … നെതർലൻഡ്‌സ്‌ … എന്റെ മനസ്സ് പൂർണതയിൽ എത്തിച്ചേർന്നതുപോലെ അനുഭവപ്പെട്ടു .ഇത് എന്റെ സ്വപ്നത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നില്ലേ … എന്ന തോന്നൽ .

“മൈക്കിൾ, എന്താണ് ഒന്നും പറയാതെ ഇരിക്കുന്നത്?” ഡെറിക്കിന്റെ സ്വരം എന്റെ ചിന്തയിൽനിന്നും എന്നെ  ഉണർത്തി .

ഞാൻ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു .”I like this atmosphere”” ഞാൻ ജിജ്ഞാസ ഉള്ളിലൊതുക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“തണുപ്പ്കാലം … എല്ലാവരും പബ്ബിൽ ചിലവഴിക്കും.” ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് എന്നെ നോക്കി .

ഞാൻ ഗ്ലാസ് ടൂറിനിടയിലൂടെ പുറത്തേക്ക് കണ്ണോടിച്ചു .

നെതർലൻഡ്‌സ്‌ … തണുപ്പിൽ വിറങ്ങലിച്ചു നിൽക്കുന്നു . ഇന്ത്യയിൽ ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇതുപോലുള്ള അവസ്ഥ  ചില ഇടങ്ങളിൽ മാത്രം .

“എങ്ങിനെയുണ്ട് താമസം?” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം ചിന്തയിലായിരുന്നു എന്നെ വീണ്ടും ഉണർത്തി .

“വളരെ നല്ലത്. ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടുമില്ല .” ഞാൻ ബിയർ ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു .

“മൈക്കിൾ, ഒന്നുകൂടി ആവാം.” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു .

‘’No…No… ഇതുമതി .” ഞാൻ ഗ്ലാസ് കൗണ്ടറിൽ വച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .എന്റെ താമസസ്ഥലത്തേക്ക് അങ്ങിനെ നടന്നു . റൂമിന്റെ അടുത്തെത്തിയത് അറിഞ്ഞതേ ഇല്ല .

‘’Okay… Michael, നാളെ കാണാം.” ഡെറിക്ക് പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“കണ്ടതിൽ വളരെ സന്തോഷം. എനിക്ക് നല്ലൊരു സുഹൃത്തിനെ ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു .” ഡെറിക്കിന്റെ കരം കവർന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .

ഡെറിക്ക് എന്റെ കൈ പിടിച്ചുകുലുക്കിക്കൊണ്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു . ശേഷം സാവധാനം  നടന്നു നീങ്ങി .

ഞാൻ ഡെറിക്ക് നടന്നു നീങ്ങുന്നതും നോക്കി അങ്ങിനെ നിന്നു .

അടുത്ത പ്രഭാതം …

മിസ്റ്റർ ഡെറിക്ക് റൂമിലേക്ക് കടന്നുവന്നു . കൂടെ ഒരു യുവാവും .

‘’Meet Mr. Muskan, Eindhoven റോട്ടറക്ടറ്റ് ക്ലബ് പ്രസിഡന്റ്.” ഡെറിക്ക് മിസ്റ്റർ മെസ്‌ക്കനെ  എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി .

“എങ്ങിനെയുണ്ട് ഡച്ച് വിന്റർ?” Mr. Muskan എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

‘’Super, I like this climate.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും പുറത്തേക്കിറങ്ങി . Mr. Muskan ന്റെ കാർ ഞങ്ങളെയും വഹിച്ചുകൊണ്ട് Eindhoven ടൗണിലൂടെ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

“എവിടേക്കാണ് പോകുന്നത്?” ഞാൻ വെറുതെ അന്വേഷിച്ചു .

“ഹോ … വെറുതേ ഒരു കറക്കം.” Mr. Muskan. അലസമട്ടിൽ പറഞ്ഞു .

“എന്താണ് മൈക്കിൾ ഇനി പരിപാടി?” ഡെറിക്ക് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അന്വേഷിച്ചു .”

“എനിക്ക് വിന്റർ മാസങ്ങളിൽ Eindhoven നിൽ നിൽക്കണം. ഒരു ജോലി എവിടെയെങ്കിലും തരപ്പെടുത്തി തരണം  .” ഞാൻ രണ്ടുപേരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“എവിടെയാണ് മൈക്കിളിന് ഒരു ജോലി തരപ്പെടുത്തി കൊടുക്കുക.” മിസ്റ്റർ മെസ്‌ക്കനെ  നോക്കിക്കൊണ്ട് ഡെറിക്ക് ചോദിച്ചു .

“നമുക്ക് എവിടെയെങ്കിലും ശ്രമിക്കാം. ഏതെങ്കിലും റെസ്റ്ററെന്റിൽ നോക്കിയാലോ ?” മിസ്റ്റർ മെസ്‌ക്കൻ ഡെറിക്കിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“ഹോ … ഗ്യാസോലിൻ തീർന്നു. ഞാൻ ക്രെഡിറ്റ് കാർഡ് എടുക്കുവാൻ മറന്നു .” മിസ്റ്റർ മെസ്‌കെൻ  തന്നത്താൻ പിറുപിറുത്തു .

കാർ ഒരു പബ്ബിന്റെ മുൻവശം ചെന്ന് നിന്നു .

ഞങ്ങൾ മൂന്നുപേരും പബ്ബിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .വളരെ നല്ല അന്തരീഷം .ഒരു ഒഴിഞ്ഞ കോൺ ഞങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്തു .

‘’Yeah, what do you like?’’ Mr. mesken എന്നെ നോക്കി.

Beer… wine… Soft drinks… or something hot?’’

‘’No… No…No… I prefer Beer.  ഞാൻ മുഖം വെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

ഞാനും ഡെറിക്ക്‌ ഉം ബിയർ തിരഞ്ഞെടുത്തു .” Heineken’ നെതെര്ലന്ഡിന്റെ സ്വന്തം ബിയർ.

“ഒരു കോണിയാക്ക്.” Mr. Muskan ഓർഡർ കൊടുത്തു.

“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് നാളെ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാം. എന്റെ പേരൻസിന് മൈക്കിളിനെ  കണ്ടാൽ വളരെ സന്തോഷമായിരിക്കും .” ബിയർ രുചിച്ചുകൊണ്ട് ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു  .

‘’yes, yes… ഡെറിക്കിന്റെ വീട്ടിൽ വരുവാൻ ഞാൻ വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്നു.” തെല്ല് സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ നോക്കി .

“ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഞാൻ വിട്ടുപോയി … മിസ്റ്റർ കോണിങ് … റോട്ടറി ക്ലബ് Eindhoven ലെ റോട്ടറിയൻ, അദ്ദേഹം മൈക്കിളിനെ കാണുവാൻ വളരെ താത്പര്യപ്പെടുന്നു.” മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വിലാസം എഴുതി എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട്  ഡെറിക്ക് പറഞ്ഞു .

“തീർച്ചയായും … ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ ചെന്ന് കാണും.” പബ്ബിലെ ആളുകളെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ വളരെനേരം ആ പബ്ബിൽ ചിലവഴിച്ചു .എനിക്ക് അവരെ വളരെ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടു .

“ഡച്ച് ജനങ്ങൾ എത്ര ഫ്രണ്ട്‌ലി.” ഞാൻ ആത്മഗതം ചെയ്‌തു .

എവിടെനിന്നോ ഒരു ഗാനത്തിന്റെ ഈരടികൾ അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു .

Two hearts… live in just one mind…

Song of Phil Collins …

പിറ്റേന്ന് പ്രഭാതം …

ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്ത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി . മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വീടായിരുന്നു ലക്‌ഷ്യം .

തണുത്ത പ്രഭാതം . സൈക്കിൾ ചവിട്ടുവാൻ വളരെ ഉന്മേഷം തോന്നി .കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ കൈവിരലുകളിൽ മരവിപ്പ് അനുഭവപ്പെട്ടു .സൈക്കിൾ നിർത്തി പോക്കറ്റിൽ കിടന്ന ഗ്ലൗസ് എടുത്തു ധരിച്ചു .

റോഡിൽകൂടി ജനങ്ങൾ നടന്നുനീങ്ങുന്നു . കൂടാതെ സൈക്കിൾ യാത്രക്കാരും ധാരാളം .കാറുകൾ റോഡരുകിൽ നിരനിരയായി നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു . ഡച്ച് ബിൽഡിങ്ങുകൾക്കും , വീടുകൾക്കും  ഒരു പ്രത്യേക സ്റ്റൈൽ .ഇഷ്ടികകൾ കൊണ്ട് പണിത എല്ലാറ്റിനും മുകൾഭാഗം ഓടുകൾ പാകിയിരിക്കുന്നു .

ഞാൻ റോഡിൽകൂടി മുമ്പോട്ട് നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു .തണുത്ത കാറ്റ് അത്യാവശ്യം ശക്തിയോടെ വീശുന്നുണ്ട് .അത് തണുപ്പിന്റെ ആധിക്യം വർധിപ്പിക്കുന്നു .

“എവിടെയാണ് Pasturlaan ഞാൻ ഒരു വഴിയാത്രക്കാരനോട് അന്വേഷിച്ചു.

“ഇത് ഇവിടെ തന്നെ you just turn the left side.’’ അയാൾ കൈ ഉയർത്തി കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ വീട് കണ്ടുപിടിച്ചു .കോളിങ് ബില്ലിൽ വിരലമർത്തി .

ഉയരമുള്ള ഫ്രഞ്ച് താടിവെച്ച ഒരാൾ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു .

“മിസ്റ്റർ കോണിങ്!” ഞാൻ തെല്ല് ആകാംഷയോടെ അന്വേഷിച്ചു .

‘’Yes, yes… I am…  അയാൾ മറുപടി പറഞ്ഞു .

ഞാൻ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി .

‘’OH, yes… ഞാൻ തങ്ങളെക്കുറിച്ച് കേട്ടിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞിരുന്നു .വരൂ … അകത്തേക്ക് വരൂ ..” മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്നെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു .

“എങ്ങിനെയുണ്ട് താമസം.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  ചോദിച്ചു .

‘’Very nice… എന്നെ സഹായിച്ചതിന് വളരെ നന്ദിയുണ്ട്.” ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട്  പറഞ്ഞു .

‘’Oh, that doesn’t matter. പിന്നെ ഇന്ത്യയുടെ ഏത് ഭാഗത്താണ് താമസം .” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിൽ സോഫയിൽ  ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം അന്വേഷിച്ചു .

‘’Kerala, south India… ഞാൻ അദ്ദേഹത്തിന് സമീപം ഇരുന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

‘’Are you a Christian?’’

‘’Yes, I am a Catholic.’’ ഞാൻ കോണിങ്ങിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

‘’How do you feel in Netherlands?’

‘’Oh, Netherlands… great. ഞാൻ വളരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു. പുറത്തേക്ക് കണ്ണുകളയച്ചുകൊണ്ട്  ഞാൻ പറഞ്ഞു .

‘’Winter…  എപ്പോഴും തണുപ്പ് , ചാറ്റൽ മഴ , എല്ലാവരും സമ്മർ ആകുവാൻ വേണ്ടി  കാത്തിരിക്കും .”

ഞങ്ങളുടെ സംഭാഷണങ്ങൾ തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .അതിനിടയിൽ മിസ്റ്റർ കോണിങ്  കോഫി തയാറാക്കി മുന്നിൽ കൊണ്ടുവന്നു വച്ചു .

പെട്ടെന്ന് ഒരു യുവാവ് ഞങ്ങളുടെ മുമ്പിലേക്ക് കടന്നു വന്നുകൊണ്ട് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി .

‘’I am Jan Jaap Koning… son of Koning’’

‘’Hi, I am Michael…’’ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

‘’I heard about you… Very interesting’’ Jan Jaap വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എന്താണ് ചെയുന്നത്.” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .

‘’I am a student… Studying in Eindhoven യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി. അതിനിടയിൽ ഒരു യുവതി ഞങ്ങളുടെ അരികിലെത്തി .

“ഇത് Tenja… എന്റെ മൂത്ത മകൾ.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് യുവതിയെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട്  പറഞ്ഞു .

മിസ്റ്റർ കോണിങ് തുടർന്നു …

എനിക്ക് നാലു മക്കൾ .മൂന്ന് പെൺമക്കളും ഒരു ആണും .ഒരു പെൺകുട്ടി ഇവിടെ ഇല്ല . ആംസ്റ്റർഡാമിൽ പഠിക്കുന്നു .

“ഇനി എന്താണ് പരിപാടി!” മിസ്റ്റർ കോണിങ് തിരക്കി .

“എനിക്ക് ശൈത്യകാലം Eindhoven ൽ നിൽക്കണം. അതിന് ഒരു ജോലി വേണം . ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് .” എല്ലാവരെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  ഞാൻ പറഞ്ഞു .

“ഞാൻ ഒരു കമ്പനിയിൽ പാർട്ട് ടൈം വർക്ക് ചെയ്‌തിട്ടുണ്ട്‌. പന്നികളെ സംസ്കരിച്ചു  കയറ്റി അയക്കുന്ന കമ്പനിയാണ് . നമുക്ക് അവിടെ ഒന്ന് ശ്രമിക്കാം .” ജാൻ ജാപ്പ്  ഇടക്ക് കയറി പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .

“ശരി … ശ്രമിച്ചുനോക്കൂ. കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും നോക്കാം .” മിസ്റ്റർ  കോണിങ് അഭിപ്രായപ്പെട്ടു .

‘’How is your family’’ കോണിങ്ങിന്റെ ചോദ്യം.

ഞാൻ എന്റെ കുടുംബ പച്ചാത്തലം വിവരിച്ചു .

‘’How is Kerala? Very warm?’’

‘’OH, no… no… very nice climate… Tropical…  Heavy rain… Big Forest… Elephants. You know… Calicut വളരെ പേരുകേട്ട സ്ഥലം.

ആദ്യമായി ഒരു യൂറോപ്യൻ … വാസ്കോ ഡാ ഗാമ ഇന്ത്യയിൽ കപ്പലിറങ്ങിയ ഇടം .

“Yes, ഞാൻ ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ച് ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ട്. ധാരാളം മതങ്ങൾ , ഭാക്ഷകൾ ,.” Tenija ഇടക്ക് കയറി പറഞ്ഞു.

അതിനിടയിൽ പതിനഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി മുൻവാതിൽ  തുറന്ന് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .

“ഇതാ … ഇതാണ് എന്റെ ഇളയ പെങ്ങൾ … ഞങ്ങൾ പിംഗ് പോംഗ് എന്ന് വിളിക്കും.” ജാൻ ജാപ്പ് ഇളയ പെങ്ങളെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി .

ഞാൻ ഒരു സ്ത്രീയെ ശ്രദ്ധിച്ചു .ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ അവർ ഡച്ചുകാരിയല്ല എന്ന് മനസ്സിലായി .

“ഇതെന്റെ ‘അമ്മ basically from Indonesia. Jan Jaap ജാൻ ജാപ്പ് അമ്മയെ എനിക്ക് പരിചയപെടുത്തിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഞാൻ ആ കുടുംബവുമായി വേഗത്തിൽ അടുത്തു . എല്ലാവരും വളരെ ഫ്രണ്ട്‌ലി . എനിക്ക് ആ  കുടുംബത്തോട് ഒരു പ്രത്യേക അടുപ്പം തോന്നി .

ഞാൻ പുറപ്പെടാൻ ഒരുങ്ങി .

“നാളെ നമുക്ക് ആ ജോലിസ്ഥലത്ത് പോകണം.” ജാൻ ജാപ്പ് ഓർമിപ്പിച്ചു .

” നാളെ രാവിലെ വരാം.” ജാൻ ജാപ്പിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .

“മൈക്കിൾ, തങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴും ഇവിടെ വരാം.” മിസ്റ്റർ കോണിങ് ഓർമിപ്പിച്ചു .

‘’See you… Sir’’ ഞാൻ നന്ദി സൂചകമായി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റു.

‘’You are welcome.’’

“ഹലോ … മൈക്കിൾ, എന്തായിരുന്നു പ്രഭാത പരിപാടികൾ?” Derik Keijzer മന്ദഹസിച്ചുകൊണ്ട് മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നു.

“ഹായ്, ഡെറിക്ക് … ഞാൻ ഇന്നലെ മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിനെ കാണുവാൻ പോയിരുന്നു.”

“മിസ്റ്റർ കോണിങ് എന്ത് പറയുന്നു?” ഡെറിക്കിന്റെ അന്വേഷണം .

“വളരെ നല്ല മനുഷ്യൻ. എനിക്ക് എല്ലാ സഹായങ്ങളും വാഗ്‌ദനം ചെയ്‌തു , കൂടാതെ ജാൻ ജാപ്പ് ഒരു ജോലിക്കാര്യവും പറഞ്ഞു .ഞങ്ങൾ നാളെ അവിടേക്ക് പോകും .” ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

‘’Okay, അത് വളരെ നന്നായി.” ഡെറിക്ക് കസേരയിൽ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി .

“എന്നാൽ നമ്മൾ പുറപ്പെടുന്നു. എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് .” ഡെറിക്ക് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു .

‘’Oh… that’s great…’’ ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

ഞാൻ ജാക്കറ്റ് എടുത്ത് ധരിച്ചു . ശേഷം ഗ്ലൗസ് എടുത്ത് പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചശേഷം ഡെറിക്കിനെ അനുഗമിച്ചു .

തെരുവീഥികളിൽ നിറയെ ജനങ്ങൾ … അന്തരീക്ഷം കോട നിറഞ്ഞു മൂടിക്കെട്ടിത്തന്നെ . .’Dutch winter’ എനിക്കൊരുതരം അനുഭൂതിദായകമായി അനുഭവപ്പെട്ടു . എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ വിന്റർ … അതിലൂടെ നടക്കുവാൻ തന്നെ  ഒരു പ്രത്യേക സുഖം .

എവിടെനിന്നോ ഒരു സംഗീതം ഒഴുകിവരുന്നു … ഞാൻ കാതോർത്തു .

I’ll die in your arms under the cherry moon …

A famous song by Prince, “Revolution under the cherry moon,”

അതിൽ ലയിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ അങ്ങിനെ നടന്നു .

തെരുവീഥികളിൽ കൂടി യുവതീ -യുവാക്കൾ കൈകോർത്തു പിടിച്ചു നടക്കുന്നു .അവരിൽ പല രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരും ധാരാളം .എല്ലാവരും തണുപ്പിനെ  വകവെക്കാതെ വേഗത്തിൽ നടന്നുനീങ്ങുന്നു .

ഞാൻ ഡെറിക്കിന്റെ വസതിയിലെത്തി .തനതായ ഡച്ച് മാതൃകയിലുള്ള വീട് . ഡെറിക്ക് ഡോർ തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി . ഞാൻ ഡെറിക്കിനെ അനുഗമിച്ചു .

ഏകദേശം അറുപത് വയസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന ഒരാൾ ഇറങ്ങിവന്നു .

‘’I am Kaijzer…’’ അയാൾ സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തി.

ഡെറിക്കിന്റെ പിതാവ് എല്ലാ വിശേഷങ്ങളും ചോദിച്ചറിഞ്ഞു . കൂടതെ എന്റെ ജോലിക്കാര്യവും .

ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

‘’Meet my brother Mr. Derksen Keijzer’’ ഡെറിക്ക് മെലിഞ്ഞു നീണ്ട യുവാവിനെ എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.

അവർക്ക് എന്നിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയെക്കുറിച്ച് എല്ലാം അറിയണം . അവരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഞാൻ  മറുപടി നൽകിക്കൊണ്ടിരുന്നു .

“തങ്ങളെ കണ്ടാൽ ഇന്ത്യൻ എന്ന് പറയില്ല.” Mr. Derksen തമാശകലർന്ന രൂപത്തിൽ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“അതെ, ചിലരെല്ലാം എന്നോട് പറയാറുണ്ട്.” ഞാൻ Mr. Derksen നേ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.

“മൈക്കിൾ, ഈ വിലാസം Mr.Teer ന്റേതാണ് president of our club” വിലാസം എഴുതിയ പേപ്പർ  എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് Mr. Keijzer തുടർന്നു .

“മൈക്കിൾ പോയി ഇദ്ദേഹത്തെ കാണണം. അദ്ദേഹം എല്ലാ സഹായങ്ങളും ചെയ്‌തു  തരും .

“തീർച്ചയായും. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കാണുവാനിരിക്കുകയായിരുന്നു .”Mr. Keijzerഎനിക്ക് തന്ന വിലാസം പോക്കറ്റിൽ നിക്ഷേപിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“ഹോ, സംസാരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ അത് മറന്നു What would you like… coffee or tea…’’

“കോഫി … സാർ.” ഞാൻ പുഞ്ചിരിച്ചു .

എന്ത് നല്ല ആളുകൾ . എന്ത് സൗഹൃദപരമായ പെരുമാറ്റം . ഞാൻ ആ കുടുംബവുമായി അടുക്കുകയായിരുന്നു .

“You, know…  മൈക്കിൾ. അടുത്ത ആഴ്ചയാണ് ക്രിസ്തുമസ്സ് . വീട്ടിൽ എങ്ങിനെയാണ് ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷിക്കുന്നത് ?” Mr. Keijzer ആകാംഷയോടെ എന്നെ നോക്കി.

“ഞങ്ങൾ വളരെ കേമമായി ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷിക്കും. സ്റ്റാറുകൾ ,ക്രിസ്തുമസ്സ് ട്രീ ,കൂടാതെ രാത്രി കുർബാനക്ക് പള്ളിയിൽ പോകും , വിഭവ സമൃദ്ധമായ  സദ്യ , ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാവര്ക്കും പുതുവസ്ത്രങ്ങൾ .”

ഞാൻ Mr. Keijzer റുടെ അടുക്കൽ ഇന്ത്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് ആഘോഷങ്ങൾ വിവരിച്ചു.

“എന്നാൽ ഈ ക്രിസ്തുമസ്സ് മൈക്കിൾ ഞങ്ങളുടെ കൂടെ … Okay…’’

എനിക്കത് കേട്ടപ്പോൾ വളരെ സന്തോഷമായി .

‘’Okay… Sir. That’s superb.’’ ഞാൻ ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു.

എനിക്ക് അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി .എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് .അതും എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട കുടുംബത്തോടൊപ്പം .

ആ ദിവസത്തിൻവേണ്ടി ഞാൻ കാത്തിരുന്നു .

അടുത്ത ദിവസം …

Eindhoven റോട്ടറി പ്രസിഡന്റ് Mr. Teer ൻറെ വസതിയിൽ ഞാൻ ചെന്നു.

ഞങ്ങൾ പരിചയപ്പെട്ടു . ഏകദേശം അറുപത്തഞ്ചു വയസ്സ് തോന്നിപ്പിക്കുന്ന , കഷണ്ടി കയറിയ  മനുഷ്യൻ . ശരാശരി ഉയരം . ഫിലിപ്സിൽ നിന്നും വിരമിച്ച വ്യക്തി .ഊർജസ്വലൻ .

അദ്ദേഹം എന്റെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ചോദിച്ചറിഞ്ഞു .എനിക്ക് ജോലി ശരിയാക്കിത്തരുന്ന കാര്യവും  തിരക്കി .

ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞ ജോലിക്കാര്യം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപെടുത്തി .

അതിനു ശേഷം അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു .

‘’Okay, Michael… I will arrange insurance, medical and other things for you.’’

അദ്ദേഹം തുടർന്നു .

എന്തായാലും നാളെ കഴിഞ്ഞു ക്രിസ്തുമസ് . Mr. Keijzer പറഞ്ഞു, മൈക്കിൾ അവരുടെ കൂടെയാണ് ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കുന്നത് എന്ന്.”

“അതെ … സർ Mr. Keijzer എന്നെ ക്ഷണിച്ചിരുന്നു. എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ്സ് .” ഞാൻ തെല്ല് സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു .

“നെതെര്ലാന്ഡ് … എങ്ങിനെയുണ്ട് ” Mr. Teer തിരക്കി .

‘’Yaeh.. fantastic. I like this atmosphere.’’ ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ദൃഷ്ടികൾ പായിച്ചുകൊണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“മൈക്കിൾ, ഇതിന് മുൻപ് എന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും കണ്ടതായി ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?” Mr. Teer എന്നെതന്നെ നോക്കികൊണ്ട് പുഞ്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

ഞാൻ സംശയരൂപത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി .

Mr. Teer തുടർന്നു.

“അന്ന് രാത്രി Mr. Brouwer റെ അന്വേഷിച്ചു സൈക്കിളിൽ പോകുമ്പോൾ കാർ റിപ്പയർ ചെയ്യുന്ന ആളോട് വിലാസം അന്വേഷിച്ചത് ഓർമ്മയുണ്ടോ?”

‘’Oh, yes… yes… ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. ഞാൻ അത്ഭുതത്തോടെ Mr. Teer നെ നോക്കി.

“അതെ, അത് ഞാനായിരുന്നു.” Mr. Teer ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

അതിനിടയിൽ Mrs. Teer നെ പരിചയപ്പെട്ടു. ഞങ്ങൾ കുറച്ചുനേരംകൂടി  അങ്ങിനെ സംസാരത്തിൽ  ഏർപ്പെട്ടു .കോഫി കഴിച്ചശേഷം ഞാൻ അവിടെനിന്നും  മടങ്ങി .

ഡിസംബർ 24th  രാത്രി …

Eindhoven ക്രിസ്തുമസ് ലഹരിയിലാണ് …

ഞാനും ഡെറിക്ക് ഉം സിറ്റി സെന്ററിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു . എങ്ങും ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ . എങ്ങും ആഘോഷത്തിമിർപ്പ് .ക്രിസ്തുമസ് ട്രീ എല്ലാ ഷോപ്പുകളുടെയും മുൻപിൽ അലങ്കരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നു .പബ്ബുകൾ , റസ്റ്റോറന്റുകൾ  എല്ലായിടത്തും ജനങ്ങൾ നിറഞ്ഞുകവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .

രാത്രി കുർബാനക്ക് ഇനിയും സമയമുണ്ട് .

മനസ്സിൽ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ആകാംഷ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു .നല്ല തണുപ്പ് .ജാക്കറ്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ കൈകൾ തിരുകി ഞാൻ അങ്ങിനെ നടന്നു .

“മൈക്കിൾ. ഇന്ത്യയിൽ എങ്ങിനെ ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി !” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി .

“അവിടെ ഇത്ര തണുപ്പില്ല. ക്രിസ്തുമസ് എന്നാൽ ശൈത്യം .എന്നാലേ യഥാർത്ഥ എഫക്ട് കിട്ടുകയുള്ളൂ .” ഞാൻ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ നിറഞ്ഞ തെരുവുകൾ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

റസ്റ്റോറന്റുകൾ എല്ലാംതന്നെ തുറന്നിട്ടുണ്ട് Eindhoven തികച്ചും ലൈവ് ആയിരിക്കുന്നു . ഈ സമയത്ത് ആരും വീടുകളിൽ കാണില്ല  എന്ന് തോന്നി .

It’s gonna be a cold… cold… Christmas without you…

Warm … warm… lazy summer days…

It’s gonna be a lonely… lonely… Christmas without you…

Cliff Richards ൻറെ ഒരു ഗാനം എവിടെനിന്നോ എന്റെ കാതുകളിൽ വന്നു പതിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഞാൻ ഒരു മാസ്മര ലഹരിയിലെന്നപോലെ ഡെറിക്കിന് ഒപ്പം  അങ്ങിനെ നടന്നു നീങ്ങി .

“കുർബാനക്ക് ഇനിയും സമയമുണ്ട്. നമുക്കൊരു ഡ്രിങ്ക്സ് ആകാം .” ഡെറിക്ക് എന്നെ  മായാലോകത്തിൽ നിന്നും ഉണർത്തി .

ഞങ്ങൾ അടുത്തുകണ്ട പബ്ബിൽ കയറി . ബിയർ വാങ്ങി കൗണ്ടറിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു .” പബ്ബ് ” നല്ല ഭംഗിയായി അലങ്കരിച്ചിരിക്കുന്നു .ക്രിസ്തുമസ്സിന്റെ മുഴുവൻ  എഫക്ട് ഇവിടെ ഇരുന്നാൽ തന്നെ ലഭിക്കും .

One man came… in the name of love…

One man came and goes…

ഒരു ഗാനം എന്റെ കര്ണപുടങ്ങളിലേക്ക് ഒഴുകി എത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു .നെതെര്ലാന്ഡ് സ്  ഒരു ഗാന പ്രപഞ്ചമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി . ഞാൻ ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിച്ചു … പലരും വിവിധതരം ഡ്രിങ്ക്സ് കഴിക്കുന്നു .എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത്  ക്രിസ്തുമസിന്റെ സന്തോഷം അലതല്ലിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് കാണാം .

” ഒന്നുകൂടി കഴിച്ചാലോ?” ഡെറിക്കിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ വീണ്ടും യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക്  കൊണ്ടുവന്നു .

‘’No… no… ഇതുമതി.” ഞാൻ പെട്ടെന്ന് ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു . പബ്ബിലേക്ക് ധാരാളം ആളുകൾ വരുകയും പോകുകയും ചെയ്യുന്നു . അധികവും യുവതികൾ … മൊത്തത്തിൽ അന്തരീക്ഷം ഉല്ലാസകരം .

Jingle bells… jingle bells…

Jingle all the way…

Oh! What fun, it’s to ride…

On a one-horse open sleigh.

ഞങ്ങൾ തെരുവീഥിയിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു Jingle bell ന്റെ ഈരടികൾ അന്തരീക്ഷത്തിൽ  തങ്ങിനിൽക്കുന്നതായി അനുഭവപ്പെട്ടു .

അതെ … Eindhoven ക്രിസ്തുമസ് ലഹരിയിലാണ്.

“മൈക്കിൾ … ഇതാണ് പള്ളി. കുർബാനക്ക് സമയമായിരിക്കുന്നു .” ഡെറിക്ക്  വാച്ചിൽ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്  പറഞ്ഞു .

നല്ല അന്തരീഷം .ചെറുതായി മഞ്ഞു പൊഴിയുന്നുണ്ട് . തണുപ്പ് ശരീരത്തിലേക്ക് ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നത്  ഞാൻ അറിഞ്ഞു .

“ഇതാണ് ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ്.” Derik Keijzer എന്നെ നോക്കികൊണ്ട് പതുക്കെ പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾ പള്ളിക്കകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .

വിശാലമായ പള്ളി . ടിപ്പിക്കൽ ഡച്ച് സ്റ്റൈലിൽ .പള്ളിക്കകം നിറയെ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ .

ഞാൻ പള്ളിയുടെ ഉൾഭാഗം ശ്രദ്ധിച്ചു .

രണ്ടു ഭാഗത്തും നിരനിരയായി ഇട്ടിരിക്കുന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങൾ .ഞങ്ങൾ പിറകിലെ നിരയിൽ  ഇടം കണ്ടെത്തിയ  ശേഷം മധ്യഭാഗത്തെ റോയിൽ സൈഡിൽ ചെന്ന് ഇരുന്നു . അവിടെ ഇരുന്നാൽ പള്ളിയിലെ അൾത്താരയുടെ മുഴുവൻ ദൃശ്യവും  നല്ലവണ്ണം കാണുവാൻ  കഴിയും .

അൾത്താര നിറയെ വിവിധ തരം പൂക്കൾകൊണ്ടും ദീപങ്ങൾകൊണ്ടും അലംകൃതം .ഞാൻ ഒരുതരം പ്രത്യേക അനുഭൂതിയിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുകയായിരുന്നു .

കുർബാന തുടങ്ങി . വൈദീകൻ ഡച്ച് ഭാക്ഷയിൽ കുർബാന നടത്തുന്നു .

ഞാൻ സാവധാനം ഒരുതരം ദിവ്യമായ അനുഭൂതിയിൽ ലയിച്ച് അങ്ങിനെ ഇരുന്നു .

നല്ല തണുത്തുറഞ്ഞ ഡച്ച് രാത്രി .

ഇതുപോലുള്ള തണുപ്പിലല്ലേ , ഉണ്ണിയേശു ബത്ലെഹെമിലെ കാലിത്തൊഴുത്തിൽ  ജന്മം കൊണ്ടത് .

എനിക്ക് അത് ഉൾകൊള്ളാൻ കഴിയുന്നതുപോലെ തോന്നി .

ഏതോ … ഒരുതരം മായാലോകത്തിലെന്നപോലെ … തികച്ചും ഭക്തി നിർഭരമായ  അന്തരീക്ഷം .

കുർബാനക്ക് ശേഷം ഞങ്ങൾ പള്ളിക്ക് പുറത്തേക്കിറങ്ങി .എങ്ങും ക്രിസ്തുമസ് ലഹരി .

Christmastime… mistletoe and wine…

Children singing Christian Rhymes…

With logs on the fire… gifts on the tree…

Time to rejoice in the good that we see…

എല്ലാവരും ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേരുന്നു .

ഞാനും ഡെറിക്ക് ഉം ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ കൈമാറി . ആളുകൾ പരസ്‌പരം കെട്ടിപുണർന്നും  , ചുംബിച്ചും , ആശംസകൾ നേരുന്നത് ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ  നോക്കിനിന്നു .

ഞങ്ങൾ തെരുവീഥിയിലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .ആകാശത്ത് പൂര്ണചന്ദ്രൻ ഉദിച്ചു  നിൽക്കുന്നു .നക്ഷത്രങ്ങൾ തിരുപ്പിറവിയിൽ മിന്നിമിന്നി പ്രഭ ചൊരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .

മഞ്ഞുപൊഴിയുന്ന ആ ക്രിസ്തുമസ് രാത്രിയിൽ , മരംകോച്ചുന്ന ആ തണുപ്പിൽ കൈകൾരണ്ടും  ജാക്കറ്റിൻറെ ഉള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .

അപ്പോഴും അനന്തമായ ആ  അന്തരീക്ഷത്തിൽ നിന്ന് ഒരു സംഗീതം ഞങ്ങളെ പിന്തുടരുന്നുണ്ടായിരുന്നു .

Have yourself … a merry little Christmas…

Here… we are in the olden days… happy golden days…

And the shining star… up on the highest bow…

And have yourself… A merry little Christmas…

‘’Hi, Michael, Merry Christmas.’’ Mr. Keijzer എന്നെ ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേർന്നുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

“എങ്ങിനെയുണ്ട് ഇന്നലത്തെ ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി?”

‘’Oh, great… wonderful… ഞാൻ ശരിക്കും ഡച്ച് ക്രിസ്തുമസ് രാത്രി ഉൾകൊള്ളുകയായിരുന്നു.” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലെ സോഫയിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉത്സാഹത്തോടെ Mr. Keijzer റെ നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

‘’Hi, Michael…  രാത്രി ശരിക്കും ഉറങ്ങിയോ ?” വിസിറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചുകൊണ്ട്  ഡെറിക്ക് അന്വേഷിച്ചു .

“ഹോ … നല്ലവണ്ണം ഉറങ്ങി.” ഞാൻ ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ ഡെറിക്കിനെ വിഷ് ചെയ്തു .

‘’Meet my sister, Monika Keijzer’’ ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കുവാൻ വീട്ടിലെത്തിയ പെങ്ങളെ ഡെറിക്ക് എനിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.

ഒരു യുവതി വീടിനകത്തുനിന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നു . പച്ച ടോപ്പും സ്കേർട്ടും വേഷം . വളരെ ഭംഗിയായി വസ്ത്രധാരണം ചെയ്‌തിരിക്കുന്നു .

‘’Michael… my girlfriend Miss Sherin.’’ Mr. Derksen പരിചയപ്പെടുത്തി.

“ഹായ് …” ഞങ്ങൾ പരസ്പരം വിഷ് ചെയ്‌തു.

ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ മെഴുകുതിരികൾ തെളിഞ്ഞു .എല്ലാവരും ടേബിളിനു ചുറ്റും സ്ഥാനംപിടിച്ചു .

Mr. Keijzer വൈൻ ഗ്ലാസ് ഉയർത്തി എല്ലാവര്ക്കും ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ നേർന്നു. തുടർന്ന് എല്ലാവരും വൈൻ ഗ്ലാസ് എടുത്ത് ഉയർത്തി ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ  നേർന്നശേഷം സിപ്പ് ചെയ്‌തു . ടേബിളിൽ ഡച്ച് വിഭവങ്ങൾ നിറഞ്ഞു .

സൂപ്പിൽ തുടങ്ങി … പലതരം മാംസ വിഭവങ്ങൾ … വെജിറ്റബിൾസ് … കൂടാതെ മറ്റു പലതരം വിഭവങ്ങളും .

എല്ലാം വളരെ സ്വാദിഷ്ടം .

“എങ്ങിനെ?” ഷെറിൻ ആംഗ്യരൂപത്തിൽ ഭക്ഷണത്തെക്കുറിച്ച് തിരക്കി .

‘’Oh, superb…’’ ഞാൻ ഭക്ഷണം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“മൈക്കിൾ, ഇന്ത്യയിൽ ക്രിസ്തുമസ്സിന് എന്തെല്ലാം ഉണ്ടാകും?” ഷെറിൻ വിടാൻ ഭാവമില്ലെന്ന് തോന്നി .

“ഞങ്ങൾ പള്ളിയിൽ പോകും. കേക്ക് മുറിക്കും . പിന്നെ പ്രധാനമായി അപ്പം , ഇറച്ചിക്കറി , ഫ്രൂട്ട്സ്  എന്നിങ്ങനെ ഉണ്ടാകും .കൂടാതെ എല്ലാവര്ക്കും പുതിയ ഡ്രസ്സ്  ഉണ്ടാകും .” ഭക്ഷണം ആസ്വദിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ വിവരിച്ചു .

“ഇതാ… നോക്കൂ… ഷെറിൻ പുതിയ ഡ്രസ്സ് ഉടുത്തിട്ടാണ് വന്നിരിക്കുന്നത്.” Mr.Derksen ഷെറിനെ കളിയാക്കുന്ന  വിധത്തിൽ പറഞ്ഞു .

എല്ലാവരും അതുകേട്ട് ചിരിച്ചു .

“കുറച്ചുകൂടി യോഗാർട്ട്?” ഡെറിക്ക് യോഗാർട്ട് ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു .

‘’Yes, I like it…’’ ഞാൻ ഡെറിക്ക് തന്ന യോഗാർട്ട് സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഞങ്ങൾക്കും ഒരു ദിവസം ഇന്ത്യയിൽ ക്രിസ്തുമസ് ആഘോഷിക്കണം .” ഷെറിൻ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

‘’You are always welcome.’’ ഞാൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ ക്രിസ്തുമസ് … അത് ശരിക്കും ഗംഭീരമായിരിക്കുന്നു .

കോണിങ് കുടുംബവുമായി ഞാൻ കൂടുതൽ അടുത്തു . ആദ്യം താമസിച്ചിരുന്ന വാടക സ്ഥലത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു എന്റെ താമസം .

ക്രിസ്തുമസ് കഴിഞ്ഞു പുതുവത്സരത്തെ വരവേൽക്കാൻ എല്ലാവരും ഒരുങ്ങിനിൽക്കുന്നു .

ഞാൻ മിസ്റ്റർ കോണിങ്ങിന്റെ വസതിയിലേക്ക് കയറിച്ചെന്നു . ജാൻ ജാപ്പ് ചില പുസ്തകങ്ങൾ തിരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു .

“മൈക്കിൾ, നമുക്ക് ഒന്ന് എന്റെ സ്‌റ്റഡി റൂം വരെ ഒന്ന് പോകാം. ഞാൻ പഠിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി എടുത്തിട്ടതാണ് . അവിടെയാണെങ്കിൽ വളരെ പ്രൈവസി ഉണ്ട് .” ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“എവിടെയാണ് സ്റ്റുഡന്റ് റൂം?” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചു  .

‘’Gagal Strsse ഇവിടെനിന്ന് ഏതാണ്ട് ഒരു കിലോമീറ്റർ കാണും.” പുസ്തകങ്ങൾ ഷെൽഫിലേക്ക് അടുക്കി വച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് മറുപടി  പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .

“തണുപ്പിൽ അങ്ങിനെ നടക്കുവാൻ വളരെ സുഖം തോന്നുന്നു.” ഞാൻ ചുറ്റുപാടുകൾ  ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പിന്റെ അടുക്കൽ പറഞ്ഞു .

“ശരിക്കും!” ജാൻ ജാപ്പ് ചോദ്യരൂപത്തിൽ എന്നെ നോക്കി .

“അതെ, എനിക്ക് ഈ കാലാവസ്ഥ വളരെ ഇഷ്ടമാണ്. എത്ര തണുപ്പ് വരുന്നുവോ , അത്രയും ഇഷ്ടം .” ഞാൻ കൈകൾ ജാക്കറ്റിൽ തിരുകിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“അപ്പോൾ നോർഡിക്ക് രാജ്യങ്ങൾ വളരെ ഇഷ്ടപെടും.” ജാൻ ജാപ്പ് എന്റെ ചലനങ്ങൾ  ശ്രദ്ധിച്ചു .

“ഹും … വിന്റർ കഴിഞ്ഞു എനിക്ക് അവിടെയെല്ലാം പോകണം.” ഞാൻ തെല്ല് ഉത്സാഹത്തോടെ  ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .

ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .പലതരം ഷോപ്പുകൾ , ഓഫീസുകൾ , സൂപ്പർ മാർക്കറ്റുകൾ , പബ്ബുകൾ , റസ്റ്റോറന്റുകൾ , ബ്യൂട്ടി പാർലറുകൾ …

എല്ലാം ആധുനിക രീതിയിൽ സജ്ജീകരിച്ചിരിക്കുന്നു .

“ഹോ … എവിടെ നോക്കിയാലും സൈക്കിൾ.” ഞാൻ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.

“അതെ, നെതെർലാൻഡ് … സൈക്കിളിന്റെ നാടാണ്. ഇവിടുത്തെ ജനസംഖ്യയേക്കാൾ അധികം വരും സൈക്കിളുകൾ .

‘’Really!!’’ ഞാൻ അത്ഭുതം പ്രകടിപ്പിച്ചു.

“അതെ … നെതെര്ലാന്ഡ് സൈക്കിളുകളുടെ നാടാണ്. ഇവിടെ എല്ലാവരും സൈക്കിൾ ഉപയോഗിക്കുന്നു .അത് ആരോഗ്യത്തിനും ഉത്തമം .

ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞത് വളരെ വാസ്തവമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി .ഞാൻ കേരളത്തെ കുറിച്ച് ഒരുവേള ഓർത്തുപോയി .അവിടെ ആർക്കും സൈക്കിൾ വേണ്ട . ഗമക്ക് കുറച്ചിൽ വരും .

ഇതുപോലുള്ള ചിന്താഗതികൾ സമൂഹത്തിന് ഒരു ശാപമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി .

“അതാ … അതാണ് Marconi Laan  അവിടെനിന്ന് ഇടത്തോട്ട് തിരിഞ്ഞാൽ Gagaal Strssa. ആയി .” ജാൻ ജാപ്പ് ദിശ കാണിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ അങ്ങിനെ നടന്നു .

“ഇതാ … ഇതാണ് എന്റെ സ്റ്റുഡൻറ് റൂം.” ഒരു രണ്ടുനില കെട്ടിടത്തിന്റെ ഡോർ തുറന്നുകൊണ്ട്  ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു . പിന്നിൽ ഫ്രണ്ട് ഡോർ അടഞ്ഞു .സൈഡിൽ തന്നെ മുകളിലേക്കുള്ള ഗോവണി .

“ഇവിടെ എത്രപേർ താമസിക്കുന്നുണ്ട് ” ഞാൻ ചുറ്റിനും ശ്രദ്ധിക്കുന്നതിനിടയിൽ ചോദിച്ചു.

“മുകളിൽ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേർ. താഴെ രണ്ടു മുറി .അത് വെറുതെ കിടക്കുന്നു .” മുകളിലേക്ക് ഗോവണി കയറുന്നതിനിടയിൽ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .

ഞങ്ങൾ മുകളിലെത്തി .ജാൻ ജാപ്പ് അടഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു ഡോറിൽ തട്ടി .

“ഇവിടെ എന്റെ റൂംമേറ്റ് ആണ് താമസം. ഇപ്പോൾ തുറക്കും .അതാ … അവിടെ എതിര്ഭാഗത്ത്  അറ്റത്ത് കാണുന്നതാണ് എന്റെ റൂം .” ജാൻ ജാപ്പ് വിശദീകരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു .

പെട്ടെന്ന് വാതിൽ തുറക്കപ്പെട്ടു .മെലിഞ്ഞു അധികം പൊക്കമില്ലാത്ത ചതുരമുഖത്തോടുകൂടിയ ഒരു യുവാവ് പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു .

‘’Hi, Joe’’ Jan Jaap വിഷ് ചെയ്‌തു.

ഹായ് ..

‘’ Meet Mr. Michael from India. ഇദ്ദേഹം സൈക്കിളിൽ യൂറോപ്പിൽ ടൂർ നടത്തുന്നു.” ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി .

“സൈക്കിളിൽ യൂറോപ്പ് !!!” ജോ തെല്ല് ആച്ഛര്യത്തോടെ ചോദിച്ചു .

“അതെ സൈക്കിളിൽ തന്നെ. വരൂ ജോ . നമുക്ക് കോഫീ കഴിക്കാം .” ഡൈനിങ് റൂമിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .

ഞാൻ അവിടമാകെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു .

രണ്ടു റൂം . ഇടനാഴിയുടെ ഇരു വശങ്ങളിലുമായി , കൂടാതെ ഡൈനിങ് റൂം , കിച്ചൺ അവിടെതന്നെ . ഇടനാഴിയുടെ അങ്ങേ അറ്റത്ത് ടോയ്‌ലറ്റും ,ബാത്ത് ടബ്ബും  ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നു .

എങ്ങിനെയുണ്ട് ഞങ്ങളുടെ സ്റ്റുഡൻറ് റൂം ? ജാൻ ജാപ്പ് ചോദ്യഭാവത്തിൽ എന്നെ നോക്കി .

“വളരെ നന്നായിരിക്കുന്നു.” ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു .

“ജോ … ഏത് വിഷയമാണ് പഠിക്കുവാൻ തിരഞ്ഞെടുത്തിരിക്കുന്നത്?” ഞാൻ പരിചയപ്പെടലിന്റെ ഭാഗമെന്നോണം അന്വേഷിച്ചു .

“ഫിസിക്‌സ് ” തെല്ല് നാണത്തോടെ ജോയുടെ മറുപടി.

അധികം സംസാരിക്കാത്ത പ്രകൃതം .ഒരു റിസേർവ് ടൈപ്പ് .പക്ഷെ ജോ .. ജാൻ ജാപ്പിന്റെ  അടുക്കൽ വാചാലനാകുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .

ജാൻ ജാപ്പ് കോഫി തയാറാക്കി ടേബിളിൽ വച്ചു .

ഞാൻ കോഫിയുമായി സാവധാനം എഴുന്നേറ്റ്‌ ഡൈനിങ് ടേബിളിന്റെ എതിർഭാഗത്തെ ജനലിൽകൂടി പുറത്തേക്ക് നോക്കി അങ്ങിനെ നിന്നു .

എവിടെയും ഇല പൊഴിഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന മരങ്ങൾ . ആരെയും പുറത്തേക്ക് കാണുവാനെ കഴിയുന്നില്ല . മൂടിക്കെട്ടിയ അന്തരീക്ഷം . നല്ലവണ്ണം മഞ്ഞു പെയ്യുന്നുണ്ട് .

“മൈക്കിൾ, എന്താണ് കഴിക്കാൻ വേണ്ടത്?” ജാൻ ജാപ്പിന്റെ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി.

വേണ്ട , ഒന്നും വേണ്ട. കോഫീ മതി. ഞാൻ നിഷേധ സ്വരത്തിൽ തലവെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ശരി, ഞാൻ ചെന്ന് കുറച്ചു ബുക്കുകൾ എടുക്കട്ടേ.”  ഡൈനിങ് ടേബിളിൽനിന്ന് എഴുന്നേറ്റ്  റൂമിലേക്ക് നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ജാൻ ജാപ്പ് പറഞ്ഞു .

ശേഷം ജോയോട് യാത്രപറഞ്ഞു ഞങ്ങൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി . റോഡിൻറെ ഇരുഭാഗത്തും  നിറയെ കാറുകൾ നിരനിരയായി നിർത്തിയിട്ടിരിക്കുന്നു . അതിൽ ഐസ്  പാളികളും ജലവും അങ്ങിങ്ങായി ചിതറിക്കിടക്കുന്നു .

നടന്നു നടന്ന് ഞങ്ങൾ സിറ്റി സെന്ററിൽ എത്തിച്ചേർന്നു .ഒരു ഓഫീസിന് മുൻപിലെത്തിയപ്പോൾ  ജാൻ ജാപ്പ് നിന്നു . പിന്നീട് സാവധാനം അടുത്തുള്ള ഓഫീസിലെ  ഡോർ തള്ളിത്തുറന്ന് അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു .

ഞാൻ ആ ഓഫീസിന്റെ പേര് വായിച്ചു .

D. A. Uitzendteam. B.V.

Kline Burg-52

Eindhoven

ഞാൻ ചുറ്റുപാടും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു . തെരുവിൽ ജനങ്ങൾ ഉത്സാഹഭരിതരായി നടന്നു നീങ്ങുന്നു . കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ജാൻ ജാപ്പ് പുറത്തേക്കിറങ്ങിവന്നു .

“ഞാൻ മൈക്കിളിന്റെ ജോലിക്കാര്യം അവരുമായി സംസാരിച്ചു. ഇതാണ് ജോബ് ഏജൻസി .ഇവർ ഓരോ ജോലിക്കും ആളുകളെ അയക്കുന്നു .മൈക്കിളിന് ജോലി ശരിയാക്കിതരാം  എന്ന് അവർ പറഞ്ഞു .

എനിക്ക് സംശയമായി . ഇന്ത്യൻ വംശജനായ ഇനിക്ക് അവർ എങ്ങിനെ ജോലി ശരിപ്പെടുത്തിതരും .

നിയമപരമായി ഏഷ്യൻസിന് യൂറോപ്പിൽ ജോലിചെയുവാൻ അനുവാദമില്ല .അല്ലെങ്കിൽ അവർക്ക് റെസിഡൻസ് പെർമിറ്റ് ഉണ്ടായിരിക്കണം .

“ഹൊ…  ജാൻ ജാപ്പ് , വളരെ നന്ദി .” സംശയം മനസ്സിൽ ഒതുക്കിക്കൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“മൈക്കിൾ, ഇത് തങ്ങൾക്കുള്ളതാണ്.” ഒരു എൻവോലോപ്പ് എന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് . Mr. Teer പറഞ്ഞു.

ഞാൻ ആകാംഷയോടെ അത് തുറന്നുനോക്കി . അതിൽ ഒരു പ്രിന്റഡ് പേപ്പറും കൂടെ വിസിറ്റിംഗ് കാർഡ് രൂപത്തിൽ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കാർഡും .

“ഒന്ന് താങ്കളുടെ ഇൻഷുറൻസ് പേപ്പറും, മറ്റേത് മെഡിക്കൽ കാർഡും.” Mr. Teer വിശദീകരിച്ചു.

ഞാൻ ആ കാർഡിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു .

എന്റെ പേര് അതിൽ പാഞ്ഞു  പഞ്ച് ചെയ്‌തിരിക്കുന്നു .താഴെ പത്ത് അക്കത്തിൽ കുറയാത്ത ഒരു നമ്പറും . അതിന് താഴെയായി Dr. Muller എന്നും രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.

“’’Dr. Muller… അദ്ദേഹമാണ് എന്റെ ഡോക്ടർ. എന്ത് അസുഖമുണ്ടായാലും അദ്ദേഹത്തെ പോയി കാണാം . വേണമെങ്കിൽ അദ്ദേഹം ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് റഫർ ചെയ്യും .” Mr. Teer വിശദീകരിച്ചു.

പിന്നെ വേറൊരു കാര്യം .

“ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യണമെങ്കിൽ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് അത്യാവശ്യമാണ്. ജോലി ചെയ്‌തതിന്റെ  വേതനം നേരെ അക്കൗണ്ടിലേക്കാണ് പോകുന്നത് . കാശ് കൈയിൽ കിട്ടില്ല .

Mr. Teer തുടർന്നു.

മൈക്കിൾ ഒന്ന് ചെയ്യുക . എ .ബി .എൻ . ബാങ്കിൽ ചെന്ന് Mr. Geluk നെ കാണുക. അദ്ദേഹം വേണ്ടത് ചെയ്‌തുതരും .

‘’ Thanks a lot for your help…Sir, ഞാൻ കൃതജ്ഞതയോടെ Mr. Teer നെ നോക്കി.

അന്നുതന്നെ ഞാൻ ABN Bank ൽ ചെന്ന് Mr. Geluk എനിക്ക് ബാങ്ക് അക്കൗണ്ട് ശരിപ്പെടുത്തിത്തന്നു.

ഞാൻ ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു .

എനിക്ക് നെതെർലണ്ടിൽ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അവർ ഒരുക്കിത്തന്നിരിക്കുന്നു .

ഞാൻ യൂറോപ്യൻ ജീവിതം ആസ്വദിക്കുവാൻ മനസാ ഒരുങ്ങുകയായിരുന്നു .

31st December…

ജാൻ ജാപ്പിന്റെ കൂടെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി .പകൽ മുഴുവൻ ഞാൻ കോണിങ് ഫാമിലിയുടെ  കൂടെ ആയിരുന്നു .

ഞങ്ങൾ Eindhoven street ലൂടെ അങ്ങിനെ നടന്നു .തെരുവ് നിറയെ ജനങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു .പബ്ബ് , റെസ്റ്റോറെന്റ് എല്ലാം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .തെരുവ് നിറയെ ദീപാലങ്കാരങ്ങൾ .

Eindhoven തികച്ചും ലൈവ് ആയിരിക്കുന്നു. പുതുവത്സരത്തെ എതിരേൽക്കാൻ  എല്ലാവരും ഒരുങ്ങിനിൽക്കുന്നു .

ഞങ്ങൾ ആ തണുപ്പിൽ അങ്ങിനെ നടന്നു . മൊത്തത്തിൽ ഒരു ഉത്സവ പ്രതീതി .

ഒരു ജംഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ ജാൻ ജാപ്പ് അടുത്തുകണ്ട കെട്ടിടത്തിന്റെ ഡോർ തുറന്ന്  അകത്തേക്ക് കയറി .

ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ അനുഗമിച്ചു .

അകത്തുനിന്ന് വളരെ ശബ്‌ദത്തിൽ സംഗീതം എന്റെ കര്ണപുടങ്ങളിൽ പതിഞ്ഞു .ഞാൻ ആകാംഷയോടെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു . നിറയെ യുവജനങ്ങൾ .മിക്കവരും വിദ്യാർത്ഥികൾ ആയിരിക്കണം . അധികവും യുവതികൾ .

അകത്ത് നിന്നുതിരിയാൻ ഇടമില്ല .കുറെ പേർ കൗണ്ടറിനടുത്ത് ഡ്രിങ്ക്സ് വാങ്ങുന്നതിന്റെ  തിരക്കിൽ .വളരെയധികം പേർ സംഗീതത്തോടൊപ്പം ഡാൻസ്  ചെയ്യുന്നു . കുറേപേർ കാഴ്ചക്കാരായി സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഡ്രിങ്ക്സ് ആസ്വദിക്കുന്നു .

ന്യൂ ഇയർ ആഘോഷം ചൂടുപിടിച്ചുവരുന്നു .

“മൈക്കിൾ … എങ്ങിനെയുണ്ട്?” കൗണ്ടറിലെ ഒരു സ്റ്റൂളിൽ ഇരിപ്പിടം കണ്ടെത്തിക്കൊണ്ട്  ജാൻ ജാപ്പ് ചോദിച്ചു .

“Oh, great… Superb…’’ ഞാൻ വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

മ്യൂസിക്ക് സിസ്റ്റത്തിൽ നിന്ന് താളങ്ങൾ ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .ഫ്ലാഷ് ലൈറ്റുകൾ  അതിനനുശ്രുതമായി മിന്നിത്തെളിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു . ആ മങ്ങിയ  വെളിച്ചത്തിൽ ഞാൻ ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചു .

ഡച്ച് പെൺകുട്ടികൾ തിളച്ചുമറിയുന്നു .

ബീറ്റ്‌സ് ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു .

I feel the night Explode…

When we are together…

Emotions over load…

The art of pleasure…

ഞാൻ ഒരു വർണ്ണപ്രപഞ്ചത്തിലെന്നപോലെ തരിച്ചുനിന്നു .വേലിയേറ്റങ്ങളുടെയും ഇറക്കങ്ങളുടെയും ഒരു മഹാപ്രപഞ്ചം സൃഷ്ഠിക്കപ്പെട്ട പ്രതീതി .

“മൈക്കിൾ … എന്താണ് കഴിക്കുന്നത്?” ജാൻ ജാപ്പിന്റെ ചോദ്യം . ഞാൻ ഞെട്ടി യാഥാർഥ്യത്തിലേക്ക് വന്നു .

‘’Yes…. Yes… Beer.’’ ഞാൻ പിറുപിറുത്തു .

ചുറ്റുപാടും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് അങ്ങിനെ നിന്നു . എന്റെ ചിന്തകൾ കേരളത്തിലെ  പുതുവത്സരത്തെ കുറിച്ചായി .ഇതുപോലുള്ള സിസ്റ്റം ഞങ്ങളുടെ സ്ഥലത്തില്ല .ആൺ -പെൺ മിക്സിങ്ങ് … യുവതീ -യുവാക്കൾ തകർത്താടുന്നു .

“എങ്ങിനെ? ഇവിടം ഇഷ്ടമായോ ??” ബിയർ രുചിച്ചുകൊണ്ട് ജാൻ ജാപ്പ് എന്നെ നോക്കി .

“എനിക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യാൻ തോന്നുന്നു.” ചുറ്റിനും കണ്ണോടിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു .

ബിയറിന്റെ എണ്ണം കൂടിക്കൂടി വന്നു .ബിയർ ശരിക്കും പ്രവർത്തിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .

തൊട്ടടുത്ത് നിൽക്കുന്ന യുവതി . അവൾ എന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചു . അവൾ എന്നെനോക്കി  പുഞ്ചിരിക്കുന്നു .

ഞാനും ഒരു പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ചു .

ബീറ്റ്‌സ് ഉയർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു . ഡിസ്കോ ലൈറ്റുകൾ എല്ലാവരുടെയും ശരീരത്തിലൂടെ  ഒഴുകിനടക്കുന്നു .

അന്തരീക്ഷം ശബ്ദമുഖരിതം … അത് എല്ലാവരുടെയും രക്തത്തിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയതുപോലെ  . യുവതീ -യുവാക്കൾ ത്രസിച്ചു ഉയരുന്നത് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു .

ബീറ്റ്‌സ് അതിന്റെ ഉയർന്ന പിച്ചിൽ എത്തിനിൽക്കുന്നു .

Hey… Hey…you…you…

Get into my car…

Who’s that lady… coming down the road?

Who’s that woman… walking to my door?

എന്റെ കാലുകൾ ഞാൻ അറിയാതെ മെല്ലെ ചലിച്ചു .

“ജാൻ … എനിക്കും ഡാൻസ് ചെയ്യണം. വരുന്നോ ?” ഞാൻ ജാൻ ജാപ്പിനെ നോക്കി .

‘’No, no…  എനിക്ക് ഇവിടെ ഇരിക്കുന്നതാണ് ഇഷ്ടം .” ജാൻ ജാപ്പ് ബിയർ ഗ്ലാസ് കാലിയാക്കികൊണ്ട്  പറഞ്ഞു .

ഞാൻ പതുക്കെ ഡാൻസിങ് ഏരിയയിലേക്ക് നീങ്ങി . ബീറ്റ്‌സ് ന് അനുസ്സരിച്ച് പതുക്കെ ചുവടുവച്ചുകൊണ്ട് …

എന്തോ , ഒരു പ്രത്യേകതരം അനുഭൂതി എന്റെ സിരകളെ വലയം ചെയ്യുന്നതായി  അനുഭവപ്പെട്ടു .

ചുറ്റിനും നിറയെ യുവതികൾ …

ഞാൻ അവരിൽ ഒരാളായി മാറി .ശരീരങ്ങൾ തമ്മിൽ ഉരസുന്നതും തലോടുന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു .എല്ലാവരും എന്നെനോക്കി മന്ദഹസിക്കുന്നു . എല്ലാവരും അവരുടെ കൂടെ ഡാൻസ് ചെയ്യുവാൻ എന്നെ ക്ഷണിക്കുന്നത്പോലെ  ..

എന്റെ ആദ്യത്തെ യൂറോപ്യൻ പുതുവത്സരം . ഞാൻ ഭാവനയിൽ കണ്ടത് ഇവിടെ യാഥാർഥ്യമാകുകയായിരുന്നു .